Een vierdaagse in Taipei, maar zelfs dan hebben we nog niet het gevoel dat we uitgekeken zijn op deze plek. In en rond Taipei valt zoveel te beleven, al zou ook hier eigen vervoer heel handig geweest zijn.

Op onze eerste dag in de hoofdstad maken we de wandeling op Elephant Mountain, een stevige klim zo blijkt. Niks dan trappen, het is zwoegen om de top te bereiken. Onderweg nemen we af en toe een rust- en drinkpauze en vanaf verschillende viewpoints krijgen we een knap zicht op de stad met als eyecatcher de Taipei 101 building.

Deze elephant mountain kan je makkelijk een hele dag wandelplezier bezorgen, maar dat is niet wat wij in gedachten hadden. We genieten van het uitzicht en vanaf hier zien we ook hoe Taipei omringd is door veel groen en bos, maar in plaats van verder het groen in te wandelen dalen we opnieuw af en nemen de metro terug stadinwaarts.

Daar belanden we in het 2-28 Peace Memorial Park, best een aangename en rustige plek binnen de drukte van de stad. In een uithoek van het park vinden we een koffiehuisje en aangezien we vandaag nog niet veel gegeten hebben lopen we er binnen voor iets lekkers. Vlakbij zag Senne een speeltuin, dus dat werd onze volgende stop. Hij weet er zich een hele tijd bezig te houden met takjes en blaadjes in het zand terwijl wij toekijken hoe twee vrouwen er aan het werk zijn voor het onderhoud. Nu ja, aan het werk…. De ene, de oudste van de twee en ze lijkt al van een behoorlijke leeftijd, is effectief bezig. Maar wat ze juist doet en wat er de bedoeling van is, het is ons een raadsel. De andere is aan het poetsen, zijnde wat vegen met een bezem en wat blaadjes opscheppen, met haar handtas rond. Heel handig poetst dat dus niet, maar haar formaat laat dat eigenlijk ook niet toe. Ze is duidelijk snel moe, toegegeven het is erg warm, dus loopt ze overal wat in de weg met haar gsm in de hand. Een geweldig tafereel om te aanschouwen, die twee. We hadden er behoorlijk wat lol in.

Nadat hij is uitgespeeld in het zand ontdekt Senne de grote glijbaan. Best leuk, dat wil ik ook wel een keertje proberen. Zo glijd ik samen met Senne een aantal keer om ter eerste naar beneden. Tot ik het letterlijk heet onder mijn billen voel worden. Blijkt dat de naad van mijn short het begeven heeft door meermaals van de stenen glijbaan te gaan en nu sta ik hier dus met mijn billen bloot.

Geweldig, zeker gezien we nog wel een stukje te gaan hebben tot bij het hotel. Gelukkig heeft Dave een oplossing, met de rugzak heel laag op mijn rug kan ik m’n billen verstoppen en ziet niemand er wat van.

We merken aan Senne dat het stilaan weer tijd wordt voor wat ontspanning en iets dat voor hem echt leuk is. Rondwandelen in een stad is dat voor hem in geen geval en toevallig zagen we in een metrostation een grote affiche van een waterpark in de buurt.

Zonder het hem vooraf te vertellen pakken we de rugzak en stappen even later de metro in. Hij is dan ook heel erg blij bij het zien van de waterglijbanen en zwembaden, maar hebben we zijn zwembroek wel bij???

Het is een verouderd waterpark dat eigenlijk zijn beste tijd stilaan gehad heeft, maar voor Senne maakt dat uiteraard niet uit. Hij kan er zijn nieuwe zwembril uittesten die hij op de een of andere manier diezelfde dag ook weet kwijt te spelen. Geen van ons drie die weet wat er met zijn bril is gebeurd, hoewel we het zwembad grotendeels voor ons alleen hadden en hij hem, kort voor de mysterieuze verdwijning, nog op had. Heel jammer, want het was een super schattige bril met krabbetjes rond zijn ogen.

Senne heeft sinds de start van onze reis niet alleen aan zelfvertrouwen gewonnen, hij heeft blijkbaar een grote dosis durf ontwikkeld. Thuis durfde hij nooit in een waterglijbaan, hier doet hij ze allebei en ook helemaal alleen. Hij is door het dolle heen en kan er geen genoeg van krijgen.

Het was dan ook een schitterende dag en hoewel we de bedoeling hadden maar een halve dag te blijven, hebben we daar een volledige dag van gemaakt gezien Senne er zoveel plezier in had.

Op onze voorlaatste dag in Taipei en dus ook in Taiwan nemen we de bus naar Yehliu Geopark. Dit is een eind buiten de stad gelegen dus zijn we behoorlijk lang onderweg. Zo zijn er in de omgeving van Taipei wel verschillende dingen te bezoeken, maar zonder eigen vervoer kan je ze moeilijk combineren tenzij je er hele lange dagen van maakt wat voor ons, in gezelschap van Senne, niet mogelijk is. Wat later stellen we vast dat er ook georganiseerd vervoer mogelijk is om verschillende plekken in de omgeving op 1 dag te kunnen bezoeken, maar wanneer we dit online verder checken blijkt dit de eerstkomende dagen al volgeboekt te zijn.

Yehliu is best een bijzondere en indrukwekkende plek. Een eigenaardig landschap van bizarre rotsformaties in een okergele kleur die enerzijds uitkomt in zee en anderzijds geflankeerd wordt door de groene heuvels van het binnenland.

Het is hier verdomd heet en er is maar weinig mogelijkheid om in de schaduw te wandelen. Senne wordt er moedeloos van en sleept zich verder, zijn hoofdje helemaal rood van de hitte en zelfs bij hem staan de zweetdruppels op zijn voorhoofd. Na wat te hebben rondgewandeld in deze bijzondere omgeving kunnen we even bekomen en afkoelen met een mango smoothie. Lekker fris, alsof zowat elke bezoeker terug op temperatuur moet komen door van het koude drankje te slurpen.

Voor onze terugweg naar Taipei nemen we deze keer de Tourist Shuttle Bus, deze heeft vaste stopplaatsen langs de noordkust. Niet dat we van plan zijn om nog veel te gaan bezoeken, we stappen uit bij Baishawan Beach. Dit zou een populaire badplaats zijn, dus ideaal om toch nog even te gaan ontspannen na een bloedhete dag.

Senne straalt wanneer hij het strand en de zee ziet en al hebben we niet zoveel tijd vooraleer we de voorlaatste bus terug naar de stad moeten nemen, het doet enorm veel deugd om kort in het water te kunnen spelen en zwemmen. Het strand is wat ons betreft niets bijzonder en eigenlijk niet eens een aanrader, maar opnieuw is dat iets waar Senne totaal geen oog voor heeft. Zo lang er water en zand is, is dat voor hem meer dan voldoende.

Onze laatste dag in de hoofdstad nadert en we hebben nog steeds de tijd niet genomen om wat van Taipei stad te zien. We hebben de stad telkens grotendeels ondergronds doorkruist met de metro en brachten nog niet eens een bezoek aan de leuke wijk Ximen waarin ons hotel gelegen is. Het bruist hier van het leven, een hele fijne buurt.

Net wanneer wij de intentie hebben om toch nog wat gezellig te gaan rondwandelen heerst er een onwaarschijnlijke drukte. Het is dan ook zaterdag en Ximen is duidelijk de place to be in het weekend. Het is er over de koppen lopen en alles behalve aangenaam wandelen. We houden onze toer door dit stukje van de stad dan ook snel weer voor bekeken en gaan een hapje eten in een klein eethuisje vlakbij het hotel.

Voor een laatste keer trekken we erop uit, alweer een stukje buiten de stad. Deze keer nemen we de metro tot de Beitou Hot Springs, een geothermische plek in de bergen ten noorden van Taipei.

Hoewel het bij deze warme temperaturen misschien raar is om in een nog warmer bad te gaan zitten, het lijkt ons toch leuk om het een keer te proberen.

We starten met de korte wandeling naar de Thermal Valley, daar waar je het hete water stilletjes kan zien opborrelen en zelfs bij deze temperaturen de hete dampen kan zien opstijgen uit het meer.

De geur van eieren, typisch voor dergelijke hotsprings, moet je erbij nemen. Senne vindt het serieus stinken en loopt de hele tijd met zijn neus dichtgeknepen rond.

Op de terugweg van de vallei is het tijd voor een warm bad. Bij de ingang worden we tegengehouden door een van de dames die vraagt ons de zwembroeken van de jongens te mogen zien. En ja hoor, hier gaan we, enkel aansluitende zwemshorts zijn toegestaan. Die van Senne was nog nat van in zee gisteren en Dave heeft er geen.

Heel jammer, maar we hebben geen zin om een zeer onelegant model ter plaatste te kopen dus druipen we maar weer af en sporen we terug naar de stad.

We hebben, wat het weer betreft, een aantal hele mooie dagen gehad maar onze laatste avond sluiten we af onder een paraplu.

We brengen nog een vluchtig bezoek aan de Longshan Temple, dewelke behoorlijk indrukwekkend is, eten een hapje op de night market vlakbij en haasten ons dan weer terug naar onze kamer. Tijd om opnieuw de bagage te pakken en deze keer goed na te zien wat er wel of niet in de handbagage mag.

We hebben een leuke tijd gehad in Taiwan, maar hielden er geen wauw-gevoel aan over.

Naar ons gevoel zijn er weinig echte hoogtepunten geweest, al hebben we vooral in het begin wel wat te kampen gehad met slecht weer.

Mogelijks had het anders geweest indien we eigen vervoer hadden, want in dat geval ben je hier in dit land veel vrijer. Het openbaar vervoer is over het algemeen goed geregeld om van stad naar stad te reizen, maar om veel te kunnen bezoeken kan je er niet op vertrouwen.

We zijn er dan ook niet rouwig om om morgen onze reis verder te zetten en stappen met veel plezier het vliegtuig op richting Japan.