Solitaire: meer dan alleen een overnachtingplaats

Na de mooie tocht doorheen Sossusvlei hebben we geen zin om veel kilometers af te leggen en gaan we een kijkje nemen in Solitaire Farm Lodge voor een overnachtingplaats.

We rijden binnen in een waar paradijsje ! Een prachtige lodge, veel dieren, een klein zwembadje, leuke bar en gigantische campsite.

Bij het inchecken waarschuwt de dame aan de receptie ons voor het kleine springbokje dat er rondloopt. Hij schijnt niet iedereen te mogen en onder andere die mevrouw maakt speciaal voor hem een omweg. Op de campsite ligt er een stok voor het geval we bokkie zullen moeten wegjagen.

Wat een ruime kampeerplaats die we toegewezen krijgen. Een mooie pergola met rieten dak zodat we niet in de bloedhete zon hoeven te zitten en onze eigen sanitaire blok met twee toiletten, twee lavabo’s en twee buitendouches. Dit is nog eens vakantie !

Wanneer ik uit het toiletblok gewandeld kom zie ik het bokje staan langs de andere kant van de auto. Ik roep naar Dave, maar zie dan dat hij gebukt zit met de kleine springbok naast hem. Bokkie blijkt toch een lieverd te zijn, hij lekt aan Dave zijn arm en is helemaal niet agressief. Tot hij mij ziet… hij komt op me afgewandeld en volgens Dave stak ik te snel mijn hand naar hem uit, in ruil krijg ik wat gestomp met zijn horens (die gelukkig afgeveild zijn en dus niet scherp). Tot zover mijn vriendschap met bokkie, ik ga in het vervolg voor hem wel opzij.

We genieten van een zalige, relaxte namiddag in de lodge, maar dat verandert in de loop van de avond.

Net voor de zon ondergaat, terwijl we nog aan tafel zitten, merk ik onder de auto een plas op. Dave op zijn buik onder de 4x4, het blijkt een lek te zijn van de dieselleiding.

De 4x4 is voorzien van een tweede dieseltank en de leiding er naartoe is lek.

Het heeft geen zin meer om nu nog hulp te zoeken, het is inmiddels pikdonker.

We zetten een emmer onder de lekkende leiding, de man des huizes zal morgenvroeg een kijkje komen nemen.

De volgende ochtend begint al niet veel beter dan hij gisteren geëindigd is. Dave vergat de sleutels van de auto in “den bak” achteraan en die werd afgesloten met de drie kleppen en het slot. En daar stonden we dan… gelukkig hadden we gisteren wat gerief uitgeladen gezien we over privé sanitair beschikken, dus kon ik op zijn minst toch al een douche nemen.

Tot mijn grote opluchting zie ik later dat de auto weer open is, Dave speelde zelf voor inbreker.

De man van de lodge, die samen met zijn vrouw voor vervanger speelt gezien de eigenaars in Zanzibar zitten, komt een kijkje nemen naar de kapotte leiding.

We rijden de auto naar de werkplaats waar de man begint te sleutelen.

Zeker een uur is hij ermee bezig geweest in een poging om het stuk zo goed mogelijk te herstellen.

Vermoedelijk is de tweede dieseltank slecht bevestigt waardoor de kabel van de handrem over de dieselleiding wrijft en ervoor zorgt dat deze na verloop van tijd doorscheurt.

Terwijl de man onder de auto ligt en de schade herstelt kijken wij rustig rond op de farm. Naast bokkie lopen er verschillende honden rond, vliegen er dwergpapegaaitjes en kleine felgele vogeltjes, roepen de pauwen met opengesperde pluimen en lopen er stokstaartjes rond.

Met wat vertraging verlaten we uiteindelijk de lodge, maar we zijn de man zo dankbaar voor zijn hulp.

Kea daarentegen, veel goeds kunnen we over dat verhuurbedrijf nog niet vertellen.

Al sinds dag 1 hebben we problemen met de ijskast, die begeeft het meermaals per dag.

Zo konden we intussen al vers eten weggooien omdat het te warm geworden was.

Daarnaast is ook de rits van onze tent kapot waardoor we deze niet volledig kunnen afsluiten. Aangenaam, wetende dat er malaria zit in Kruger (Zuid-Afrika, een van onze eerste stops).

Een van de zijkleppen sloot niet, maar daarop vonden we intussen een oplossing en dat is om ze keihard toe te smakken.

Of de watertank en leiding voor onze watervoorraad gereinigd werden vroegen we ons ook al af. Dat water hebben we inmiddels vervangen omdat het zo stonk toen we het de eerste keren gebruiken.

Benieuwd wat er zo tijdens de rest van onze trip nog zal volgen, maar comfortabel reizen is dit voorlopig niet.

Dave moet regelmatig in de achterste bak kruipen in een poging om die verdomde ijskast weer te doen werken. Het is dat, of al ons eten weer wegkieperen.

’s Avonds elke keer weer vloeken omdat we de tent niet kunnen afsluiten en als het dan toch lukt na lang proberen, dan moet ik er even later weer uit om te plassen en begint alles van voor af aan.