Hoewel we gepland hadden in Dali 4 dagen te blijven, kwestie het reisritme voor Senne aangenaam te houden, hadden we van deze stad geen al te grote verwachtingen.

Het tegendeel werd echter bewezen en Dali bleek een zeer fijne vierdaagse te worden.

Bij ons vertrek vanuit Anshun besloten we de bus te nemen naar Dali in plaats van de trein omdat deze er minder lang over zou doen. Bovendien dachten we dat het voor Senne een aangenamere trip zou worden gezien hij tot hiertoe bij elke busrit in slaap viel en we dus zo een mooi stuk zouden kunnen rijden terwijl onze kleine man een dutje doet. Deze keer niet dus. Vijf uur lang bleef Senne wakker en probeerden we de tijd te doden met spelletjes als ganzenbord, “ik zie ik zie wat jij niet ziet”, “schaar steen papier”, en uiteraard is de batterij van de Ipad steeds opgeladen zodat Senne wat filmpjes kan kijken onderweg.

Het is al laat in de namiddag wanneer we Dali bereiken en we nog een half uur met een stadsbus moeten rijden om aan het oude centrum te geraken.

Deze keer boekten we een hostel dat gelegen is net buiten de oude stad. Omdat we hier 4 dagen zullen blijven zochten we voor Senne een leuke plek en het bleek een voltreffer te zijn dankzij de pooltafel, ping pong tafel en “sjotterkas”.

Dankzij de goeie ligging van het hostel zijn we op een paar minuutjes in de oude stad en zo kunnen we, ondanks onze late aankomst, toch nog snel even de stad in om een hapje te gaan eten.

Na een goeie nachtrust, ondanks alweer de zeer harde matras, doen we zoals we intussen gewend zijn wat inkopen bij een bakkerij voor het ontbijt.

Op het dakterras boven onze kamer is het heerlijk vertoeven met zicht op de bergen en zicht op de stad. We ontbijten in alle rust en houden daarna een spelletjesmiddag waarbij Senne zich helemaal uitleeft. Gelukkig is het niet druk in de hostel en zijn er maar weinig gasten waardoor Senne alle tijd heeft om van het ene spel naar het andere te gaan.

In de late namiddag beslissen we om toch nog even op stap te gaan en we kiezen voor een uitstapje naar de 3 pagodes. Met stadsbus nummer 4 geraken we voor nog geen halve euro voor ons tesamen, de lokale bussen zijn hier echt spotgoedkoop, tot dichtbij de ingang.

We weten  niet goed wat we moeten verwachten van dit domein, maar al snel blijkt dat het niet zomaar 3 hoge torens zijn die we te zien zullen krijgen.

Het is een prachtig domein waar je in alle rust en heerlijk kan rondwandelen, maar anderzijds is het hier zo groot dat het een behoorlijk uitstap wordt. Achter de 3 pagodes ligt een tempel, dus nemen we de trappen die er naartoe leiden. Pas wanneer we de tempel naderen en er doorheen kunnen kijken, merken we dat er daarachter nog een tempel ligt. En zo gaat het nog een tijdje door waarbij we telkens verrast worden met nog een tempel, en nog een, en nog een…

De volgende dag trekken we de bergen in. Dali is prachtig gelegen met langs de ene kant het gigantische Cang Shan gebergte en langs de andere zijde ligt het gigantische Erhai Hu (Erhai meer).

Er zijn verschillende mogelijkheden om de bergen in te trekken en het is ons allemaal niet heel duidelijk in hoeverre we, eens boven, ook nog een kleine wandeling zouden kunnen maken.

Gezien de hoogte, Dali zelf ligt op 2.000 meter, kunnen we moeilijk inschatten hoe zwaar een bergwandeling voor Senne zal zijn.

We besluiten het dan maar aan het toeval over te laten en er op uit te trekken. We nemen de stoeltjeslift naar boven en proberen wijs te geraken uit het plan dat we daar aantreffen.

Een korte wandeling om vervolgens met de stoeltjeslift weer naar beneden te gaan blijkt niet mogelijk, dus wagen we het erop om een tocht van 7km te maken tot bij de kabelbaan zodat we deze terug naar beneden kunnen nemen.

De eerste paar kilometers brengen ons voornamelijk door de naaldbossen, we houden Senne goed in de gaten want hoewel de wandelpaden heel goed zijn, zijn ze niet afgebakend en de afgronden erg diep.

Eens we door het dicht beboste gebied zijn worden we getrakteerd op prachtige vergezichten over de stad met daar achter het Erhai meer. We wandelen langs kleine watervallen en nemen nu en dan een korte pauze in een van de wachthuisjes. Tijdens de eerste plaspauze waarbij de jongens het op de waterval gemunt hebben zet ik me achter een klein bosje bamboe. We wandelen hier al de hele tijd alleen en op de stoeltjeslift daarnet was bijzonder weinig volk, dus verwacht ik me hier niet direct aan toeschouwers. Ware het niet dat net op het moment dat ik gehurkt zit er een werkman met zijn karretje van achter de bocht komt aangereden en recht op me afkomt, een zeer onaangename verrassing. Senne vindt het voorval hilarisch en het bezorgt hem de rest van de wandeling nog erg veel plezier.

Het wandelpad gaat over de flank van de berg en we lopen de hele trip vrijwel op een vlakke ondergrond zonder al teveel te stijgen of te dalen. Dat maakt dat de tocht ook voor Senne goed te doen is en hij stapt flink door. Bepaalde passages worden aangegeven als zijnde gevaarlijk door het risico op vallende rotsblokken en daar steken we een tandje bij.

Na een knappe wandeltocht met zowel indrukwekkende vergezichten als knappe dieptezichten in de kloven van het gebergte naderen we ons eindpunt. Rest ons alleen nog een stevige klim van anderhalve kilometer, niets dan trappen die ons naar het middenstation van de kabelbaan brengen waar we de terugweg kunnen inzetten.

Senne heeft intussen zo’n 5 kilometer in de benen en toch begint hij nog volle moed aan iets wat een eindeloze klim blijkt te zijn. Na een eerste stevige reeks van trappen nemen we een korte pauze om op adem te komen, we drinken onze laatste druppels water op en eten wat chips om weer op krachten te komen. Wat verder houdt Senne het dan toch voor bekeken en loopt Dave met onze kanjer in zijn nek de laatste trappen verder omhoog.

Ongelofelijk waar een kereltje van amper 4 jaar toe in staat is !

Uitgeput komen we boven toe, werpen nog een laatste blik op het indrukwekkende Cang Shan gebergte en nemen dan met plezier de kabelbaan weer naar beneden.

Na een vermoeiende eerste helft van de dag nemen we wat rust in het hotel. Hoewel, rust… Senne vliegt er alweer onmiddellijk in met een spelletje aan de sjotter gevolgd door de ping pong en wat ballen rollen aan de pooltafel.

Als we later de dag afsluiten met een wandeling door de oude stad van Dali is hij plots minder enthousiast. Daarvoor moeten we hem keer op keer motiveren en belandt hij meestal nogal snel in de nek van papa. Tenzij we, terwijl we door de mooie en oude straten dwalen, een spelletje verstoppertje spelen.

Het oude stadgedeelte van Dali is best knap, maar ongelofelijk druk. Het is enorm toeristisch en bij momenten over de koppen lopen. Gelukkig logeren we dichtbij en hebben we de stad ’s morgensvroeg, in alle rust, bijna voor ons alleen. Hoewel het eigenlijk best charmant is om tussen de vele andere en vrijwel uitsluitend Chinese toeristen te lopen. De vele fotomomenten moeten we er nog steeds bij nemen, al gebeurt het niet meer uitsluitend stiekem of van achter een hoekje dat we gefotografeerd worden. Dappere Chinese jongeren durven wel eens op ons af te stappen met de vraag samen op de foto te gaan.

Andere pakken het iets minder subtiel aan, zo werden we als het ware door een echte Chinese paparazzo benaderd die zich opstelde achter een boom aan de overkant terwijl we op een bankje fruit zaten te eten.

Op onze laatste dag in het mooie Dali zouden we een boottochtje maken over het Erhai meer.

Omdat we er niet van houden om een georganiseerde trip te boeken en vast te hangen aan een voorafbepaald schema namen we de bus naar Cai Cun waar de boten vertrekken, dachten we.

De bus zette ons ergens halverwege al af, maar gelukkig stopte er zoals wel vaker een bereidwillige Chinees die ons verder wilde vervoeren. Dit uiteraard tegen betaling en na wat afdingen stapten we in in zijn mini rode autootje.

Cai Cun kan dan wel een gezellig stadje zijn, het was er nogal doods. We vonden gemakkelijk de pier van waar de boten zouden vertrekken, maar deze bleken enkel de overtocht te maken naar het eilandje aan de overzijde van het meer. Dat is niet wat wij in gedachten hadden en voor Senne een behoorlijke teleurstelling.

We maken dan maar een wandeling langs het meer, dwalen nog kort even rond in het dorp en laten ons door een soort van brommertaxi weer richting huis rijden.

Wanneer we later die dag in de hostel informeren naar de boottochten op het meer blijkt dat de vertrekplaats veranderd is. Daarvoor moest de kerel van de receptie zelf eerst nog even rondbellen want ook zij waren daarvan nog niet op de hoogte. Jammer, een gemiste kans voor ons.

We maken voor een laatste keer een wandeling door de straatjes van het oude Dali, klimmen de stadsomwalling op voor een zicht over de daken van de stad maar maken al snel weer rechtsomkeer door de zon die op onze rug brandt waarbij Senne het snel begeeft onder dergelijke hete temperaturen.