Darwin: het begin van een nieuw hoofdstuk in onze reis, op dit noordelijk punt start onze ontdekking van het immens grote Australië.

Op de korte vlucht van Bali naar Darwin drinken we voor de eerste keer opnieuw lekker fruitsap en eten we een bounty als dessert, lekker was dat. Het is een comfortabel, klein toestel met zitjes 2 aan 2 en erg sympathieke stewardessen. Om half twee ’s nachts zet de piloot ons veilig aan de grond op Australische bodem. Van zodra we het luchthavengebouw binnenkomen moeten we in een rij gaan staan en worden we besnuffeld door een mooie, zwarte Labrador die op zoek gaat naar etenswaren. Het is immers strikt verboden om iets van eten mee binnen te brengen in Australië. De immigratiepost is bemand door een reeks jonge douaniers. Achter hen staan de opleiders die hen instructies geven en de laatste opleidingen verzorgen.

De “leerlingen” zijn zo punctueel mogelijk en diegene waar wij bijkomen houdt Dave ..... lees meer

Litchfield National Park strekt zich uit over 1.500 km² en was gedurende duizenden jaren de thuisbasis van verschillende Aboriginal volkeren.

Na een ritje van ongeveer twee uur komen we aan een informatiepost van dit park. Op verschillende plekken staan er infopunten opgesteld waarop je ook kan terugvinden welke stukken van het park afgesloten zijn. In deze tijd van het jaar zijn dat er een heel pak, het regenseizoen zorgt voor een aantal gevaren waarvan de krokodillen een belangrijk onderdeel vormen. Zo moeten we enkele toppers zoals de Florence Falls en de Wangi Falls aan ons voorbij laten gaan. Onderweg naar een eerste halte stoppen we aan de reuzegrote termietenheuvels. Het is ongelofelijk wat voor bergen deze kleine beestjes kunnen neerzetten. De bouw van deze heuvels is zo geregeld dat er het hele jaar door zowat dezelfde temperatuur is binnenin.

Onderweg naar de Tolmer Falls ziet Dave een soort van hagedis naast de rijweg zitten, ..... lees meer

Kakadu national park telt maar liefst 20.000 km² en is daarmee het grootste nationaal park van Australië. De naam “kakadu” werd gegeven door de Aboriginals die in dit gebied wonen, het park werd internationaal erkend als werelderfgoed.

Voor ik jullie vertel over onze belevenissen in dit park wil ik toch eerst nog even aantonen wat een wereld van verschil het voor ons is nu we in Australië rondreizen. De gewoontes die we na meer dan 6 maanden Azië ontwikkeld hebben moeten we opnieuw afleren, het lijkt wel een reïntegratie. Normaal gesproken, wanneer we op een nieuwe plek toekwamen moesten we een slaapplaats zoeken. Dat is uiteraard hetzelfde gebleven, alleen kunnen we nu geen verschillende plekken meer vergelijken.

De campings liggen hier vaak op vrij grote afstand van mekaar en je kiest gewoon diegene waar je op het einde van de dag beland. Bovendien ..... lees meer

Edith Falls en Katherine Gorge (Nitmiluk National Park): tegen het middaguur vertrekken we uit Kakadu, we hebben nog een heel pak kilometers voor de boeg om tot Nitmiluk te geraken vandaag. Verder lees je in dit verslag ook over ons bezoek aan Daly Waters en Devils Marbels.

Na een aantal uren rijden parkeren we ons aan de Leliyn of Edith Falls. Terwijl we ons potje yoghurt uitlepelen hoor ik Urbanus op de achtergrond, zijn stem komt uit het busje dat schuin tegenover ons geparkeerd staat. Hoe lachwekkend om aan de andere kant van de wereld naar zijn moppen te luisteren. Even later maken we kennis met Conny en Koen, een koppel uit Werchter die op rondreis zijn door Australië en Nieuw-Zeeland. Wij blijken het eerste Belgisch koppel te zijn dat zij in maanden tegenkomen.

Samen maken we de korte wandeling naar de Edith Falls, een prachtige waterval met een zalige pool waar je in deze tijd van het jaar ..... lees meer

Alice Springs en de Mac Donnell Ranges: intussen hebben we er al heel wat kilometers opzitten en bevinden we ons in het midden van de Australische outback.

We vinden het zalig om rond te rijden in de outback, er is slechts één weg die noord met zuid Australië verbindt en dat is de Stuart Highway. Het is dus ook die autosnelweg, waar de maximum snelheid trouwens 130km/u bedraagt, die ons naar het midden van Australië brengt en dat is “the red centre”. Die naam wordt niet zomaar gegeven, de rotsen die het landschap rondom ons sieren zijn overwegend donkerrood en het woestijnzand is eveneens rood van kleur. Onderweg zien we heel wat dode kangoeroes liggen waarvan de grote roofvogels lekker zitten te peuzelen. Regelmatig liggen er ook dode koeien, of die ook aan hun eind gekomen zijn door een aanrijding weten we niet zeker.

We hoorden een gids vertellen dat deze koeien vaak eten van de giftige wilde tomaten (bush tomatoes) en daardoor vaak ..... lees meer

Kings Canyon, Uluru en Kata Tjuta: dit zijn de drie toppers die de afgelopen dagen op het menu stonden.

Na een rit van zo’n 500km rijden we het Watarrka National Park binnen waar de Kings Canyon gelegen is. Het valt ons al direct op hoeveel volk er hier wel op de camping staat, dat beloofd voor de wandeling van morgenvroeg. We vinden een goei plaatsje voor onze Joss (Extra Joss voor de vrienden) op het grasplein vlakbij de douches. Nadat we goed en wel geïnstalleerd zijn gaan we naar de zonsondergang kijken, vlakbij de camping is er een plaatsje waar je de pracht van de ondergaande zon op de canyon kan bekijken. Althans, dat zou het moeten zijn als er geen wolken zijn die het zicht belemmeren. Daarmee hebben we vandaag geen geluk, vele donkere wolken hangen boven de grote kloof en de zon komt slechts af en toe nog een keer piepen voor ze verdwijnt en plaats maakt voor de maan.

Tijdens die paar ..... lees meer

De grote oversteek: vanuit Yulara beginnen we aan een lange tocht tot in Queensland. De komende dagen zullen we veel kilometers moeten afleggen, de afstanden in dit land zijn dan ook immens.

We vertrekken aan Uluru met Pasen, wanneer we ’s morgens de camping verlaten zien we een hele hoop kinderen met mandjes lopen die op zoek zijn naar eieren. Voor ons voorlopig geen chocolade paaseieren, die zijn hier veel te duur. De eerste honderd kilometers moeten ons vanuit Yulara terug naar de Stuart Highway voeren. Op dit stuk zien we onderweg een Wicked Camper op zijn dak liggen, de microgolf is blijkbaar door de voorruit gevlogen en voor de rest ziet die van er niet zo fraai meer uit, voor die reizigers is het dus niet al te best afgelopen.

Wat we ook alweer tegenkomen zijn liftende Aboriginals, we zagen hen al vaker aan de kant van de weg staan met hun auto. De mannen ..... lees meer