Onze eerste echte bestemming op de Filippijnen wordt Bohol, een eiland op 2u varen vanaf Cebu. Hier komen we niet voor de stranden, maar voor de natuur in het binnenland en om kennis te maken met het spookdiertje, de wonderlijke kleine eilandbewoners op Bohol.

Aan de ferryterminal van Bohol worden we opgewacht en overrompeld door mannen die bijna voor ons vechten om transport te kunnen aanbieden. De busterminal is nog een eindje verderop en om daar te geraken moeten we eerst een stuk met de tricycle overbruggen. Onze slaapplaats voor de komende nachten is in Loboc gelegen en om daar te geraken moeten we vanaf de busstop nog een heel stuk wandelen.

Met die gedachte in het achterhoofd onderhandelen we met een van de mannen die ons uiteindelijk, na lang wachten en treuzelen, doorverwijst naar een andere kerel die ons met zijn auto zal brengen. Soms brengt het op om hen wat te laten sudderen en te doen alsof je niet bereid bent om op hun aanbod in te gaan om dan uiteindelijk toch een goeie prijs te krijgen.

Het hostel is heel leuk gelegen, vlak langs de groene Loboc rivier en te bereiken via een hobbelige zandweg. Het inchecken loopt niet echt zoals verwacht. We boekten de deluxe kamer en dat blijkt een heel triestig hok te zijn en doet ons helemaal terugdenken aan de kamers die we destijds tijdens onze wereldreis uitkozen omdat enkel die in ons budget pasten. Dat zijn intussen lang vervlogen tijden en met Senne erbij willen we het graag wat comfortabeler. Gelukkig zijn er nog andere kamers beschikbaar en zo blijkt de standaardkamer hier heel wat beter te zijn dan de deluxe kamer. De eigenaar, die pas later in de namiddag toekomt, maakt er geen probleem van dat we onze intrek namen in de andere kamer en we hoeven er niet eens voor bij te betalen.

Omdat we toch behoorlijk wat uren onderweg geweest zijn houden we het rustig op onze eerste dag. We nemen ons iets te drinken en zetten ons rustig op een bankje aan de Loboc rivier. Wat is het heerlijk om in de natuur te zijn en daarboven ook betaalbaar iets te kunnen eten en drinken. Voor een pint betalen we hier 1 euro, voor een maaltijd amper 3 euro.

Tegen valavond wandelen we naar het centrum van Loboc, een dorpje waar niet veel te zien is maar met behoorlijk veel leven gezien zowat alle inwoners naar het dorpsplein afzakken. Er heerst een gezellige drukte en we worden meermaals begroet, de kinderen komen van ver aangelopen om goeiedag te zeggen of een high five te geven.

We planden maar 3 nachten op Bohol en daarom is het even uitzoeken hoe we onze dagen best indelen gezien er toch behoorlijk wat te zien en te doen is. De man die ons gisteren vanaf de ferry naar het hostel bracht toonde ons zijn map met mogelijke uitstappen op Bohol. We wilden graag de bus nemen naar de Chocolate Hills, maar onderweg blijkt er nog van alles te zien en te bezoeken en dan is eigen vervoer wel gemakkelijk. De dame van het hostel stelt ons daarom voor om een scooter te huren en daar besluiten we op in te gaan.

Niet veel later zitten we met ons drie op een scooter, iets waar Senne al lang naar uitkeek. In Taiwan liep het mis om een brommer te huren omdat we niet het juiste rijbewijs hadden, hier op de Filippijnen vragen ze niet eens naar een rijbewijs.

Nadeel van het feit dat ze het hier niet al te nauw nemen met wetten en regels is dat er ook vaak geen helmen gedragen worden. Voor ons twee kunnen ze wel een helm bezorgen, voor Senne niet. Een behoorlijk risico, want het is natuurlijk voor Senne net het belangrijkste gezien hij klein en kwetsbaar is maar we besluiten het er toch op te wagen.

Het is een mooie ochtend dus zetten we ineens koers richting de Chocolate Hills, een rit van een dik uur. De baan is goed, al gaat het eerste stuk door het heuvelachtige binnenland met het bijhorende bochtige parcours. Al snel wordt duidelijk dat ikzelf veel minder op mijn gemak ben op een scooter dan Senne, hij vindt het geweldig en is blij dat we “eindelijk” eens op een brommer kunnen rijden.

Er staat al aardig wat volk aan de uitkijk bij de Chocolate Hills, een heel bijzonder landschap. We rijden tot boven aan het viewpoint en nemen vervolgens de trappen voor een knap zicht over de groenbruine heuvels die het landschap sieren.

Hier worden tours aangeboden om met een quad de omgeving te verkennen maar we rijden liever verder op de brommer. We doen een poging via een van de zandwegen maar rijden ons al snel vast in een modderige weg.

De terugweg naar het hostel kunnen we onderbreken met verschillende stops en de eerste daarvan, geheel bij toeval toen Dave een wegwijzer opmerkte, zijn de Pangas Falls. Opnieuw een hobbelige zandweg, maar deze keer wel berijdbaar, brengt ons een dikke 4km verder tot de watervallen. We rijden meer landinwaarts tussen de immense groene velden waar hier en daar een buffel loopt te grazen of slaapt in de schaduw van een boom. We passeren kleine hutjes en huizen en rijden door een verlaten dorp waar net een begrafenis plaatsvindt. De kist wordt vanuit een van de huisjes naar een auto gedragen.

Uiteindelijk komen we toen bij enkele barakjes/huizen en betalen er 1 euro inkom voor de watervallen. In ruil daarvoor onderhouden de dorpsbewoners de omgeving rond de waterval. Deze zijn verrassend mooi hoewel ze niet heel groot zijn. De kindjes uit het dorp hebben er veel plezier en zelfs de allerkleinsten springen er het water in alsof ze altijd al konden zwemmen.

Senne doet dat ook, al was het niet echt de bedoeling. Hij schuift uit op de gladde stenen en komt met kleren en al in het water terecht. Resultaat is dat hij de rest van de dag in zijn boxershort liep terwijl we zijn short probeerden te laten drogen aan de scooter.

Jammer genoeg waren we er niet op voorzien om te kunnen zwemmen waardoor we niet in het water konden.

We rijden via de zandweg terug naar de hoofdbaan en stoppen vervolgens bij de vlindertuin. Door een gids worden we hier rondgeleid al vonden we er niet veel aan.

De volgende stop daarentegen was geweldig. We brachten een bezoek aan de spookdiertjes, de geweldig schattige en heel erg kleine eilandbewoners met heel erg grote ogen. Het zijn nachtdieren waardoor je ze in alle rust kan bekijken. De mensen die in het conservatiepark werken gaan elke ochtend op zoek naar de kleine wondertjes al is dat nooit erg moeilijk gezien de beestjes vrijwel altijd naar dezelfde plek terugkeren. We wandelen rustig samen met de gids door het stukje natuur waar je de diertjes kan bewonderen, heel erg leuk.

Zo komen we na een leuke dag in de late namiddag weer terug bij het hostel en zo hebben we nog de tijd voor een duik in het zwembad. Voor Senne de perfecte manier om de dag ontspannend af te sluiten, al beleefde hij op de brommer veel plezier.

Op onze tweede en laatste dag in Bohol boekten we een trip op de Loboc rivier met een paddle board, de stand-up paddle tour. Een stabiele surfplank waarop je recht staat met een grote peddel om vervolgens op het gemak de rivier af te varen. Senne had er helemaal zin in en daarom boekten we een halve dag. Er waren geen andere reservaties dus deden we de trip op ons eigen tempo met een toffe kerel als gids, Troy.

Urenlang konden we genieten van de rust en van het landschap. Het eerste stuk peddelden we stroomopwaarts tot bij enkele kleine watervallen. Onderweg maakten we een stop bij een bron waar het verse water omhoog borrelt, daar konden we uitrusten en zwemmen. Hoewel Senne er gewoonlijk als de kippen bij is om een duik te nemen was zijn enthousiasme vandaag beperkt. Het water was lekker fris en het is net dat dat hij minder leuk vond. We nemen samen en korte verfrissende duik en zwemmen tot de overkant van de bron. Daar zaten 2 jonge kerels bij het water de was te doen, iets dat Senne voordien nog nooit zag en daarom zwom hij er nieuwsgierig naartoe.

Langsheen de rivier passeren we regelmatig een huis of hutje en hangen de bewoners langs het water te luieren. Keer op keer roepen ze ons toe en zwaaien ze enthousiast, Senne vindt het geweldig.

Gelukkig zijn we vanochtend vroeg aan de trip begonnen, want nu het bijna middag is vertrekken de vele restaurantboten. De Loboc rivier is zo mooi met zijn groene water en beboste oevers dat dit een top toeristische attractie is geworden. Zo populair dat er intussen een twintigtal boten zijn en dan mogen we nog van geluk spreken dat er nu in het laagseizoen maar een paar uitvaren.

De rustige Loboc rivier verandert in druk verkeer met luide muziek afkomstig van de boten en die zorgen uiteraard voor de nodige golven wat het peddelen heel wat moeilijker maakt. Rechtop staan wordt plots veel minder stabiel. Senne had net de ideale positie op het bord gevonden om wat te rusten en lag heerlijk op zijn buik, tot de golven onze plank overspoelden. Telkens we een boot naderden moest hij rechtop komen zitten tot we de golven gepasseerd waren.

We varen voorbij ons hostel en dat betekent dat het eindpunt nabij is. Het was een heerlijke halve dag en zijn hoge kostprijs waard.

De dag van ons vertrek uit Bohol wachten we tijdens het ontbijt op de komst van onze chauffeur. We maakten een afspraak met de man die ons van de ferryterminal naar dit hostel bracht om ons ook weer op te halen en onderweg te stoppen bij een park waar we de spookdiertjes kunnen bewonderen. Dat is altijd spannend afwachten, zijn deze mannen echt van hun woord? Zeker wanneer de eigenaar van het hostel ons erop wijst dat het niet de eerste keer is dat een chauffeur niet komt opdagen. Om dat risico wat in te perken spraken we met onze chauffeur een hogere prijs af dan hetgene we betaalden om hierheen te komen. Kwestie dat het voor hem toch de moeite waard zou zijn om ons op te halen. En ja hoor, gelukkig staat hij er maar is hij wat later omwille van de regen en de moeilijker berijdbare wegen hierheen. Zo hoeven wij alweer niet met onze bagage te zeulen, zeker met dit natte weer.

Het park is vergelijkbaar met de plek die we eergisteren bezochten, de spookdiertjes zijn om ter schattigst. Senne is er helemaal zot van en kijkt geïnteresseerd mee rond, op zoek naar de kleine diertjes die vanwege de regen verstopt zitten onder een groot blad.

Als souvenir kiest Senne een armbandje met een pluchen spookdiertje en hoe warm dat ook moest zijn bij deze temperaturen, het armbandje blijft aan. Hij doopt zijn beestje met de naam Matthias.

Mooi op tijd worden we afgezet bij de ferry en daar zetten we onze lang trip die ons vandaag nog te wachten staat verder.