Een prachtige afsluiter… het noordoosten van Namibië heeft ons absoluut weten bekoren. We logeren langs de Okavangorivier in Rundu, verblijven daarna een aantal dagen aan de Popa Falls in Bagani en bezoeken er Mahango Game Reserve. Als laatste logeren we op een community campsite in Bwabwata NP nabij Kongola.

Na een lange rijdag vanuit Outjo, waar we overnachtten nadat we Etosha uitreden, naderen we Rundu met dreigende, donkergrijze wolken boven ons.

Zowel links als rechts van ons regent het inmiddels pijpenstelen, toch lijkt het alsof wij er de laatste kilometers tussendoor kunnen muizen. Als dat maar zo blijft want vanavond willen we graag de braai nog een keer aansteken.

Een aantal kilometer voor Rundu vinden we een heel eenvoudige campsite waarvan de plaatsen gelegen zijn vlak naast de rivier. Dat is waarvoor we gekomen zijn, een rustige kampplaats met zicht op de Okavangorivier in de hoop daar nijlpaarden te zien zwemmen.

Samsitu Riverside is doodeenvoudig en eigenlijk zijn de kampplaatsen niet bepaald goed onderhouden, vooral doordat het gras en het onkruid er rond nogal hoog staat oogt het nogal verwilderd. Maar, de prijs is meer dan in orde, de ligging is geweldig en de sanitaire blok is netjes.

We installeren ons voor de komende 2 nachten en genieten van een heerlijke braai bij ondergaande zon over de rivier. Dave krijgt bij het aanmaken van het vuur de hulp van een van de werknemers van de campsite. Engels spreekt de man niet, maar het lijkt hem te plezieren om ons te helpen waar hij kan.

De volgende dag wordt er een van zalig niks doen, alles op het gemak en dat bij een stralende zon. Toen we vanochtend wakker werden en het muggengaas van de tent openden zagen we vlak voor ons in de rivier een nijlpaard liggen. Het zijn de eenvoudige dingen die het hem vaak doen en zo ook in dit geval. We hoorden vannacht al het geluid van een hippo en hier ligt hij nu, zo dichtbij.

Enigszins verbaasd stellen we vast dat er op de camping ook draadloos internet beschikbaar is. Ideaal om op deze rustdag onze verslagen en foto’s bij te werken, zo kunnen we onze website nog een keer updaten.

Dat doen we aan de bar die langs de rivier gelegen is en dit in alle rust want we zijn de enige gasten.

Terwijl ik wat over het water sta te kijken zie ik plots onder mij een lange, felgroene slang uit het water glijden. Ze is zo snel dat ik maar amper Dave erbij kan roepen en nog voor ik het fototoestel heb aanstaan zwemt ze alweer weg. Krokodillen zien we hier niet, hoewel er een bordje ter waarschuwing hangt aan de kampplaatsen.

In de sanitaire blok is het ’s avonds, wanneer de lichten branden en de insecten er massaal op afkomen, een samenkomst van kleine kikkertjes. Het zijn mini formaatjes van verschillende kleuren, de meesten hebben een hevige rode onderkant, sommigen zijn gestippeld en anderen hebben witte strepen.

De ochtend dat we in Rundu willen vertrekken informeren we bij de schoonzoon van de eigenaar even of hij in de stad een wasserij weet zijn. We hebben intussen serieus wat vuile kleren en handdoeken verzameld die dringend een sopje kunnen gebruiken.

In plaats van ons de stad in te sturen mogen we hem al ons wasgoed geven, hij zal dit voor ons snel in de machine steken. Ideaal ! Zo hebben wij nog een ontspannende voormiddag en kunnen we opnieuw van de zon, het mooie weer en de prachtige locatie langs de rivier genieten.

Zo wordt het 14u voor we goed en wel vertrekken uit Rundu, we moeten nog een dikke 200km afleggen tot Bagani. Daar logeren we opnieuw langs de rivier, dichtbij Popa Falls.

Rainbow River Logde is opnieuw een betaalbare camping en ook deze keer liggen de kampeerplaatsen vlak naast de rivier. In de duurdere lodges is dat vaak niet het geval, daar krijgen de mensen die in een dure hut slapen de voorkeur om langs de rivier te logeren.

Van hieruit bezoeken we Mahango GR, een kleiner park maar met zeker zoveel dieren: kudu’s, impala’s, een varaan, wrattenzwijnen, zebra’s, apen, en verschillende soorten grote vogels. Misschien niet direct de meest spectaculaire diersoorten, maar zeker en vast het bezoek aan het park waard. Vooral ook de omgeving van dit park maakt het bijzonder, het is heel anders dan de vorige nationale parken die we bezochten. Grote, open vlaktes waardoor je de dieren veel beter ziet en in tegenstelling tot de andere parken mag je hier uit de auto stappen.

Dat probeerden we dan ook, maar het geeft toch een angstaanjagend gevoel. We volgden een droge rivierbedding richting een grote, groene open vlakte. Voor ons hadden hier al heel wat dieren gelopen en we merkten een voetafdruk van een groot dier op. Te groot voor dat van een leeuw, een olifant kon het niet zijn gezien in deze afdruk de tenen heel duidelijk te zien waren. Het duurde even voor we door hadden dat het de afdruk van een nijlpaard was. Zo waren er hier al heel wat gepasseerd wat ons er niet meer gerust op maakte.

Wetende dat het nijlpaard de meeste dodelijke slachtoffers maakt van alle wilde zoogdieren, het zijn zeer agressieve dieren die ook mensen aanvallen zonder daartoe een reden te hebben.

De ochtend van ons vertrek uit Bagani maken we eerst nog een boottochtje over de rivier. Gisteren zagen we geen enkel nijlpaard in het park en ook op de plaats waar we logeren kunnen we de hippo’s enkel horen, we hebben er nog geen een gezien.

Met de boot, eerder een drijvend platform te noemen, varen we richting twee verschillende nijlpaardengroepen. De eerste groep ligt rustig in het water, af en toe steek eentje zijn dikke kop eens boven. Hier en daar een paar monden die wijd open gaan zodat je de roze binnenkant van hun mond kan zien met de grote tanden.

De tweede groep is heel wat anders, hier kunnen we niet gewoon liggen dobberen om naar de hippo’s te kijken. Om welke reden dan ook zijn deze dieren veel agressiever  en moet onze bootman regelmatig gas bijgeven omdat er eentje veel te snel onze richting komt uitgezwommen.

Nadat we de nijlpaarden van dichtbij konden bewonderen en ook enkele krokodillen zagen varen we tot bij de Popa Falls. Dit zijn eerder stroomversnellingen waarbij het water over enkele hogere rotsen naar beneden vloeit dan watervallen. Komt ook wel doordat het waterpeil in de rivier al behoorlijk hoog staat, daardoor zijn de falls nog minder spectaculair, maar toch leuk om ze even gezien te hebben.

Onze laatste halte in Namibië houden we nabij Kongola in het Bwabwata NP. We logeren er in de community campsite Nambwa. Voor we onze koers zetten richting de ingang van het park waar ook de campsite gelegen is moeten we eerst onze permit kopen. Ongeveer 4km voor Kongola, komende vanuit de Caprivi, is er een afslag naar Susuwe. Daar kopen we onze permit in het rangers office, hoewel we later merken dat er in het park nergens controle gedaan wordt naar dit document.

De weg doorheen het park en richting de campsite is enkel toegankelijk met een 4x4, dat wordt ons al snel duidelijk. Los zand, diepe sporen, op bepaalde plaatsen veel water waardoor de putten een slijkerige boel worden.

Rond 15u zijn we ingechekt op de campsite die prachtige gelegen is in de bossen. We besluiten om onmiddellijk weer op pad te gaan zodat we vandaag nog de verdere omgeving kunnen ontdekken.

We beginnen bij de “hippo pool”. Dit park is ook in de verste verte weer niet te vergelijken met de vorige parken, de wegen worden niet onderhouden, zijn niet aangeduid en soms amper zichtbaar. Gelukkig kregen we op de camping de gpscoördinaten mee, zo vinden we toch gemakkelijker onze weg. De route naar de hippo pool gaat door het gras en de sporen van de vorige auto’s zijn amper nog zichtbaar. Alleszins was het geen vergeefse moeite want er liggen heel wat dieren in de pool en een dik exemplaar staat te grazen op het moment dat we komen aangereden.

In de late namiddag naderen we Horseshoe Lagoon, een grote waterplas in de vorm van een hoefijzer. Hier zouden de dieren ’s avonds komen drinken, op de heenweg zien we enkele kudu’s en een grote kudde olifanten waarvan we hopen dat ze onderweg zijn naar dezelfde plas als wij.

We staan nog geen 10 minuten op de uitkijk over de waterplas wanneer de kudde olifanten toekomt. Zomaar even een groep van ongeveer 60 olifanten komen hun dorst lessen, een bijzonder tafereel dat op zijn minst indrukwekkend te noemen is.

Omdat de terugweg nog wel even in beslag zal nemen en we zeker voor het donker terug in het kamp willen zijn vertrekken we aan de lagune vlak nadat de olifanten de weg opnieuw zijn overgestoken. Kort voor we terug aan onze kampplaats komen zien we nog enkele giraffen, toch grappig hoe de beesten je altijd staan aan te kijken terwijl je zelf toekijkt vanuit de auto.

Aan de campsite werd er een houten platform gebouwd dat uitzicht geeft over enkele waterplassen. Met een beetje geluk zien we hier vanavond nog enkele dieren, zo nu en dan zou ook een jachtluipaard zijn weg vinden naar deze plek. Maar… niet vanavond.

Wel zien we opnieuw de 5 giraffen die we daarnet nog passeerden.

Zowel achter als naast ons hebben de wolken zich opgestapeld tot dikke, donkere pakketten en verlichten de bliksemflitsen op verschillende plaatsen de hemel. Recht voor ons zijn er slechts een paar wolken zichtbaar en daartussen zorgt de ondergaande zon voor felle kleuren van oranje tot roze en paars.

Met een heerlijke koude cider kijken we toe hoe de giraffen in het donker veranderen in zwarte schimmen. Wanneer de eerste regendruppels vallen haasten we ons terug naar de auto, dat wordt een snelle en gemakkelijke spaghetti vanavond want echt koken bij zo’n regenweer is geen optie.

We blijven gelukkig gespaard van de hevige regens en zien hoe het onweer zich op verschillende plaatsen rond ons verspreidt. We hebben geen andere keuze dan vlak na het eten en een douche in onze tent te kruipen, al kan het wel eens gezellig zijn om een boek te lezen en vroeg in slaap te vallen.

Bwabwata NP was een mooie afsluiter voor onze tocht doorheen Namibië. We zagen hier zelfs meer grote dieren dan in Etosha NP (olifanten, giraffen en hippo’s), al is dat misschien een toevalstreffer geweest. Naast de grote joekels zijn de bavianen ook wel leuk om even naar te kijken en valt ons oog ook des te vaker op speciale vogels. Zo kwam er op een bepaald moment vlak voor de auto een roofvogel met een prooi in zijn poten. Wij reden op dat moment net door een diepe plas water en misschien schrok de vogel door dat lawaai, want vlak voor de wielen van de auto liet hij zijn prooi vallen. In de hoop dat hij zou terugkeren legden we de auto stil en zat ik met het fototoestel in de aanslag voor een knap shot, maar de prooi bleef liggen waar hij lag.

“Namibië in het groen” was iets heel anders dan wat we de voorbij weken te zien kregen.

Wat ons betreft was het de perfecte afsluiter voor dit land, een regio die we iedereen zouden aanbevelen.