Na een regenachtig Hong Kong komen we in een zeer wisselvallig Taiwan terecht. We raadplegen heel wat verschillende websites om de weersvoorspellingen te bekijken, maar aangezien ze vrijwel allemaal iets anders voorspellen wordt het voor ons heel moeilijk om te beslissen wat we de komende dagen zullen doen.

De goedkoopste vlucht vanuit Hong Kong naar Taiwan bracht ons in Taichung. Niet bepaald een stad met veel bezienswaardigheden, maar een goede uitvalsbasis om aan onze rondreis in Taiwan te beginnen.

Bij aankomst in ons hotel moeten we nog een tweetal uur wachten vooraleer we kunnen inchecken. Het is even aanpassen, want in Taiwan is het incheckuur over het algemeen pas 15u of zelfs nog iets later. We hebben geen zin om rond te dwalen en zetten ons rustig in de lobby om een spelletje te spelen en gelukkig mogen we uiteindelijk toch een half uurtje vroeger in onze kamer.

We zoeken onze slaapplaatsen niet enkel in functie van de kamerprijs, maar houden uiteraard ook rekening met de ligging. Zo verblijven we deze keer dichtbij het treinstation en daar rond situeert zich veel drukte met mogelijkheid om iets te eten. Niet veel verder is ook de night market en daar smullen we vanavond van enkele heerlijke stukken verse pizza.

Voor onze afreis naar Taiwan zochten we op internet naar een huurauto. Dave las in onze reisgids dat dat de ideale manier zou zijn om het binnenland en dus ook de bergen in te trekken. Helaas moesten we die plannen opbergen gezien het huren van een auto met ons dagbudget niet haalbaar leek.

Tot we toevallig, onderweg naar de night market, een lease- en rental kantoor passeerden en uit nieuwsgierigheid toch even binnen gingen. De standaardprijs was inderdaad het tarief dat we op internet vonden, maar voor een autohuur van 2 of 3 dagen kregen we een mooie korting en konden we alsnog onze plannen om het binnenland in te trekken verder uitwerken.

Hoewel er in Taichung niet veel te beleven valt boekten we er toch 2 overnachtingen om even te bekomen van de, weliswaar korte, vlucht. Nu we met Senne reizen leek het ons geen goed idee om te vaak van bestemming te wisselen en er na 1 nacht alweer op uit te trekken. Toch moeten we die gedachte stilaan bijstellen, want Senne blijkt wat dat betreft heel erg flexibel en maakt er geen enkel probleem van om kort na aankomst alweer te vertrekken, zo lang hij nu en dan eens voor een paar nachten in dezelfde kamer kan verblijven.

Op onze tweede dag in Taiwan dwalen we letterlijk een beetje door de stad. We zoeken het park op dat niet ver van het hotel ligt en picknicken langs het water dat door de stad loopt.

We brengen alle papieren in orde om morgen met de auto te kunnen vertrekken en maakten handig gebruik van de wasmachines in het hotel. De droogkast werkte iets minder goed, dus moesten we alle kleren te drogen hangen in onze kamer.

Op de terugweg naar het hotel passeerden we een chique crèmerie en daar trakteerden we ons op een dure bol ijs. Omdat ook hier de taalbarrière ons nog steeds parten speelt viel dat bolletje ijs wel echt veel duurder uit dan we hadden gedacht.

Met de luxe om te beschikken over eigen vervoer laten we Taichung achter ons. We hebben een gps meegekregen, maar of dat ding ons echt verder zal kunnen helpen de komende dagen is nog maar de vraag. Het Garmin toestel spreekt dan wel Engels, hij begrijpt enkel en alleen Chinees. Dat maakt dat we zelf dus geen bestemmingen kunnen ingeven en ons wat zullen moeten behelpen. Anderzijds maakt Google Maps het ons dan wel weer gemakkelijk. Dave heeft vooraf de nodige kaarten gedownload zodat we dankzij de gpsfunctie van zijn gsm toch kunnen zien waar we zijn en kunnen uitzoeken waar we naartoe willen.

Zo wijst die app ook toeristische plaatsen aan en belanden we in King Garden. Een bizarre plek zo blijkt met veel te luide muziek, een winkeltje met lokale lekkernijen, enkele versleten toestellen in een nog meer versleten lunapark en wanneer we de weg omhoog volgen komen we bij een vreselijk ongezellig familierestaurant. Best wel leuk om te zien hoe Taiwanezen hun vrije tijd doorbrengen en er duidelijk ook ten volle van genieten, voor ons is het maar niks.

We zetten onze weg verder en al snel blijkt dat het binnenland van Taiwan onwaarschijnlijk mooi en onwaarschijnlijk groen is. Ons doel vandaag is de Highway 14 rijden en daarbij hopen we regelmatig te kunnen stoppen, uitstappen en hopelijk ook een beetje wandelen.

Vooraleer we aan het echte traject in de bergen beginnen nemen we de afslag naar de Chung Tai Chan tempel of klooster. Een zeer indrukwekkend bouwwerk zo blijkt, een gigantisch complex met 43 verdiepingen waarbij voornamelijk moderne technologieën gebruikt werden. Het is dat laatste waardoor de tempel verschillende awards heeft gewonnen en het is ook dat laatste dat maakt dat wij het niet mooi vinden. Heel kaal en kil, ook al is binnenin alles even gigantisch als van buitenaf.

We worden verwelkomd door zeer vriendelijke, vrouwelijke monniken. Senne is in de wolken wanneer ze hem bij zich roepen en hem niet 1 maar uiteindelijk 3 velletjes met mooie stickers kado doen.

We vervolgens onze route via Highway 14 en hoe verder we landinwaarts rijden, hoe hoger we de bergen in moeten en hoe bochtiger het parcours dus wordt. Hoewel we Senne nog nooit wagenziek hebben geweten klaagt hij nu toch van hoofdpijn.

Deze route wordt dan wel een Scenic Drive genoemd, wat het absoluut ook is, toch zijn er vrijwel geen stopplaatsen en is er vrijwel geen mogelijkheid om een fotostop te houden. Heel jammer want de omgeving is ronduit prachtig. We hadden niet gedacht dat Taiwan zo groen zou zijn.

Voor de eerste keer sinds de start van onze reis hebben we vooraf geen overnachting geboekt. Nu we over eigen vervoer beschikken en dus niet te voet én met alle bagage op weg moeten willen we gewoon ter plaatse een leuke plek uitzoeken, zo deden we het vroeger immers altijd.

Tegen de tijd dat we Cingjing bereiken, een dorp in de bergen en een populaire stopplaats volgens de man van het autoverhuurkantoor, zitten we met ons hoofd in de wolken en regent het. Het is hier, omwille van de hoogte, ook behoorlijk fris. Onze zoektocht naar een slaapplaats blijkt heel wat moeilijker dan gedacht. In het eerste hotel worden we afgewimpeld als zijnde volzet en de volgende hotels zijn stuk voor stuk te duur. Het zou best kunnen dat het uitzicht vanuit de kamers telkens heel erg knap is maar gezien het slechte weer is er totaal geen view en is dat al zeker niet iets waarvoor we willen bijbetalen. Uiteindelijk houden we de zoektocht voor bekeken en besluiten we terug te rijden naar Puli. Best jammer want dat maakt dat we onze rit naar het binnenland al voor bekeken moeten houden, maar anderzijds zijn de weersvoorspellingen voor de komende dagen nog steeds niet goed en zou het weer in de bergen nog eens te meer kunnen tegenvallen.

Zo rijden we op onze tweede dag van onze road trip vanuit Puli richting Sun Moon Lake. Ook vanochtend is het heel grijs weer en ziet het er regenachtig uit, maar voorlopig houden we het droog. Senne is uit op een boottochtje en kort na aankomst op een van de parkings langs het meer zijn we al op weg. De prijs voor de boottocht blijkt overal dezelfde, dus onderhandelen is niet nodig en lukt ons bovendien ook niet.

De eerste stop houden we aan een tempel langs het meer, het is er een ongelofelijke overrompeling maar daar weten we al snel aan te ontsnappen door de wandeling te doen die ons naar een hoger gelegen tempel brengt. Via een aangelegde wandelweg stappen we door een jungleachtige omgeving. Het is hier heerlijk rustig en dit is helemaal Senne zijn ding. Takken zoeken en door de bossen lopen, hij leeft helemaal op.

De boot brengt ons vervolgens naar een klein dorpje langs het meer waar we ons, gezien het middaguur, een paar streetsnacks kopen. Net wanneer we ons aan het meer zetten om iets te eten begint het te regenen, dan maar schuilen tot alles op is en terug te boot op.

Bij de overtocht houden we het nog even droog, maar van zodra we voet aan wal zetten begint het opnieuw te regenen en dit gaat voor de rest van de dag alleen maar van kwaad naar erger.

Gelukkig hebben we ons eigen vervoer, dus kunnen we toch nog de rondrit van het meer maken. Opnieuw een hele mooie en groene omgeving maar omwille van het weer maken we geen tussenstops meer. Dankzij Google Maps geraken we makkelijk tot bij de hostel en wat blijkt, die is gelegen in het dorpje waar we vanmiddag aanmeerden met de boot. Om niet voor eenzelfde onaangename verrassing te komen staan zoals gisteren boekten we toch maar weer vooraf onze slaapplaats.

Op de derde en ook laatste dag dat we over eigen vervoer beschikken maken we de terugtocht naar Taichung. De afstanden in Taiwan zijn beperkt, heel wat anders dan wat we in China gewend waren. Hier kan je makkelijk op 1 dag en behoorlijk stuk gezien krijgen en zo rijden we vandaag via Lukang terug. Daarvoor nemen we niet de snelweg maar kiezen we voor de kleine en landelijke wegen. Deze brengen ons opnieuw door een prachtig en groen stukje Taiwan, heerlijk.

In tegenstelling tot de stadjes waar we tot nu toe doorreden en passeerden is Lukang best gezellig.

Het is hier leuk rondwandelen en we bezoeken er enkele tempels, niet heel moeilijk want in Taiwan zijn er, bij wijze van spreken, evenveel tempels als huizen.

Het weer zit nog steeds niet mee en al snel moeten we weer schuilen voor een stevige stortbui. Het moment bij uitstek om een eggwaffle te proberen en een lekkere koude thee (met de typische gelatineblokjes) te drinken.

Zo’n wafel is stevige kost zo blijkt, dus hebben we voldoende energie om verder op stap te gaan. We passeren langs enkele kleine en gezellige straatjes, Senne loopt voor ons uit en maakt er graag een spelletje van om zich telkens te verstoppen.  Zo worden we wat verder opgeschikt door een kreet en luid gehuil. Senne is door het deksel van een putje getrapt en zit tot aan zijn knie vast in een put. Even vrees ik dat het er niet goed uit ziet want zijn enkel zwelt al snel op. Enkele dames van de kramen en winkels in de straat komen op zijn gehuil af en snellen ons ter hulp. Ze halen water om zijn been proper te maken en halen zalfjes die Dave op zijn beentje moet smeren. Ze zijn heel bezorgd en blijven toekijken en geven instructies over waar Dave nog meer zalf moet smeren.

Gelukkig blijft de schade beperkt tot enkele goeie schrammen en wat kleine wondjes en houdt Senne er verder, buiten de nodige schrik voor putdeksels, niet veel aan over.

De rest van onze wandeling door Lukang brengt Senne door in papa’s nek. We nemen het oude straatje en daar heerst een enorme drukte. Taiwanezen blijken verzot op lunaparken en gokken. In de steden vind je zo de grote casino’s waar op de slots gespeeld wordt en hier in het dorp is het een openluchtfestijn met een soort van flipperkasten. Senne gaat er met de basketballen spelen, voor de zoveelste keer intussen.

We houden nog kort even halte aan een plein waar enkele straatartiesten optreden, Senne vindt het geweldig en is teleurgesteld wanneer de show er een paar minuten later alweer op zit.

Als afsluiten bezoeken we nogmaals een tempel, ze zijn hier stuk voor stuk zo mooi dat je er niet zomaar voorbij kan zonder een kort bezoek te brengen.

Ook hier is er weer een mini-kermis opgesteld en hoe kunnen we hier passeren zonder Senne alweer een spel te laten spelen. Voor Senne blijkt Taiwan een topbestemming te zijn. Waar je ook komt, overal staan er kraampjes en zijn er minstens een aantal lunaparken waaraan hij niet kan weerstaan.

We leggen de laatste kilometers naar Taichung af en zo eindigt onze driedaagse road trip. Hoewel het weer niet bepaald mee zat kunnen we besluiten dat we een mooi stukje van Taiwan te zien kregen. Bij het nakijken van de weersvoorspellingen krijgen we eindelijk een beetje hoop op mooi weer.

Morgen reizen we verder zuidwaarts en hopelijk brengt dat ook wat droger weer.