Vanuit het zuidelijk Kyushu reizen we op 1 dag een groot stuk van Japan door tot Takayama. Hier krijgen we een heel ander Japan te zien, het stadje Takayama bevindt zich in de Japanse Alpen.

We hebben vandaag een kleine 1.000km voor de boeg wat dankzij de snelle Japanse treinen kan overbrugd worden in een achttal uur. 3 keer moeten we overstappen, dus hopelijk missen we geen enkele aansluiting.

Netjes op tijd staan we op het perron te wachten op de trein “Sonic” met vertrekuur 9u19. Omdat we niet weten wat de eindbestemming van deze trein is kijken we dus vooral naar het treintype en het vertrekuur. Wat er verder in het Japans nog allemaal verschijnt op de borden boven het perron weten we niet, maar we begrijpen wel dat de trein 3 minuten vertraging heeft. Geen probleem gezien we voor onze volgende aansluiting een half uur speling hebben.

We stappen aan boord van de Sonic en beginnen aan onze lange reis. Nog voor we goed en wel op onze stoelen zitten en terwijl we nog staan te worstelen om de bagage op te bergen komt de conducteur ons al tegemoet. De eerste keer dat we controle krijgen en maar goed ook. Blijkt dat we effectief op de Sonic zitten met vertrekuur 9u19, maar dan wel in de verkeerde richting !

Geweldig, alsof ons traject voor vandaag nog niet lang genoeg was. We mogen van geluk spreken dat die conducteur ons net op dit moment en zo snel om onze kaartjes vroeg, anders hadden we zonder het te beseffen weer in het zuiden van Kyushu gezeten.

We stappen weer uit bij de eerstvolgende halte in Oita en daar worden in het JR ticket office al onze treintickets van vandaag netjes omgeboekt. Al bij al zullen we maar een uur later toekomen dan gepland, de schade blijft dus beperkt en we hebben onze les alweer geleerd. Opletten dus en vooral het treinnummer dubbel checken !

De reisdag verloopt verder heel erg vlot, gelukkig maar. Het laatste traject vertrekt vanuit Nagoya en we ruilen de snelle shinkansen voor een “wideview” dieseltrein. Deze wideview wagons worden gebruikt in de bergen net omdat het zicht hier zo ongelofelijk mooi is.

In het begin rijden we nog langs uitgestrekte groene gebieden waar de rijstvelden voor felgroene vlaktes zorgen. Het is hier heel plattelands, maar niet veel later duiken stilaan de bergen op, zowel links als rechts van ons.

Regelmatig rijden we door een tunnel en zitten we middenin de prachtige natuur. Groene bossen en bergen waar je ook kijkt, in alle mogelijke groentinten. We rijden langs diepe kloven waar het heldere water door de rivier stroomt. Alleen al de treinrit loont de moeite.

Takayama is een eerder kleine stad met de uitstraling van een charmant Japans dorp. Het oude stadsgedeelte ligt voorbij de rivier en daar is het heerlijk rondwandelen in de smalle straatjes met authentieke Japanse huizen die dateren uit de 17^e eeuw. Daarnaast zijn er tal van tempels, museums, winkeltjes en vooral… de sakéhuizen.

 De eerste dag in Takayama brengt ons behoorlijk wat regen. Vannacht hoorden we het al regenen en dat lijkt voorlopig nog niet te zullen overwaaien.

Gewapend met 3 paraplu’s trekken we erop uit. Gelukkig blijft het hier bij regenweer nog altijd wel warm, dus geen enkel probleem om op stap te gaan.

We bezoeken een aantal tempels en gebouwen en volgen de wegwijzers die ons doorheen de oude stad loodsen. Heel handig, zo hoeven we in dit regenweer niet met een stadsplan rond te lopen of de weg te zoeken.

Vanmiddag kiest Senne een eethuisje uit voor de lunch. Zijn maagje grommelt alweer en nieuwsgierig steekt hij zijn hoofd binnen in een klein rijhuis. Hij wil er graag aan de toog gaan zitten en een hamburger eten, waarom ook niet. Het blijkt nogal een groezelige kleine kroeg te zijn waar de oude rakker die er ook aan de toog zit zonet nog een sigaret rookte. Dave en ik proberen Senne nog om te praten, maar hij heeft beslist en we moeten blijven.

De rest van de dag houden we het vrijwel droog en zo kunnen we op het gemak nog door de oude straatjes kuieren en een paar sakéhuizen bezoeken. Voor een paar euro kan je er ook proeven en daaruit besluiten we dat het toch niet echt ons ding is. Hier in Japan kunnen we ons zo een borreltje wel laten smaken, maar daar blijft het ook bij.

Nu de meeste regenwolken weggetrokken zijn wandelen we naar de rand van de stad waar je een tocht kan doen in het groen in de omgeving van Shiroyama-koen. Aan het begin van het wandelpad staan enkele borden met enkel een Japans opschrift. Doordat we er een beetje staan treuzelen omdat Senne geen zin meer heeft om te wandelen merk ik toevallig de “bear warning” op, dat is de enige waarschuwing die we kunnen lezen. Het is ons echter niet duidelijk of het park al dan niet open is, maar Senne is vastberaden, hij gaat niet wandelen op een plaats waar er mogelijks beren zitten.

Tijdens een vorige wandeling waar we gewaarschuwd werden voor de giftige Mamushi slang was hij al niet op zijn gemak en deze beren wil hij al helemaal niet tegen het lijf lopen.

We keren dan maar terug en houden het stilaan voor bekeken voor vandaag. Na wat opzoekwerk leest Dave dat een negental toeristen een aantal jaar geleden werd aangevallen door een beer toen ze stonden wachten bij de bushalte vlakbij het park. Sindsdien zullen ze hier geen risico meer willen nemen en wordt er dus gewaarschuwd voor de aanwezigheid van deze beren.

Hoe mooi Takayama ook is, na een dag heb je het er wel gezien. Daarom besluiten we om op onze tweede dag gebruik te maken van onze rail pass en wat verder te sporen naar het dorpje Hida Furukawa. Een goede beslissing zo blijkt, want het is een super gezellig dorp al valt er buiten wat rondkuieren niet veel te beleven.

Door het dorpje stroomt het Setogawa kanaal, een waterloop die zo’n 400 jaar geleden werd aangelegd om water te vervoeren vanaf het kasteel naar een verderop gelegen veld. Deze rivier raakte erg vervuild tijdens de periode van economische groei en in een poging om dat water weer schoon te krijgen worden er karpers ingezet.

Heel leuk om zien en voor Senne vooral ook leuk om ze te voederen.

Het werd een rustig dagje en vandaag hadden we meer geluk met het weer en kregen we toch wel wat zonneschijn. Vandaag is Dave jarig maar veel mogelijkheid om dat te vieren is er hier niet. In dat opzicht is Takayama dan toch iets te rustig en landelijk. Vele winkeltjes sluiten in de loop van de namiddag en om toch nog het glas te kunnen heffen keren we terug naar het sakéhuis waar we gisteren toevallig op uitkwamen voor nog een proevertje.