Etosha, een waar dierenparadijs. Althans, dat is wat we er ons van voorstelden

We bereiken Etosha National Park in de vroege namiddag via de ingang van King Nehale, vermoedelijk de niet meest courante. Veel meer dan een toegangspoort is er niet, dus geen mogelijkheid om te kamperen.

In Kruger (Zuid-Afrika) moest je de volledige entry fee betalen voor de dag dat je binnenkwam, ongeacht het uur. Gelukkig blijkt dat hier in Etosha niet het geval te zijn, hoewel de bewaker aan de gate ons al een overnachtingplaats had aangeboden zodat we de volgende dag vroeg zouden kunnen binnen rijden. In zijn kantoortje lees ik op een blad dat het toegangsticket 24u geldig is. Zo kunnen we gemakkelijk vandaag nog binnen en dan hoeven we maar twee dagen te betalen wanneer we overmorgen op hetzelfde uur weer buiten zijn.

Het is nu 14u, we willen nog een uurtje wachten voor we binnen rijden zodat we op onze laatste dag in Etosha nog wat speling hebben. De bewaker is echter zo vriendelijk om wat te foefelen, hij laat ons binnen rijden en zal ons pas binnen een uur registreren.

Tegen een heel rustig tempo rijden we het park binnen, het eerste dier dat we zien (en bijna platrijden) is een schildpad. Daarna blijft het een hele tijd stil en zien we vrijwel niets, dat belooft.

Een beetje teleurgesteld na de eerste paar kilometer schrijven we ons eerst in op de campsite waar we vanavond zullen logeren. Een grote, witte burcht die totaal niet in dit landschap past maar het blijkt een monument te zijn. Op het grasveld voor de burcht zitten er tientallen stokstaartjes met nog veel meer kleintjes. Ze graven met hun scherpe nageltjes en steken dat hun neus in het zand, op zoek naar insecten.

Nadat we ingechekt zijn, reserveren was niet nodig want er is bijzonder weinig volk in het park, rijden we terug buiten voor een namiddag drive. We blijven in de omgeving van Namutoni en maken daar een rondrit. Nadat we eerst een aantal herten of soortgenoten tegenkwamen duikt er een giraf op vlak voor ons op de rijbaan. Het dier staat langs een kleine plas en is van plan daar zijn dorst te lessen.

We rijden zachtjes dichterbij en zien hoe de giraf zijn voorste poten wijd open spreidt en vervolgens door de knieën gaat om bij het water te kunnen. Wanneer de auto voor ons doorrijdt schrikt de giraf en even lijkt het of hij zal weg wandelen. Dan draait hij opnieuw naar de waterplas en neemt plaats langs de andere kant zodat wij een perfect zicht hebben. Op amper 2m van onze auto staat het gigantische dier van het drinkwater te slurpen, enorm indrukwekkend !

Verder op deze namiddag- avonddrive zien we nog een aantal zebra’s, impala’s, gemsbokken en verschillende vogels. Wanneer de tijd begint te dringen en we stilaan moeten terugkeren naar het kamp voor de poorten gesloten worden, wordt de weg versperd door een kudde giraffen. De dieren blijven maar in het midden van de rijbaan lopen, we komen ze niet voorbij.

Geduldig afwachten is de boodschap, je kan ze moeilijk van de baan gaan rijden. Wij begeven ons nu eenmaal in hun leefwereld en dus zijn wij diegenen die ons zullen moeten aanpassen.

Dag 2 in Etosha maakt ons niet bepaald vrolijk. We zijn vroeg opgestaan zodat we het park kunnen inrijden van zodra de poorten geopend worden om 6u. Onze moeite wordt echter niet beloond, we zien geen bijzondere dieren en moeten ons tevreden stellen met de veel voorkomende zebra’s, impala’s, oryxen, hartebeesten, wildebeesten, een enkele kudu’s en wat giraffen. Bovendien zijn de wegen heel erg slecht en rijden we vaker door modder en diepe slijkputten dan op een normale rijweg.

Onze indruk op Etosha verbetert er niet op, het onderhoud van het park is wat ons betreft heel triest. Een picknickplaats waar de omheining volledig omver ligt en je dus helemaal niet veilig kan zitten. Toiletten die in geen geval onderhouden zijn en de wegen die nog in veel slechtere toestand verkeren. Gelukkig kunnen wij vaak onze 4x4 inschakelen, we vragen ons af wat de toeristen hier doen die een gewone auto huurden.

Vlakbij de camping waar we vanavond slapen, Halali, is er een drinkwaterplas waar wel vaker dieren komen drinken eens de avond valt. We schijnen toch een beetje in de prijzen te vallen want er staat een neushoorn tussen de bosjes vlakbij de waterplas.

Zo hebben we vandaag toch nog een knap dier gezien dat niet op ons alledaags lijstje voorkomt, hoewel er hier in andere delen van het jaar veel meer dieren gespot kunnen worden zoals luipaarden en olifanten.

Onze laatste dag in het park wordt er alweer een van de alledaagse dieren en enkele kleine uitzonderingen. Zo zien we in totaal 5 hyena’s en verschillende jakhalzen, dieren die we voordien nog niet vaak zagen. Tijdens een plasstop geraakt Dave in gesprek met de gids van een groep Franse toeristen. Zij hadden zonet het geluk om een moeder cheeta te zien met 3 kleintjes, al hadden ze 45 min geduld moeten uitoefenen voor ze rechtstonden uit het hoge gras.

Wat ons ook wel reeds opviel is dat er in deze periode enorm veel kleine dieren te zien zijn, het lijkt wel een babyboom in dierenland. Super schattig om zien uiteraard, al hadden we gehoopt om in dit park toch meer dieren te kunnen zien.

Kwam het misschien doordat er toch al aanzienlijk wat regen gevallen was en de grond overal heel nat was? Volgens de Franse gids waren al veel dieren vertrokken naar het andere deel van het park, maar dat is enkel toegankelijk voor tourgroepen. Wij reden een klein stukje in die richting en merkten al snel dat er veel meer dieren te zien waren, en dat op een droge bodem.

We zullen dan maar besluiten dat we deze keer weinig geluk hadden. Tegen alle verwachting in was Etosha, het totale pakket gezien, voor ons geen topper.