Yangshuo: de verwachtingen zijn hoog, naar deze bestemming heb ik echt uitgekeken. De ligging middenin het karstgebergte maakt het een bijzondere plek.

Op de luchthaven van Haikou checken we in voor onze vlucht naar Guilin.

Deze trip zouden we ook per trein kunnen overbruggen, maar de afstanden in China zijn gigantisch waardoor we daar zo ongeveer 15 uur over zouden doen en bovendien om 4u ’s ochtends zouden aankomen waardoor dat voor Senne een zeer vermoeiende reis zou worden.

Daarom beslisten we om een binnenlandse vlucht te boeken waarna we na anderhalf uur al in Guilin zouden landen.

Al bij het inchecken wordt onze bagage voor een eerste keer gescand. Er wordt voor van alles gewaarschuwd en bijkomend ook voor alles wat met batterijen te maken heeft en hoewel wij geen speciale voorwerpen in onze rugzakken hebben krijgt de bagage van Line toch een rood zwaailicht.

Daarop start een zoektocht naar het verboden object wat niet evident blijkt te zijn en half mijn rugzak moet uitgeladen worden. De boosdoener blijkt uiteindelijk een kleine portemonnee met euromuntstukken te zijn. Alles kan weer ingeladen worden en zo vertrekt alle bagage op tijd naar het vliegtuig.

De vlucht verloopt opnieuw vlot en we landen in Guilin bij mooi weer.

Vanaf de luchthaven kunnen we een rechtstreekse bus nemen naar Yangshuo waar we een uurtje later aankomen. De weg naar Yangshuo verraadde het al, we bevinden ons in een prachtige omgeving.

Yangshuo is eerder een kleine stad dan een dorp en ligt midden tussen de hoge rotsen van het karstgebergte. Nu we reizen met Senne besparen we ons lange wandelingen met pak en zak en kiezen voor een taxirit tot aan ons hotel. Ook dat deden we vroeger nooit, vooraf hotelboekingen maken. We lieten het liever aan het toeval over en zochten steeds ter plekke naar een geschikte kamer. Vorig jaar in Mexico hebben we dat met Senne net iets anders ervaren en om het ons alle drie wat makkelijker te maken boeken we, tot nu toe, steeds kort voor vertrek naar de volgende bestemming toch reeds onze kamer.

Het Yangshuo Rivierview Hotel blijkt een goede keuze. We krijgen een mooie kamer toegewezen met zicht op het karstgebergte, al kan het hier moeilijk anders gezien de stad er middenin ligt.

Tot onze grote blijdschap zullen we de komende 4 nachten in een ietwat zacht bed kunnen slapen. De voorbij nachten waren de matrassen zo hard dat het leek of we op een plank sliepen. Dat zijn wij niet gewoon waardoor we regelmatig moesten draaien en keren omdat het echt pijn begint te doen op zo een harde ondergrond.

Het is intussen al laat in de namiddag, maar we moeten ervan profiteren nu het zo een prachtig weer is. De zon schijnt volop en dat zou de komende dagen wel eens kunnen veranderen. Dit landschap vraagt om mist en nevel, dus trekken we erop uit om te genieten van de omgeving.

We wandelen een stukje langs de rivier en gaan een kijkje nemen aan het water. Daar merken we een oud Chinees ventje op met zijn 2 aalscholvers op een bamboovlot. Dit is, of beter gezegd was, de traditionele manier om te vissen waarbij ze de aalscholvers de vis laten vangen. Rond hun nekjes wordt een touw geknoopt zodat ze de vis niet kunnen inslikken en hem zo netjes bij hun baasjes uitspuwen. Dit oude ventje zit hier om foto’s te laten nemen en voor nog geen halve euro laten we ons verleiden. Het levert ons een aantal leuke foto’s op.

De drukke West Street toont hoe toeristisch Yangshuo is. Het is hier over de koppen lopen en deze keer zien we een aantal andere blanke toeristen waardoor de aandacht niet langer alleen op ons is gericht, een verademing.

Na wat rond te hebben gelopen besluiten we, gezien het warme weer, ons even neer te zetten voor een drankje. We keren terug richting West Street waar Senne maar wat graag iets wil drinken “bij de Minions”. Vele bars hebben grote pluchen beren, die de aandacht moeten trekken neem ik aan, en Senne installeert zich tussen 2 grote Minions. Tot onze grote verbazing is de prijs van het bier hier x4 ! Dat pintje kunnen we ons maar beter laten smaken en hiermee weten we dan ook ineens dat we de komende dagen ergens anders op zoek moeten naar iets te eten en te drinken in plaats van in het drukke centrum.

Op dag 2 nemen we de bus naar Xingping. Dit kleine dorpje is de vertrekplaats voor een boottochtje over de Li Rivier. Op het busstation is het relatief rustig en van daaruit kunnen we onmiddellijk verder wandelen door de oude, historische straatjes. Deze zijn mooi opgeknapt om het aantrekkelijk te maken voor de hordes toeristen die hier elke dag passeren.

Toegegeven, het heeft wel iets en het is hier best mooi. Al zijn de authentieke huisjes inmiddels bijna stuk voor stuk omgevormd tot winkeltjes. De houten deuren van de huizen staan meestal open en in de deuropening spelen de bewoners een kaarspel.

Wat verder passeren we langs de parking van de tourbussen en daar wordt het ons duidelijk hoe mega toeristisch dit stadje is. Hier staan dan ook gigantisch veel bussen geparkeerd en lopen groepjes Chinese toeristen achter hun gids aan die een vlaggenstok of paraplu omhoog houdt en hen zo door de straatjes richting de rivier loodst.

Wijzelf moeten dus ook niet lang zoeken om de juiste richting te kunnen vinden.

We banen ons een weg tussen de grote groepen en gaan op zoek naar iemand die ons met een klein bamboovlot over de rivier wil varen.

We willen in alle rust, wat hier relatief is uiteraard, met ons drietjes een tocht maken en niet aansluiten bij een van de grote groepen en al zeker niet aan boord gaan aan een van de grote rondvaartboten.

Al snel worden we aangesproken door een dame die ons een tocht per bamboovlot voorstelt. Na wat onderhandelen in gebarentaal, want Engels is geen optie, besluiten we met haar mee te gaan. Ze neemt ons mee naar het veerpond dat ons naar de overkant van de rivier zal brengen, uiteraard tegen betaling. Al gaat het maar om een paar eurocenten, we zijn niet van plan om bijkomende kosten te maken om tot bij haar vlot te komen en na een behoorlijke discussie doet ze Dave teken dat we niet moeten betalen voor de overzet. Daarop volgt nog een rondrit met een golfkarretje om uiteindelijk toch tot bij het bamboovlot te geraken.

De tocht met het vlot is mooi. Hoewel het vandaag minder zonnig is dan gisteren valt het weer al bij al nog mee en hebben we een prachtig zicht op het karstgebergte waarin we ons bevinden.

Senne is vandaag gewapend met het geweer dat hij gisteren kocht op een marktje  en vooraan op het vlot heeft hij veel plezier in de tocht.

Na een veertigtal minuten zijn we terug, brengt het golfkarretje ons naar het veerpond en steken we opnieuw over naar Xingping.

Dag 3 in Yangshuo is heel mistig en nevelig. Daarom blijven we in de voormiddag wat langer op de kamer en wachten we in de hoop dat het weer zal beteren.

Ontbijten doen we vaak op onze kamer. In Haikou vonden we voor Senne een doos cornflakes in de supermarkt en in een van de vele bakkerijen kopen we sandwichachtige broodjes. Dat doen we telkens de avond voordien zodat we ’s ochtends in alle rust kunnen wakker worden en ontspannen aan de dag kunnen beginnen. In de kamers is meestal een waterkoker aanwezig zodat we ons een kopje Nescafé kunnen zetten.

Tegen de middag lijkt het meeste nat te zijn gevallen en gaan we op wandel.

Om toch nog iets meer te kunnen zien van de omgeving waarin we ons bevinden in plaats van enkel het drukke toeristisch centrum besluiten we toch nog een fiets te huren en er even op uit te trekken.

We vinden een tandem voor ons drie waarbij Senne vooraan kan zitten op een klein stoeltje, lijkt ons best leuk voor een korte tocht.

We verlaten de drukke stad en volgen de rivier stroomafwaarts. Al snel belanden we in het rustige plattelandsgedeelte , maar evident wordt het tochtje niet. We bevinden ons natuurlijk in bergachtig gebied en de weg loopt vaak stevig omhoog. Geen evidentie om daar met een driepersoonstandem tegenop te boksen.

In een klein dorpje komen 4 honden op ons afgelopen, dreigend en blaffend omdat we ons op hun domein bevinden. Hier is het voor ons goed geweest en besluiten we de terugweg in te zetten.

Het had leuk geweest een veel langere tocht te kunnen maken, maar dan hadden we comfortabelere fietsen nodig gehad en hadden we veel vroeger moeten kunnen vertrekken.

Hoewel Senne zich op deze korte tijd al heel goed heeft weten aan te passen ligt dat op vlak van eten niet altijd even makkelijk. Voor de derde avond op rij kiest hij daarom voor pizza en daarvoor kiest hij een restaurantje met jawel, een grote minion die hem zit op te wachten.

Langsheen de drukke West Street banen we ons een weg terug naar het hotel waarbij Senne zich hoog en veilig in papa’s nek zet. Zo blijft hij op afstand voor de vele Chinezen die van hem een foto willen of hem over zijn blonde haren willen aaien.

De laatste dag worden we volledig uitgeregend. Gelukkig kochten we de avond voordien opnieuw broodjes voor het ontbijt en hoeven we onze kamer niet uit om te gaan eten.

Het wordt een dag luieren, plannen wat we de komende dagen zullen doen en waar we zullen overnachten en vooral een dag van spelletjes spelen. We kochten ons een aantal kleine reisgezelschapsspelen en deze komen op een dag zoals vandaag goed van pas.