Lang op reis met Senne, dat betekent ook voor ons een hele aanpassing.

We gaan op weg naar China !

Vanuit Zaventem vliegen we naar Praag. We kozen voor een lange tussenstop zodat we in Praag kunnen overnachten en uitgerust aan de lange vlucht richting Peking kunnen beginnen.

Na een rustig ontbijt nemen we de taxi terug naar de luchthaven, die ligt op een kleine tien minuutjes rijden.

Net zoals gisteren verloopt ook deze tweede vlucht heel erg vlot. De service van Hainan Airlines is goed, het wordt een comfortabele vlucht met regelmatig iets te eten en te drinken. Senne houdt zich voornamelijk bezig met spelletjes spelen en lijkt niet geneigd een dutje te willen doen.

Omwille van het tijdsverschil zullen we ’s morgensvroeg rond 6 uur landen maar voor ons is het dan net middernacht geworden en stilaan slaaptijd. Gelukkig is de vlucht niet volgeboekt en hebben we de middelste rij met 4 stoelen voor ons 3. Zo kan Senne zich neerleggen en bouwen we voor hem een tentenkamp zodat hij rustig en donker kan liggen en uiteindelijk toch een kleine twee uurtjes zijn ogen sluit.

Aangekomen in Peking stelt zich al direct de taalbarrière, zelfs op de luchthaven wordt er geen Engels gesproken. We proberen ons hotel te bellen gezien ze een gratis shuttle service aanbieden, maar dat gesprek begint ons al aardig wat geld te kosten gezien ze maar niet begrijpen dat Dave hen vraagt om ons op te pikken. Een Chinese dame schiet ons te hulp. Zij begrijpt Engels en belt ons hotel zodat de pick-up vanaf de luchthaven snel geregeld is.

Ook in Peking slapen we maar een nachtje. Van hieruit vliegen we morgen verder zuidwaarts naar het eiland Hainan.

Onze activiteiten in Peking beperken zich dan ook tot wat bijslapen na de lange vlucht, de jetlag te verwerken en proberen te wennen aan de tijdzone gezien het hier zo’n 6 uur later is dan thuis.

Ook deze keer ligt ons hotel niet heel ver van de luchthaven, zowat elke minuut komt er een airbus vlak boven het hotel overgevlogen.

We maken een korte wandeling om toch even de benen te strekken en eten een hapje in het restaurant aan het hotel. Recht tegenover het hotel is een klein parkje waar overdag de oudjes schijnen samen te komen voor een praatje, in de late namiddag zijn het ouders die met hun kinderen nog even komen uitwaaien.

Dave en Senne trekken al snel de aandacht tijdens hun spelletje voetbal, de kinderen komen nieuwsgierig dichterbij. Samen voetballen met de Chinese kindjes lijkt niet makkelijk, dus wordt het een spelletje “bal gooien”. Daarmee hebben de kinderen dolle pret en aan hun onhandigheid te zien spelen ze niet heel vaak met een bal.

Senne kijkt in het begin bedenkelijk toe, maar beleeft er al snel plezier aan om samen met papa en de Chinese kindjes met de bal te spelen.

De jetlag zorgt voor een moeilijke nacht, gelukkig kunnen we uitslapen vooraleer we aan onze derde vlucht beginnen.

Deze keer zonder ontbijt want onze magen zijn nog niet klaar om ’s ochtends een kom noedelsoep of rijst naar binnen te spelen.

Zonder er erg in te hebben vliegt de tijd op de luchthaven voorbij. Aangekomen bij de gate blijkt er een speelhoekje te zijn met grote bouwblokken. Terwijl Senne nog in de weer is om een hoge muur te bouwen horen we dat de “last call” voor onze vlucht wordt omgeroepen, hoog tijd om aan boord te gaan dus !

Na een kleine 4 uur vliegen landen we in de late namiddag op Hainan bij zo’n 32 graden, heerlijk hier die tropische temperaturen. Onze truien en schoenen kunnen we nu wel wisselen voor zomerkleding.

Opnieuw verloopt alles heel vlot, we nemen de luchthaven shuttle bus richting het centrum van Haikou en deze stopt tot onze grote blijdschap vlak voor ons hotel.

Tijdens deze eerste dagen van onze reis houden we het rustig. Dat is ook de reden waarom we een hotel met zwembad boekten op Hainan zodat we op het gemak kunnen bekomen van de lange reis.

Senne leeft helemaal op bij dit mooie weer en neemt met plezier een duik in het zwembad.

Wandelen daarentegen ligt hem veel moeilijker, de warmte speelt hem duidelijk parten.

Toegegeven, we hadden vooraf de weersvoorspellingen gevolgd en ons aan een goeie 20 – 25 graden verwacht en het blijken er hier 32 te zijn. Ook voor ons is het wennen en vooral zweten.

Haikou is een behoorlijk grote stad, maar op zich is ons hotel goed gelegen en kunnen we veel te voet doen. Tenzij…. je de verkeerde kant opwandelt. Op onze eerste tocht doorheen de stad gaat het mis en besluiten we een taxi te nemen om ons te brengen in plaats van de weg terug te wandelen. Voor nog geen 2 euro bleek dat een goeie beslissing, al kunnen we nog steeds de plek niet vinden waarnaar we op zoek zijn nadat de taxichauffeur ons afzette. Uiteraard kunnen we ons niet verstaanbaar maken en geraken we zelf niet wijs uit de Chinese tekens, dus houden we gewoon wat sightseeing .

We lopen hier serieus in de kijker en vooral Senne krijgt daarbij erg veel aandacht. Een beetje te veel dan goed voor hem is, want hij vindt het maar niks om geregeld te worden aangesproken, laat staan dat mensen hem over zijn hoofd aaien. Voorlopig zagen we zelf nog geen enkele andere, blanke, toerist.

Op onze terugweg richting het hotel, terwijl we een beetje rond dwalen, lopen we bij toeval langs de Haikou Quilou Snack Street. Dat is de straat waarnaar we daarstraks al op zoek waren en, omwille van een foutieve vertaling naar het Chinese alfabet in onze reisgids, door de taxichauffeur verkeerd werden afgezet.

Deze snack street is een galerij van eetstalletjes waar je met een soort van betaalkaart die je vooraf oplaadt verschillende hapjes kan bestellen en uitproberen. Ideaal om kennis te maken met de Chinese keuken, al kost het voor Senne nog veel moeite en bevalt het hem niet helemaal.

Nu we de stad deels verkend hebben gaan we de volgende dag naar zee. Openbaar vervoer is goed geregeld en rijdt heel regelmatig, we doen er ongeveer 40 minuten over om aan zee te geraken.

Even lijkt het of het weer vandaag de spelbreker zal zijn want er duiken dreigende wolken op en we zijn nog maar net aangekomen wanneer er een bliksem van tussen de wolken flitst en de donder zich laat horen.

Gelukkig waait het onweer snel over en wordt het alweer een bloedhete dag dus de verkoeling van een beetje wind aan zee doet deugd.

We installeren ons op het strand en Senne gaat al snel aan de slag om een zandkasteel te bouwen en te versieren met steentjes.

Hij is daarbij druk in de weer en heeft niet door dat wij drieën alle aandacht trekken omdat we ook hier weer de enige blanke toeristen zijn. Vandaag worden er meer foto’s van ons getrokken dan van de omgeving waar we ons bevinden. Vaak gebeurt dat stiekem of van op een afstand, maar zo nu en dan stappen er mensen op ons toe met het vragende gebaar of ze met ons (voornamelijk Senne dus) op de foto mogen. Dat mag, maar Senne heeft er helemaal geen zin in en bouwt rustig verder zonder al teveel aandacht te besteden aan wat er zich rond hem afspeelt.

Na een frisse duik in het water zit ons dagje zee en strand er stilaan op en nemen we de bus terug naar het centrum.

Deze keer zitten we midden in de avondspits en duurt het wel even voor we terug zijn aan het hotel.

Hoewel er lichten zijn die het verkeer regelen is het een wirwar van auto’s, bussen en brommers die zich een weg proberen te banen door het veel te drukke verkeer. Daarbij komt het constante getoeter en lijkt iedereen te vechten voor een plaats in het verkeer.

De laatste dag op Hainen verloopt heel wat anders. De temperatuur is met minstens 10 graden gedaald en de zon zit verstopt achter een dik pak grijze wolken.

Wandelen is vandaag dan ook veel aangenamer, al miezert het nu de hele tijd.

We logeren vlakbij Haikou Park (of People’s Park) en daar blijkt het vandaag, het is weekend, een gezellige drukte.

Op veel verschillende plaatsen wordt er gedanst en daarbij wordt, veel te luide, Chinese muziek gespeeld. Senne vlucht bijna weg van de schel klinkende muziek maar vindt het toch leuk om te zien hoe er hier gedanst, geturnd en geoefend wordt.

Aan de achterzijde van het park komen we aan een grote vijver en daar merkt Senne de bootjesverhuur op. Dave en ik trappen een eendje in gang terwijl Senne tussen ons in zit en de richting aangeeft. Gelukkig heeft Senne er snel genoeg van want heel aangenaam trappelen is het niet in deze vijver die eerder een grote riool lijkt te zijn.

Aan het hotel nemen we nog een laatste korte duik in het zwembad, vandaag is het echt te koud om lang in het water te blijven.

De rest van de namiddag gebruiken we om een eerste verslagje te schrijven en de foto’s te sorteren.

Het is intussen tijd om onze bagage weer in te pakken want morgenvroeg vliegen we meer het binnenland in naar Guilin van waaruit we naar Yangshuo zullen verder reizen.