Hoewel we het in Kaohsiung al een aantal dagen rustiger aan deden na een onverwacht langer verblijf nemen we in Kenting toch nog een paar dagen strandvakantie. Zon, zee en strand, af en toe heeft een mens er wel eens behoefte aan en dit is voor Senne de vakantieplek bij uitstek.

Bij vertrek vanaf Kaohsiung worden we aan het busstation door meerdere taxichauffeurs aangesproken, de ene al veel opdringeriger dan de andere. Hoewel de prijs die ze ons voorstellen heel interessant lijkt gaan we voor de zekerheid toch even informeren naar de prijs van de bus.

Die is op een euro na even duur, dus kiezen we voor een shared taxi. Veel sneller en ook comfortabeler reizen, bovendien worden we dan afgezet aan onze bungalow en moeten we ter plaatse niet nog op zoek naar ons slaapplaats.

Senne heeft er echt naar uitgekeken, een paar dagen aan het strand. In plaats van een kamer boekten we deze keer een bungalow zodat we, wanneer we even niet op stap zijn, gewoon aan de kamer nog van het mooie weer kunnen genieten. Ook voor het ontbijt is dit een hele leuke plek, want de komende dagen zullen we voor ons eigen ontbijt moeten zorgen en zo kunnen we ’s ochtends zalig buiten genieten van een koffietje.

In Kaohsiung hadden we dagen lang mooi weer, nu we naar het strand verder reizen regent het.

Het ziet er naar uit dat dat niet de hele namiddag zo zal zijn, dus installeren we ons op ons gemak in de bungalow en wachten even af tot de regenwolken weg zijn.

We logeren op wandelafstand van het strand en zo kunnen we tegen de avond toch nog even op wandel. We zijn aangenaam verrast bij het zien van het lange en brede zandstrand en ook het water ziet er uitnodigend uit. De wolken daarentegen zijn nog steeds dreigend en effectief, niet veel later begint het opnieuw te regenen. Omdat we nergens een plaats hebben om te schuilen en de paraplu’s op het strand ons zeker niet droog zullen kunnen houden vluchten we het hotel in dat aan het strand gelegen is. We installeren ons in de lobby en spelen een gezelschapsspelletje tot de bui weer over is.

Over onze volgende twee dagen in Kenting kan ik niet veel vertellen, buiten het feit dat het zalig weer was en we dus ten volle konden genieten aan het strand.

Zwemmen zat er jammer genoeg niet in, de zee was wild en de rode vlag bevestigde dat zwemmen te gevaarlijk was. Maar wat is er leuker dan zandkastelen bouwen, dus kochten we voor Senne een klein emmertje met schepjes zodat hij zich de komende dagen kan amuseren op het strand.

Om toch ook iets te zien van de regio waar we ons bevinden, we logeren binnen het Nationale Park van Kenting, willen we graag een brommer huren om het park te bezoeken. De ingang ervan ligt 4km bergop en aangezien er maar weinig bussen rijden en blijkbaar al helemaal niet richting het park lijkt een brommer ons de ideale manier.

Bizar trouwens dat we hier op geen enkele manier aan wat nuttige informatie geraken, voor zo een bekende en toeristische plek als Kenting hadden we ook een toerist info center verwacht.

Klaar voor een daguitstap naar het park stappen we naar een van de vele verhuurbedrijfjes, voor amper 10 euro per dag kunnen we een brommer huren. Dachten we. Op Dave zijn internationaal rijbewijs, dat hier wel degelijk gevraagd wordt hoewel dat in vele andere landen niet zo is om een brommer te huren, werd het vakje van de bromfiets doorkruist. Met andere woorden mag hij enkel een auto besturen en wordt dit rijbewijs niet aanvaard om een brommer te huren.

Gezien er geen openbaar vervoer langs het park gaat informeren we dan maar, teleurgesteld uiteraard want ook Senne wilde wel eens graag met de brommer rijden, bij een taxi. Een enkele rit van amper 4km zou ons 10 euro kosten en dan geraken we nog niet eens terug.

Daar passen we voor en na wat twijfelen besluiten we te beginnen stappen en te zien wat ons onderweg kruist. Veel verkeer rijdt er niet, maar we doen een poging om te liften.

Wat een geluk, een luxe tourbus stopt en is bereid ons mee te nemen. De Aziatische toeristen aan boord schijnen dat heel erg leuk te vinden en begroeten ons enthousiast.

Zo geraken we toch nog aan de ingang van het park en kostte het ons bovendien niets.

De wandeling in het park is best mooi, maar niet spectaculair. Er zijn aangelegde wandelpaden, maar daarnaast loopt er ook een geasfalteerde weg door het groen en dat geeft ons niet bepaald het gevoel om middenin een mooi stukje natuur te vertoeven.

We wandelen door enkele grotten, de ene al knapper en langer dan de andere.

Op de uitkijktoren hebben we een behoorlijk zicht richting de kust, maar van het binnenland en de bergen zien we niet veel omwille van de laaghangende wolken. Bovendien waait de wind zo hard dat Senne bijna omver geblazen wordt, tijd om terug af te dalen.

Die wind waait hier trouwens al een aantal dagen heel erg hard, stormachtig zelfs. Maar gezien het, buiten wat wolken, mooi weer is vermoeden we dat dat hier eerder normaal is.

Na ons bezoek en wandeling doorheen het park is het even afwachten hoe we weer in het dorp zullen geraken. Omdat er vrijwel geen vervoer te bespeuren is beginnen we alvast te wandelen in de hoop dat we onderweg nog een keer zullen opgepikt worden. En jawel, een mooie BMW rijdt ons twijfelend voorbij, net als de tourbus daarstraks waarvan de chauffeur ook leek te twijfelen, maar ook deze chauffeur stopt en neemt ons mee.

Na de inspanning, Senne heeft weer flink gestapt, is het tijd voor ontspanning en daarvoor keren we terug naar Little Bay. Een klein strandje iets verder op in een baai en Senne gaf zelf aan dat hij het daar leuker vond dan aan het grote strand.

Gisteren moesten we daar nog schuilen voor de regen en bood de zeer vriendelijke barman ons een paraplu aan zodat we ons van onder de parasol konden wapenen voor de slagregen.

Ondanks de vele wolken houden we het vandaag droog en profiteert Senne nog van een lange namiddag op het strand. Zwemmen behoort opnieuw niet tot de mogelijkheden, over de golven springen samen met papa daarentegen wel.

De golven zijn bij momenten echt gigantisch en de stroming is sterk, dus dieper dan met je voeten in het water gaan is te gevaarlijk. Tijdens het spelen wordt Senne onderuit gehaald door een grote golf, maar hij slaagt erin om snel weer overeind te springen en nog een keer te duiken naar zijn tak die door de golf wordt meegesleurd.

Zoals overal en altijd speelt Senne ook in zee met takken. Dat is het eerste wat hij doet als we ergens toekomen, een goeie en sterke tak uitzoeken.

Van een van de takken had Dave voor hem een vislijn gemaakt, maar die is inmiddels gesneuveld nadat Senne er ergens onderweg mee tussen de roltrap bleef steken. Ja hoor, die takken worden elke keer meegezeuld en reizen dus mee op de metro, trein of bus.

Wanneer we voor een laatste wandeling nog een keer terug gaan naar het grote zandstrand, dichterbij onze bungalow, lijkt het strand veranderd in grote zandduinen.

De enorme golven hebben het zand weggespoeld en lieten daardoor hoge muren van zand achter.

Een ideaal speelterrein en goed voor heel wat speelplezier. Telkens weer van de zandduin naar beneden springen en dan proberen om weer omhoog te klimmen.

Omdat Kenting heel toeristisch is zijn er vele restaurantjes, maar de night market is de uitgelezen plaats om iets te eten te kopen. Veilig daarentegen is het niet, want de kraampjes staan langs de hoofdweg en deze markt wordt zo druk bezocht dat het elke avond een overrompeling is van toeristen die in hordes met tourbussen toekomen.

De ochtend van ons vertrek uit Kenting worden we gewekt door de stormwind. Het lijkt wel of deze onze bungalow zal omver blazen en Senne wordt wakker door het helse lawaai van de wind.

Tussen de felle regenbuien door slagen we er gelukkig in om droog tot bij de bushalte te geraken. Met zo’n slecht weer hebben we geluk dat het voor ons vandaag een lange reisdag zal worden en we er dus niet teveel last van zullen hebben.

Na een uurtje op de bus stappen we af in Fangliao. Via internet reserveerde Dave vooraf onze treintickets en van hieruit is het nog een viertal uur sporen tot onze bestemming in Hualien.