DAG 8 van Zagora naar Tafraoute: de landschappen die we vandaag voorgeschoteld krijgen zijn adembenemend mooi !

Echt gewoon worden we het niet, maar onze dag begint alweer voor zonsopgang. Nog voor 6u zijn we al uit de veren, er staat ons een tocht door de bergen te wachten. Al bedraagt de afstand vandaag slechts 450 km, we zullen er ongeveer 10u over rijden.

Regelmatig houden we fotostops, de zichten in de bergen zijn prachtig. Beschrijven wat we juist te zien kregen is moeilijk, al kan ik wel meegeven dat we overdonderd werden door de pracht van dit land !

Verschillende factoren bepalen dat we vandaag lang onderweg zijn. Zo vraagt een bergrit altijd meer tijd, nemen we veel foto’s en door problemen aan de 4x4 van het Majo team moeten we vaak stoppen. Hun auto geraakt steeds oververhit en dat probleem wordt alleen maar groter wanneer je zoveel kilometers door de bergen moet rijden.

Ook vandaag staan er veel mensen te zwaaien langs de kant van de weg. De vorige dagen gaven we al enkele spullen weg zoals rugzakjes en sjaaltjes. Van mijn grootouders kreeg ik 2 oude kookpotten mee waaronder zo’n loodzware oranje braadpan. Die zit stilaan in onze weg gezien we met 1 pot toekomen, dus geven we hem weg. Een jong meisje neemt de zware pot aan en juicht effectief van geluk. Je ziet haar gezicht stralen en dan doet het zoveel plezier om iemand gelukkig te kunnen maken.

Zo gaf Steven gisteren een rugzakje weg aan een kleine jongen. Hij stond te zwaaien langs de rijbaan en keek verbaasd toen we stopten. Steven geeft hem het zakje en de jongen bekijkt het even. Dan kijkt hij op met fonkelende ogen, kijkt Steven recht aan en tovert een brede glimlach tevoorschijn. Dat ventje was zo content, hij stak zijn duimpje op toen we weer verder reden.

Zo’n kleine dingen geven je een goed gevoel, al waardeert niet iedereen wat ze krijgen.

Sommige kinderen komen op het konvooi van wagens toegelopen, heel gevaarlijk. Ze zouden wel in je auto springen om toch maar iets te krijgen of hopen te kunnen krijgen.

Zo gooide Maarten van het team Cameltigers een t-shirt door het raam naar een jongen. Deze keek ernaar en stapte er gewoon over.

Gisterenmiddag nog, toen we een hapje aten terwijl enkele voertuigen hersteld werden, merkten we een groep kinderen rond de auto van onze Friese tweeling-Patrol. Johan en Janko hebben een hoop lege ballen op hun dak om in de loop van de trip uit te delen. Kinderen bestormden de wagen en klommen erop, er was bijna geen houden aan. De Friese kerels besloten dan maar om even weg te rijden en alle ballen binnenin de auto te stoppen.

Na een prachtige maar lange rit naderen we onze eindbestemming. De ondergaande zon zorgt voor mooi licht op de oranje-rode bergen.

We nemen onze intrek in een hotel en kamperen op het dakterras voor een kleinere prijs. Alle 14 kamers van het hotel zitten vol waardoor we snel gezelschap krijgen op het dakterras. Ook vandaag wordt het weer een gezellige boel en is het best grappig om te kamperen in een mooi hotel, je eigen potje te koken en een karton wijn te openen.