Matsumoto, opnieuw een stad in de Japanse Alpen. Deze keer geen authentiek exemplaar, maar een eerder moderne stad met rondom rond zicht op hoge toppen waar slechts hier en daar nog een klein restje sneeuw te zien is.

De mooiste landschappen krijgen we opnieuw te zien vanuit de trein. Op zich is het traject van Takayama naar Matsumoto niet zo erg ver, maar aangezien wij optimaal gebruik willen maken van onze rail pass nemen we uiteraard de trein. Deze doet er weliswaar een pak langer over dan de bus gezien deze dwars door de bergen rijdt en dus veel minder lang onderweg is.

Bij aankomst in Matsumoto is het behoorlijk warm. We stappen ongeveer een kwartiertje vooraleer we toekomen in ons hotel en dat ligt op zijn beurt maar een vijftal minuten van het kasteel.

We hebben de laatste dagen niet veel geluk met het weer, logisch gezien we middenin het regenseizoen zitten, dus zetten we onze bagage af en trekken er onmiddellijk op uit.

We vinden een kleine bakkerij waar we een kommetje soep eten met heerlijk krokant stokbrood. Deze is gelegen in zowat de gezelligste straat van Matsumoto, het ene straatje met nog tal van authentieke huisjes.

We kochten onze toegangstickets voor het kasteel, Matsumoto-jo, met een mooie korting aan de receptie van het hotel. Nu de zon schijnt zetten we ineens ook koers richting het kasteel, alles is nu eenmaal mooier in het zonlicht.

Ook dit kasteel is alweer een indrukwekkend bouwwerk, de omgeving eens zo mooi dankzij de donkergroene bergen er rondom rond.

Bij de toegang worden we opgewacht door een samoeraikrijger, wauw ! Senne is heel erg onder de indruk en eigenlijk ook een beetje bang. Zelfs wanneer papa mee op de foto gaat is hij nog steeds niet helemaal op zijn gemak, al vindt hij het kei cool.

Langs een heel strak en netjes aangelegde Japanse tuin lopen we naar het kasteel. Zoals altijd moeten we ook hier onze schoenen uitdoen en meedragen in een plastiek zakje. Het kasteel binnenin bezoeken wordt deze keer een ware beklimming. De dikke, houten trappen zijn zo hoog dat Senne er op handen en voeten naar boven moet kruipen. Senne laat er zijn verbeelding weer de vrije loop en waant zich een echte samoerai die de tegenstander beschiet vanuit een van de vele schietgaten in de muren.  Een hele dag zou hij in het kasteel willen doorbrengen, zo indrukwekkend vindt hij het hier.

Op onze tweede dag krijgen we tonnen van regen over ons. Dat wordt zowat het vaste stramien. We komen ergens toe bij mooi weer, maar de volgende dag wanneer we dus een volledige dag zouden kunnen spenderen, regent het. De dag dat we vertrekken is het dan weer beter.

Heel erg jammer, want de omgeving van Matsumoto is best mooi en van hieruit zou je heel wat knappe dagtochten kunnen maken. Zo moet een bezoek aan Kamikochi in de bergen heel erg de moeite zijn waarbij je wandelt door de rivierbedding in de vallei. Het is niet alleen de regen die ons tegenhoudt, maar de wolken hangen alweer zo laag en het ziet er naar uit dat het dikke pak wolken hier de hele dag zal blijven hangen. We besluiten dan ook niet te kiezen voor een lange en vermoeiende daguitstap die mogelijks weinig loont met dit weer.

In ruil daarvan nemen we de trein een paar stations verder tot Hotaka. Ook van hieruit vertrekken er een paar wandelingen in de mooie en groene omgeving, maar daar aangekomen regent het veel harder en is er geen beginnen aan. We ondernemen een vergeefse poging, maar besluiten al snel weer de trein terug te nemen om dan maar een rustdag te houden.

We brengen onze dag grotendeels door in de hotelkamer. Senne kreeg een aantal speelgoedjes van de zeer vriendelijke hotelmedewerkers en weet zich bezig te houden met zwaarden en soldaatjes. Voor ons de uitgelezen kans om wat op de computer te werken en Dave begint ook aan de planning voor de Filippijnen.

Pas in de late namiddag denk ik eraan dat we nog een toegangsticket hebben voor het City Museum of Art en zo haasten we ons nog net op tijd naar het vlakbij gelegen museum. Opnieuw een wereld voor Senne, niet zozeer voor de oude potten en pannen, maar de gigantische revolvers en zwaarden alsook de pakken van de samoeraikrijgers.

Nog steeds valt de regen met bakken uit de lucht, dus snel ergens een hap gaan eten en maar weer terug naar het hotel. In de lobby staat de tv aan en op dat moment merken we dat er een tyfoon door het zuiden van het land trekt. De regio van Beppu waar we een viertal dagen gelegen verbleven is ook getroffen al speelt het grootste drama met modderstromen zich af in het binnenland. Huizen werden vernield, auto’s werden meegesleurd, er zijn ook enkele doden en vermisten.

We proberen de weersvoorspellingen zo goed mogelijk op te volgen, maar het is geen evidentie omdat we van de nieuws- en weerberichten niet veel begrijpen.

We verlaten Matsumoto onder een stralende zon. Vandaag hebben we opnieuw een behoorlijke tocht voor de boeg met bestemming Nikko.

We rijden dieper de Alpen in om in Nagano over te stappen op een shinkansen. De landschappen zijn alweer spectaculair en Nagano naderen we vanuit de bergen waardoor we een heel knap zicht hebben op de stad die in de vallei gelegen is.

Hoewel het leuk zou zijn om mooi weer te hebben ter plaatse, de zichten vanuit de trein zijn eens zo mooi dankzij het zonnige weer en zo krijgen we, weliswaar al rijdend, toch een goeie impressie van de Japanse Alpen.