Leven van dag tot dag, heerlijk toch ! Maar het heeft ook zijn nadelen. Na China hebben we ons lesje nog niet geleerd en daardoor brengen we in Kaohsiung geen 3 nachten door zoals gepland, maar worden het er plots 7.

Voor ons verblijf in Kaohsiung vonden we een betaalbaar hotel met zwembad, tijd om ons even te verwennen en dan vooral Senne in de watten te leggen. The Tree House, best een knap designhotel. Nog voor we kunnen inchecken nemen we al een duik in het zalige zwembad. We zijn goed voorbereid, want ons zwemgerief hadden we ergens apart gestoken wetende dat we weer een aantal uren zouden moeten wachten op onze kamer en zo kunnen we intussen genieten van een deugddoend zwemmetje.

Bij de check-in zijn we blij met de knappe kamer, maar wanneer we in de loop van de avond de lichten dimmen blijkt het welkomstlicht aan de deur niet uit te gaan. Heel vervelend, dus bellen we de receptie en komt de kerel in onze kamer even kijken wat het probleem is want met amper een paar woorden Engels begrijpt hij aan de telefoon niet waarover ik het heb.

In plaats van het probleem met het licht te verhelpen wordt ons een andere kamer toegewezen, maar die is veel kleiner en dat betekent een downgrade in plaats van een upgrade. Nadat we in onze pyjama al deels van kamer verhuisd waren stapt Dave terug in zijn sleffers richting receptie. Daar kan hij de jonge kerel gemakkelijk overtuigen van het feit dat de nieuwe kamer ons absoluut niet zint met als resultaat: de gewenste upgrade naar een driepersoonskamer met terras die ook heerlijk groot is en vlakbij het zwembad ligt.

Dag twee starten we met een lekker ontbijt in het hotel en deze keer is de keuze iets ruimer dan enkel toast met boter of confituur, buiten de warme Aziatische gerechten gerekend.

Na het ontbijt is het tijd voor, jawel, een zwemmetje ! Het is pas later in de namiddag dat we beslissen om toch nog een wandeling te maken en daarvoor nemen we de bus naar het Chaishan Nature Reserve. Dit gebied maakte vroeger deel uit van privéterrein van de militairen, in deze tijden wordt het bewoond door makaken. Niet bepaald onze favoriete apensoort en het is ook niet voor niets dat er bij de start van de wandeling enkele grote en dikke stokken ter beschikking zijn. Zo eentje nemen we mee voor onderweg en dit voor het geval een van de makaken het zou wagen ons aan te vallen, ook al hebben we erop gelet om geen eten in onze rugzak te stoppen dat ze zouden kunnen ruiken.

Een aangelegd wandelpad brengt ons geleidelijk aan hoger en hoger op de heuvel en hoe verder we wandelen, hoe meer we ons in een jungle of regenwoud wanen. De lichte regen en nevel dragen bij aan het mysterieuze gevoel in deze omgeving. De apen lieten zich in het begin van onze tocht even zien en dat op een veilige afstand hoog in de bomen. Eens goedweg halverwege verandert het wandelpad in lange reeksen van behoorlijk wat trappen, het zweet druppelt niet meer maar loopt intussen van onze gezichten en rug. Het is hier enorm vochtig en de nevel en mist die tussen de bomen blijft hangen bevorderen dat niet bepaald. Ook Senne staat volledig in het zweet en op het punt waar we een mooi zicht krijgen over de stad besluiten we ook rechtsomkeer te maken.

Pas wanneer we bijna helemaal terug beneden zijn krijgen we het gezelschap van een familie makaken. Ze springen en lopen achter elkaar aan, komen ons voorbij gerend over de balustrade en blokkeren dan de weg door op het wandelpad te gaan zitten. Na een niet zo aangename ontmoeting met enkele makaken een aantal jaren terug in Maleisië blijven we op een veilige afstand en wachten tot we kunnen inpikken bij een andere wandelaar. Het is een opvallend drukke wandelroute en velen zijn gewapend met een stok of paraplu.

In de omgeving van ons hotel vinden we maar weinig, of beter gezegd vrijwel geen, restaurants. Ofwel zijn het de zeer lokale eetkraampjes waar we voorlopig even genoeg van gehad hebben en waar we bovendien ook geen idee hebben van wat er geserveerd wordt, ofwel gaat het richting fastfood. We logeren dan weer wel dichtbij de Liuhe Night Market, een verkeersvrije straat met niets dan eetstalletjes, dus gaan we voor de tweede avond op rij die richting uit. Bijna alle stalletjes bieden vis en zeevruchten aan, gelukkig vonden we gisteren ook een kraam waar we gewoon rijst en noodles kunnen bestellen.

In de loop van de dag klaagde Senne van buikpijn en hoewel er niet veel aan de hand bleek te zijn wordt het nu plots erger. Zijn darmen protesteren en het ventje heeft plots veel pijn, ik kan met hem nog net op tijd tot bij de dichtstbijzijnde openbare toiletten lopen die hier in Taiwan gelukkig altijd netjes en proper zijn.

Terug in het hotel kruipen we snel in bed zodat Senne goed kan rusten. Terwijl we nog wat tv kijken en Senne een filmpje op de Ipad voelen Dave en ik plots hoe ons bed en ook het hele gebouw lichtjes begint te schudden. We kijken elkaar aan met de vragende blik van “voelde jij dit ook” en nog voor we Senne kunnen uitleggen dat er een aardbeving is, is het alweer voorbij. Al stelde het niet zoveel voor (4,5 zocht Dave nadien op), het is best een speciaal en ook ietwat akelig gevoel.

Gezien Senne zich niet heel lekker voelt houden we een dag platte rust. Onze kamer met terras die bovendien ook nog eens vlakbij het zwembad ligt is daarvoor ideaal. In alle rust kunnen we wat aan een update voor de website werken.

Dat relaxte gevoel slaat plots om in iets of wat paniek wanneer we vaststellen dat we geen enkele beschikbare kamer meer kunnen vinden in Kenting, onze volgende bestemming waar we morgen naartoe zullen reizen. Navraag leert ons dat de komende 4 dagen het Dragon Boat Festival gevierd wordt en dit een nationale feestdag betreft waardoor de Taiwanezen zelf dus ook gaan reizen binnen hun eigen land. Na veel wikken en wegen en zoeken naar een oplossing boeken we uiteindelijk nog 4 extra nachten in Kaohsiung, weliswaar in een ander hotel gezien dit hotel de komende dagen volgeboekt is.

De Enterol schijnt goed te werken, zeker in combinatie met een dagje rust. Senne is er snel weer bovenop en zo stappen we de volgende ochtend, na een laatste lekker ontbijt, het hotel buiten. We gaan op weg naar onze nieuwe kamer en dat hotel ligt op wandelafstand.

Omdat we weinig andere keuze hadden dan ons verblijf in Kaohsiung met 4 nachten te verlengen  en de hotelprijzen deze dagen toch enorm stijgen boekten we, weliswaar boven ons normaal budget, opnieuw een hotel met zwembad. Zo kunnen we ons alsnog op een aantal ontspannende dagen verheugen.

Zoals elke keer kunnen we ook nu bij aankomst nog niet inchecken, maar ook zwemmen kan niet want het zwembad wordt hier tussen 11 en 15u gesloten.

Daarom zetten we koers richting het strand en daarvoor nemen we eerst de metro en wandelen nog een stukje tot bij de ferry die ons in een kleine tiental minuten weer aan land zet.

Cijin Island is best gezellig, we krijgen een instant vakantiegevoel bij het zien van de vele winkeltjes en kraampjes. In de verte zien we de palmbomen al en daarachter duikt een zwart zandstrand op. Op zee varen heel wat gigantische containerschepen.

Bij aankomst op het eiland hadden we even spijt dat we toch niet hadden gekozen voor het hotel hier aan het strand, maar dat gevoel keert volledig nu we met onze voeten in het zand staan. Dit is best leuk als daguitstap, maar het is hier naar ons gevoel niet mooi genoeg om er verschillende nachten te willen verblijven. Dan toch liever een hotel met zwembad in de stad en een uitstapje naar zee.

Ons nieuwe hotel ligt dichtbij de Love River, klinkt heel romantisch maar daar blijft het ook bij. Toch wandelen we er de komende dagen regelmatig heen omdat er, omwille van het Dragon Boat Festival, vanalles te doen is. Onder de bruggen zien we de drakenboten klaar liggen, jammer genoeg missen we het eigenlijke spektakel en zien we enkel een competitie met de kleine drakenboten.

Handig meegenomen dan weer is een gigantische Carrefour die niet veel verder langs de rivier ligt. Gezien we in het hotel deze keer geen ontbijt bij boekten kopen we voor Senne een nieuwe doos cornflakes en slaan een voorraad fruit in en wat heerlijke, knapperige komkommers.

In de late namiddag, na enkele uren aan het zwembad te hebben vertoefd, zetten we koers richting de Lotus Pond. Valt dat even tegen, want het is niet enkel een behoorlijke afstand met de metro maar aansluitend zitten we nog een klein uur op de bus vooraleer we de pond bereiken. Het is inmiddels valavond en hoewel we vandaag nog niet veel gegeten hebben gaan we toch eerst maar even rond kijken.

De Dragon en Tiger Pagoda zijn indrukwekkend ! Wat een knappe en kleurrijke bouwwerken.

Hoewel we gezien het late uur maar een klein stukje van de pond bezoeken zijn we heel erg onder de indruk. Het is hier prachtig en dankzij ons ongepland langer verblijf in Kaohsiung hebben we alsnog de kans gekregen om deze te bezoeken.

Op onze voorlaatste dag plannen we een bezoek buiten de stad. Het is ons al vaker opgevallen dat Taiwan makkelijker te bereizen is met eigen vervoer omdat veel plekken moeilijk of niet met het openbaar vervoer bereikbaar zijn.

Met hulp van het hotelpersoneel regelden we een taxi die ons naar de moeilijk bereikbare Wushanding Mud Volcano zal brengen en vervolgens naar de Tianlao Moon World. In Taiwan hebben we al vaker mensen ontmoet die een woordje Engels spreken, maar ze blijven in de minderheid. Daarom lieten we ons overhalen om via het hotel een taxichauffeur te regelen zodat we op zijn minst iemand hadden waarmee we zouden kunnen communiceren. Althans, dat werd ons beloofd.

We werden door de chauffeur begroet met een “good morning”, maar verder dan dat kwam het niet.

Dankzij de Chinese vertaling in onze reisgids van de vulkaan waar we naartoe willen krijgen we de chauffeur de juiste richting uit. De rit verloopt vlot, de laatste kilometers iets minder wanneer we via smalle zandwegen dewelke amper tegenliggend verkeer toelaten verder moeten.

Dat het een klein park is lazen we vooraf al, maar ons bezoek zit er hier toch wel heel erg snel op. Een viertal moddervulkanen bevinden zich heel dichtbij elkaar en veel meer is er hier niet te zien.

Op zich is het best bijzonder, zeker omdat we de modder binnenin de vulkanen duidelijk horen borrelen. De op een na grootste vulkaan borrelt het hardste en vanaf de top, die amper tweeënhalve meter hoog is, stroomt de modder zachtjes naar buiten.

Voor Senne is dit ook best bijzonder en hoe klein het hier ook is, we nemen rustig de tijd om even rond te wandelen en de modderhopen te bekijken. Hier en daar is de modder nog niet helemaal verhard en zo heeft onze vierjarige weer pech en verdwijnen zijn teentjes in de grijze smurrie.

Na het korte bezoek aan de vulkanen stappen we weer in de taxi en rijden we naar Moon World, oftewel het Badland Geopark. Overduidelijk bevinden we ons in een vakantieperiode, onderweg is het zelfs even file rijden en bij de inkom van het park heerst een serieuze drukte.

Tot onze verbazing kunnen we ook dit park gratis bezoeken.

Een wandelpad brengt ons tussen en langs de gigantische kalksteenrotsen, dit is best een mooie omgeving. We doen het op ons gemak en nemen lang de tijd om hier wat rond te wandelen en even een rustpauze te nemen. De niet-Engelssprekende taxichauffeur stuurden we daarnet al terug naar huis, we zijn niet van plan om hem per uur te blijven betalen en ons door hem terug naar het hotel te laten voeren, vooral omdat we vanaf dit park een bus terug naar Kaohsiung kunnen nemen.

Na ons bezoek kopen we ons in een van de kraampjes voor de ingang en naast de bushalte wat heerlijke en verse ananas en installeren ons langs de kant van de weg.

Een sympathieke man gebaart ons dat we gerust in zijn kraam mogen zitten en wachten, in ruil daarvoor koopt Dave van zijn vrouw een beker limoensap.

Hoewel we door hen werden uitgenodigd blijken ze het om de een of andere reden heel erg leuk te vinden dat we in hun kraampje zitten wachten en al snel worden we op van alles getrakteerd.

Senne krijgt eerst een grote beker watermeloensap en daarna komt er een dame naar hem toe met een waterijsje en krijgt hij ook nog een ballon die ze in de vorm van een hondje maakte.

Kort daarna volgt een bord vol fruit en alsof het dan nog niet voldoende was volgt er nog gefrituurde zoete aardappel. Heel erg voldaan en uiteraard ook heel erg dankbaar voor al dat lekkers stappen we uiteindelijk op de bus die ons een uur later afzet aan de metro. Zo komen we na een lange dag in de late namiddag weer terug in het hotel.

Taiwan is een groot speelparadijs met het ene lunapark (of hoe we het ook moeten noemen) na het andere. Zo sluiten we ook vanavond af met een spelletjesronde en beleven we met zijn drieën best veel plezier met het ballen gooien. Senne spaart zo toch nog wat punten bij elkaar en in ruil voor veel plezier kan hij daarmee nog twee mini-autootjes uitkiezen.

Onze allerlaatste dag in de stad wordt er eentje van veel niets doen en veel zwemmen. Heerlijk om zo eens de luierik te kunnen uithangen.

Pas op het allerlaatste moment ontdekken we dat er een wasruimte is in het hotel en zo kunnen we, vooraleer onze bagage weer moet gepakt worden, snel nog een wasje draaien en krijgen we alles netjes op tijd ook weer droog dankzij de fatsoenlijke droogkast.

Zo zit ons verlengd verblijf in Kaohsiung erop en zijn we achteraf bekeken best tevreden met de vele dagen die we hier doorgebracht hebben. Er is hier best veel te zien en te doen in de omgeving, het is zeker ook een aangename stad om te verblijven en bovendien genoten we ten volle van het zwembad in beide hotels. Op naar het strand nu !