Kyoto lost onze hoge verwachtingen helemaal in. Wat een geweldige stad met het rustgevende karakter van een gezellig Japans dorpje en dat dankzij de ideale ligging van het hostel dat we hebben uitgekozen ter hoogte van de Gion wijk.

Inchecken in Japan is altijd pas ten vroegste om 16u, dat maakt dat we steeds veel te vroeg toekomen en daar proberen we dan ook altijd rekening mee te houden.

Zo droppen we ook deze keer onze bagage al in het hostel en gaan we onmiddellijk op verkenning in de omgeving.

We logeren in zuidelijk Higashiyama, een wijk net naast de Gion of Geisha wijk.

Op wandelafstand ligt de Kiyomizu-dera tempel, alleen al de tocht er naartoe is geweldig. De behoorlijk hellende smalle straat, overrompeld door een massa toeristen, leidt ons naar de ingang van het tempelcomplex. Onderweg niets dan winkeltjes en shops, gaande van souvenirs tot lokale lekkernijen en het grote aantal shops waar je kimono’s kan huren om je vervolgens wanend als een echte geisha naar de tempel te begeven.

Het loopt hier werkelijk vol met verklede of beter gezegd omgeklede koppels die helemaal opgetut op weg zijn. Best een leuk en vooral fleurig uitzicht, al doet het ons vermoeden dat het aantal echte geisha’s eerder beperkt is.

Het eigenlijke tempelcomplex is adembenemend mooi, zelfs terwijl het hoofdgebouw in de steigers staat en we dat niet eens te zien krijgen. Gelukkig hebben we wel toegang om binnenin het gebouw rond te kijken.

De drukte hier is overweldigend, maar het stoort niet. Veel scholengroepen zijn hier op uitstap en velen van hen kregen de opdracht om hun Engels te oefenen en toeristen aan te spreken. We worden meermaals ondervraagd en krijgen in ruil daarvoor en bij wijze van bedankje een zelfgemaakt aandenken. Best grappig hoe ze ons aarzelend en giechelend aanspreken.

In dit tempelcomplex bevindt zich het mysterieuze Tainai-meguri. Bij de toegang van deze, laat het ons een wensgrot noemen, zien we hoe alle mensen hun schoenen uittrekken en ze in een plastieken zak mee naar beneden dragen. Een andere toerist legt ons uit dat het daar beneden pikdonker is en dat je je enkel aan een dik touw langs je linkerzijde kan vasthouden. Vervolgens kom je langs een grote steen, dewelke verlicht is, en leg je daarop je hand (nadat je de steen gedraaid hebt) om een wens te doen. Een geweldige ervaring was het. Griezelig donker is het daar beneden, je ziet werkelijk geen steek en je kan enkel vertrouwen aan het dikke touw met grote houten bollen om je weg naar buiten weer te vinden.

Nadat we een behoorlijk lange tijd in de Kiyomizu-dera tempel hebben rondgewandeld gaan we terug om in te checken.  Slaapplaatsen in Japan zijn behoorlijk duur, dus het betekende een hele zoektocht om iets geschikt te vinden voor ons drie gezien de kamers vaak heel erg klein zijn. Gelukkig slaapt Senne vaak gratis, maar dan wel in een kamer die slechts geschikt is voor 2 personen.

Zo belanden we deze keer in een hostel met een bijzonder stapelbed dat gemaakt werd door iets dat lijkt op kasten op elkaar te plaatsen. Senne vindt het geweldig en is niet weg te krijgen uit zijn beddenbak. Op de gelijkvloerse verdieping is er een Chinees restaurant wat onze uitvalsbasis wordt voor de komende dagen. Voor een hele schappelijke prijs kunnen we er lekker eten aan een lage Japanse tafel, iets wat bij Senne opnieuw heel erg in de smaak valt.

Kyoto is een gigantische stad met veel verschillende wijken. De makkelijkste manier om hier rond te geraken is met de bus. De bussen zijn echter prijzig, zo’n 2 euro per keer dat je opstapt, dus kopen we ons voor 4 euro een dagpas. Ons hostel ligt op een twintigtal minuten wandelen vanaf de centrale bus- en treinstations en zo kunnen we ook de pas gebruiken om “overhuis” te gaan in de loop van de dag.

Een busrit hier in Kyoto is trouwens een leuke ervaring. De buschauffeurs dragen een microfoon en babbelen continu, al is het ons een raadsel wat ze allemaal te vertellen hebben tijdens de rit. We veronderstellen dat het gaat als volgt: “bus gaat vertrekken” “hou goed vast” “bus gaat stoppen” “we staan voor het rode licht” “en we zijn weer weg” …. Best grappig, maar het moet toch heel erg vermoeiend zijn voor die chauffeurs, laat staan of ze zich goed kunnen concentreren door vrijwel continu te babbelen tijdens het rijden.

Vandaag bussen we naar de Kinkakuji Temple of het Gouden Paviljoen. Ook hier een overrompeling aan toeristen, zo erg zelfs dat er bewakers zijn die iedereen de juiste (éénrichting) kant uitsturen om vervolgens te gaan vechten om de perfecte foto te kunnen maken.

Het Gouden Paviljoen is dat gevecht meer dan waard. Het is onwaarschijnlijk mooi, gelegen in een prachtig aangelegde Japans tuin met een vijver ervoor.

Het wordt echter een vluchtig bezoek want door de vele toeristen is het moeilijk om lang de tijd te nemen. Het is drummen en duwen en in geen geval ontspannend rondwandelen. Het domein op zich is klein en omwille van het eenrichtingsverkeer ben je er al helemaal snel rond.

In de namiddag nemen we de trein naar de duizenden rode shrines van Fushimi-Inari-Taisha. Een must-see in Kyoto zo blijkt al zijn wij persoonlijk iets minder enthousiast.

Dat het bijzonder is klopt helemaal en nu de zon al wat lager staat is het best mooi hoe ze de duizenden rode shrines oplicht, toch zijn we niet echt onder de indruk. Het wandelpad is behoorlijk lang en gezien we er al een lange dag hebben opzitten gaan we niet door tot aan de top, mogelijks was dat net het meest indrukwekkende stuk.

Tegen valavond zijn er terug en zo hebben we nog voldoende tijd om rond te wandelen in Gion en er de kleinere straatjes op te zoeken. Enerzijds is er het nieuwe centrum met grote shoppingcenters, restaurants en bars. Anderzijds is er ook het meer authentieke en rustige Kyoto en dat vinden we dichtbij ons hostel nabij de Yasaka-no-to Pagoda. Smalle kasseistraatjes met gezellige Japanse huizen, souvenirwinkeltjes en verborgen restaurantjes. Het is hier heerlijk rondwandelen, Senne legt het traject blootsvoets af en geniet van de rust weg van alle drukte.

Ook voor onze volgende dag in Kyoto maken we opnieuw gebruik van de dagpas voor de bus en deze keer rijden we naar het bamboobos in Arashiyama. Bij aankomst is het even zoeken naar de juiste weg en de toegang tot het bos, al is het makkelijker om ook hier gewoon de horde toeristen te volgen want opnieuw bevinden we ons op een plek die overspoeld wordt door vakantiegangers.

De omgeving is heel erg mooi, gelegen aan het water met dicht begroeide groene heuvels rondom rond. Het dorpje is voorzien van heel wat winkeltjes, restaurants, ook hier veel lokale lekkernijen en vooral ook ijsjes.

We volgen de rivier en komen zo bij de toegang naar het bos. Hoewel, bos. We hadden ons iets meer bos voorgesteld maar eigenlijk is het eerder wandelen in het groen en ben je nooit ver weg van de stad en de bijhorende geluiden.

De trekpleister, het bamboobos, lijkt een aangeplant stuk van veel bamboo en je kan er niet eens in wandelen. Een afgebakend wandelpad brengt je erdoorheen en ook hier kan je een poging doen om tussen de massa toeristen ook wat bamboo op de foto te krijgen.

Iets of wat een teleurstelling want ook hier hadden we ons iets anders bij voorgesteld. Er is ook de mogelijkheid om met een treintje te rijden, met de boot te varen of een lange boottocht te maken, alleen spreken de Japanse prijzen ons niet aan.

In plaats daarvan sluiten we deze uitstap af langs de rivier waar Dave voor Senne een nieuwe vislijn maakt, uiteraard van bamboo !

Omdat we gisteren zo genoten van de wandeling langs de kleinere straatjes in de buurt van het hostel doen we dan vandaag met plezier nog een keer over. Hoewel het al laat is, is het vandaag zo’n mooie dag en net omdat het ook onze laatste avond in Kyoto is willen we daar ten volle van genieten.

Kyoto betekende voor ons een prachtig verblijf. Japan mag dan wel een dure bestemming zijn, de pracht van dit land is onbetaalbaar !