Tainan, de oudste stad van het land, geeft ons een hele andere indruk. We komen in een gezellig stukje Taiwan terecht, heel authentiek met bijna meer tempels dan huizen.

In Tainan liggen de voornaamste bezienswaardigheden allemaal op wandelafstand. Vanaf ons hotel gezien zijn ze zelfs voor Senne makkelijk te voet te bereiken, hoewel hij weer vaak last schijnt te hebben van het “pijne-benen-syndroom”. Dat duikt telkens op wanneer we rondwandelen in een stadje en hoe klein de wandelafstanden dan ook zijn, al snel belandt hij in papa’s nek.

In een tweetal uur arriveren we per trein vanuit Taichung. Met de Ipass op zak die we kochten bij aankomst in de luchthaven kunnen we makkelijk gebruik maken van het openbaar vervoer. Met de bus rijden we vaak gratis voor een afstand van maximum 10 km binnen de stad en zo maken we het ons echt makkelijk en nemen we zelfs voor 1 of 2 haltes de bus. Zo hoeven we, zwaar geladen met onze bagage én Senne, niet te ver wandelen.

Nu we wat meer naar het zuiden van Taiwan gereisd zijn lijkt het erop dat we de zon hebben gevonden. Het is heerlijk warm en alleen al het mooie weer geeft ons een vakantiegevoel.

Bovendien is deze stad enorm gezellig om in rond te wandelen. Er is het oude stadsgedeelte met smalle straten, overladen met kleurrijk versierde tempels en daarnaast zijn er de nieuwe, brede lanen met moderne gebouwen en winkels.

Als eerste bezoeken we de Official God of War Tempel, de oudste tempel van de stad.

Vervolgens wandelen we rond op het domein van de Chihkan Towers en hoewel dat ook meer de indruk van een knappe tempel geeft, blijkt dit een oud fort te zijn geweest. Binnenin staan een aantal rekwisieten waaronder enkele houten schepen die werden nagebouwd. Deze trekken al snel de aandacht van Senne net als de oude houten trap die ons naar de bovenverdieping van de tempels leidt. Dat zijn de bezoeken waar Senne van houdt, een plaats waar hij op ontdekking kan gaan en kan rondlopen.

In de aangelegde tuin onderaan de tempel is er een vijver en kan je voer kopen voor de vissen. Wat leuk, van op het bruggetje over de vijver gooit Senne de korreltjes stuk voor stuk in het water. Het heeft dan ook een hele tijd geduurd vooraleer zijn buisje leeg was, zelfs de vissen gaven het wachten  op de volgende korrel bijna op.

Ook onze tweede dag in Tainan is het stralend weer, dit hadden we niet durven verwachten gezien de voorspellingen heel wisselvallig weer met kans op regen gaven.

We nemen de bus naar Anping en bezoeken er onder meer het Tree House. Niet heel bijzonder vinden we, maar voor de inkomprijs van anderhalve euro moeten we het niet laten.

Dit Tree House is niet veel meer dan een oud gebouw/ruïne dat overgroeid is door bomen en helemaal wordt ingepakt door de wortels ervan. Het doet ons een beetje denken aan de tempels van Ankor Wat in Cambodja, al is het daar veel indrukwekkender. Senne’s aandacht wordt getrokken door, alweer, de vissen in de vijver. Voor 10 taiwanese dollar (zo’n 30 eurocent) rolt er een buisje visvoer uit het vissenbeeld en gaat hij opnieuw zorgvuldig aan de slag om de vissen te voeren.

Het oude Anping fort van Zeelandia valt veel meer in de smaak. Omdat we vrijwel geen restaurantjes tegenkomen op onze wandeling er naartoe halen we ons een snack in de 7-eleven en picknicken in de schaduw van een grote boom onderaan het fort.

Dit zijn de plaatsen waar Senne verzot op is, de gedachte dat hier ooit echt gevochten werd en de kanonnen effectief gebruikt werden om kogels af te vuren, heel erg indrukwekkend allemaal.

Gezien er niet veel meer overblijft van het oude fort, gezien het bij de gevechten volledig werd platgebrand, valt er buiten de heropgebouwde muren en veel te modern en nieuw uitziende uitkijktoren niet veel meer te bezoeken.

Wat wel leuk en interessant is, is de geschiedenis van het fort die door middel van muurschilderingen bij het beklimmen van de uitkijktoren wordt weergegeven. Het Zeelandia fort werd in 1633 door onze noorderburen gebouwd en bemand door de Vereenigde Oost-Indische Compagnie.

Vooraleer we terugkeren naar het oude centrum van Tainan bezoeken we nog een aantal tempels in Anping, hoe kan het ook anders. Zelfs op weg naar een van de vele tempels passeer je onderweg nog enkele tientallen kleine tempels die daarom niet eens minder mooi zijn. Velen van deze tempels doen dienst als ontmoetingsplaats en vaak houden enkele oudjes er een praatje.

Net als de overvloed aan tempels vinden we in Taiwan ook een overvloed aan kermisattracties en speelkramen, tot grote vreugde van Senne.

Zo ook op het plein voor de tempel die we willen bezoeken. Op zich maakt dat het vele rondwandelen en bezichtigen voor Senne wel wat aangenamer. Op tijd en stond kan hij ergens een spelletje spelen en heeft hij dus vaak iets leuks om tussenin te doen. Wij hebben dan weer het geluk dat die spelletjes ons meestal maar een euro kosten en we Senne dus voor weinig geld op iets leuks kunnen trakteren.

Na lang wachten, aan de verkeerde bushalte gezien de route veranderd blijkt te zijn maar de palen van de oude bushaltes nog niet werden weggehaald, nemen we uiteindelijk de bus terug richting Tainan. Maar niet alleen de bushalte blijkt veranderd, maar ook het traject. Zo komen we ergens uit waar we helemaal niet moeten zijn en hebben we nog een behoorlijke wandeling voor de boeg. Snel een supermarktje binnenspringen, we kopen ons iets te drinken en wat appels.

Uiteindelijk weten we toch nog op een andere bus te springen en rijden we de goeie richting uit.

Na een kort maar heerlijk bezoek aan Tainan is het alweer tijd om in te pakken, een korte treinrit zal ons morgen tot Kaohsiung brengen.