We sporen verder naar Kyushu, het meest zuidelijke eiland van de hoofdgroep dat wordt beschouwd als het warmste, vriendelijkste en mooiste van de eilanden met vulkanische pieken en een tropische groene kustlijn.

Het landschap dat we te zijn krijgen vanuit de trein is indrukwekkend. Hoge groene bergen en nog groenere valleien, kleine dorpjes waarvan de huizen omringd worden door groene rijstvelden.

We doorkuisen het eiland vrijwel helemaal tot het zuiden, onze bestemming is Kagoshima.

De reden van ons bezoek is de aanwezigheid van de actieve vulkaan, de Sukarajima, die aan de andere zijde van de baai ligt.

We vertrokken met lichte regen vanuit Hiroshima, jammer genoeg verandert het weerbeeld niet en komen we aan met nog meer regen. Heel verwonderlijk is dat niet, we zitten namelijk midden in het regenseizoen. Tot nu hadden we geluk met het weer, jammer genoeg komen we net nu op een keerpunt en is de kans groot dat we van de vulkaan niet veel te zien zullen krijgen.

Kagoshima is best een aangename stad en dan vooral de wijk Tenmonkan waar ons hotel gelegen is. We bevinden ons middenin het shopping gebied en dat is volledig overkoepeld. Hebben wij geluk, want het regent onophoudelijk en zo kunnen we toch buiten lopen zonder paraplu en zonder telkens nat te worden. Dit shopping gebied komt trouwens goed uit, want een wieltje van de trolley heeft het begeven en we vrezen dat dit kortelings zou kunnen afbreken dus hoogtijd voor een nieuwe. Daarnaast heb ik ook dringend nieuwe schoenen nodig. Ik dacht bij ons vertrek om m’n oude sneakers mee te nemen en die te verslijten onderweg, maar we zijn nog maar halfweg en ik ben mijn beide zolen bijna kwijt.

Voor het avondeten lopen we binnen in een typisch Japans eethuis met grote teppanyakiplaat. Elke tafel is apart ook voorzien van een eigen teppanyakiplaat en het is ons een raadsel wat daarvan de bedoeling is. Om het ons makkelijk te maken bestellen we ons een set menu, zo krijgen we elk een heerlijke okonomiyaki voorgeschoteld met een bijhorende frisse pint. Vooraf krijgt Dave nog een mix van octopus met groentjes, dat wordt voor zijn neus op de teppanyakiplaat gelegd. Je beslist dan zelf hoe lang je het nog laat bakken en schept het met de spatel een paar keer om. Heel erg lekker allemaal, al is Senne niet zo’n fan.

De weersvoorspellingen zijn niet goed voor de komende dagen. We zijn gekomen om de Sukarajima vulkaan te zien dus we gaan op pad richting de haven. Vanaf daar wilden we graag de ferry nemen om over te steken naar de vulkaan, het eiland daar te verkennen met de bus en te wandelen in een groene omgeving. Die plannen morgen we opbergen want de wolken hangen zo laag dat we de vulkaan niet eens te zien krijgen. Het regent dan wel niet meer continu, maar het heeft duidelijk geen zin om de overzet te nemen.

Vlakbij de haven bezoeken we daarom het Aquarium. Bij het binnenkomen lopen we op een indrukwekkend groot bassin met daarin een walvishaai, al lijkt voor zo’n gigantisch beest het bassin nog veel te klein. De walvishaai wordt vergezeld door grote scholen tonijn en verschillende roggen.

We lopen op ons gemak door het aquarium en sluiten ons bezoek af met de dolfijnshow, Senne vindt het geweldig.

Kyushu is een zeer vulkanisch actief eiland en daardoor vind je er veel hotsprings. Zo ook een heet voetbad op de pier met zicht op de vulkaan, achter de wolken weliswaar.

Senne slaat geen enkel voetbad over maar deze keer is het water voor hem veel te heet.

We keren terug naar ons hotel want het heeft weinig zin om in de regen te blijven rondlopen.

Dave houdt de webcam die zicht geeft op de vulkaan in de gaten en gelukkig maar, want rond 18u zakken we terug af naar de haven en krijgen hem dan toch nog te zien. De omstandigheden zijn uiteraard verre van ideaal, maar we zijn al blij dat de wolken heel even optrekken en we toch iets te zien kregen.

In het verleden is al meermaals gebleken dat vulkanen eigenlijk niet aan ons besteed zijn. Keer op keer belanden we er in slecht weer. Wij houden van vulkanen, zij duidelijk niet van ons.

Ook op onze laatste dag in Kagoshima blijft het regenen. We maken dan maar handig gebruik van onze JR Pass en sporen verder richting het zuiden naar Ibusuki. Deze plek staat bekend om zijn warm zand, zand dat wordt opgewarmd door het aanwezige hete en vulkanisch water onder de bodem.

Hier kan je je laten ingraven op het strand waarbij je bedekt wordt met het warme zwarte zand en op die manier een saunagevoel gecreëerd wordt met zogenaamd helende eigenschappen.

We komen aan in een oud station en lopen door de hoofdstraat, of iets dat het ooit moet geweest zijn, richting de zee. Ibusuki lijkt wel een spookstad, er is helemaal geen leven en ook de hoofdstraat is doods. Alle winkeltjes zijn toe, misschien wel voor altijd. Het is een grijze en grauwe omgeving, goed voor een vluchtig bezoek aan het strand en dan weer maken dat we weg zijn.

Even lijkt het erop dat we bijna alleen zullen zijn in het thermische complex, ware het niet dat er vlak voor onze neus een bomvolle bus aziatische toeristen wordt gedropt.

We huren een kimono en kopen en klein handdoekje dat nodig is om te worden ondergegraven in het zand en dat blijkbaar ook nodig is voor het gebruik van de warmwaterbaden erna. Vrijwel elke onsen is gescheiden voor mannen en vrouwen omdat er altijd naakt gebaad wordt.

Netjes omgekleed lopen we naar het strand en omwille van het slechte weer worden we ingegraven op het einde van het strand tegen de dijk in een overdekt gedeelte. Omdat Senne nog zo jong is, hij mag gelukkig wel altijd mee, wordt hij maar een beetje ondergeschept omdat het zand heel erg heet kan worden. Hij vindt het allemaal maar een beetje raar, maar toch houdt ook hij het 10 minuten vol terwijl hij met zijn handen in het zand kan graven en spelen.

Best een leuke ervaring, maar vooral heel erg heet. Vervolgens is het tijd om te douchen en te baden in de onsen.  De vrouwen houden er daar een heel ritueel op na wat voor mij leerrijk toekijken is, zo weet ik op zijn minst wat er verwacht wordt en hoe de lokale bevolking gebruik maakt van de warmwaterbaden.

Het is een heerlijk ontspannen gebeuren en hoewel het eigenlijk Dave zijn ding niet is heeft hij er op zijn eigen manier toch deugd van gehad. In Japan moet je dit geprobeerd hebben en zo zijn we weer een ervaring rijker.

Om onze trein naar Kagoshima nog te kunnen halen lopen we in stukjes terug naar het station. Vergeefse moeite zo blijkt, want we mogen niet mee met de eerstvolgende trein omdat er enkel gereserveerde plaatsen zijn en hij bovendien uitverkocht blijkt te zijn.

Dat hadden ze ons vanmiddag wel eens kunnen vertellen. Bij aankomst informeerden we bij het infocenter in het station naar de tijdstippen voor een trein terug, maar dat kleine detail vergaten ze ons te vertellen.

We doden het uurtje wachttijd net buiten het station in jawel, alweer een voetbad. Voldoende opgewarmd en heel erg proper zetten we dan toch de terugrit naar Kagoshima in.