DAG 5: rit door het Atlasgebergte – een moeilijke start

Nu we de klok 2u moesten terugdraaien wordt het heel vroeg licht. Het eerste geroezemoes op de camping start al rond 6u, net nu wij gepland hadden om iets langer te slapen.

Een koude douche maakt me helemaal wakker, voor het eerst nemen we de tijd om koffie te zetten en iets te eten.

De taakverdeling verloopt goed, we maken ons vlotjes klaar voor vertrek. Althans, dat was de bedoeling.

Steven doet een poging om de kaarten van Marokko in de GPS op te laden, maar dat schijnt niet te lukken. Bijna 2u proberen de mannen alles om dat ding geïnstalleerd te krijgen, maar zonder succes.

Inmiddels zijn alle teams vertrokken en staan we daar als laatsten; geen begeleiding van de gps, de cb doet het niet waardoor we geen ander team kunnen oproepen in geval van problemen.

Toegegeven, ik werd enorm zenuwachtig van deze situatie, het wachten tot het vertrek duurde me te lang.

Uiteindelijk gaan we dan van start met de landkaart in de aanslag, op basis daarvan proberen we de juiste rijrichting te vinden.

Hoe verder de rit vandaag vordert, des te mooier de landschappen worden. We rijden vandaag door het Atlasgebergte en dat is zo ongelofelijk mooi.

In tegenstelling tot de vorige dagen nemen we nu heel regelmatig de tijd om een fotostop te houden, dit is echt genieten.

Vaak zien we ergens helemaal verscholen en verloren in de bergen een klein dorpje. De kleur van de huizen gaat helemaal op in het landschap.

Regelmatig botsen we op kuddes van schapen en geiten, het is opletten geblazen wanneer deze dieren besluiten om de rijbaan over te steken.

Meestal zijn ze vergezeld van een herder die wat verder op de wacht houdt en waakt over zijn dieren. Ook hier nemen we een fotostop, de schapenherder vind het leuk om op de foto te gaan. In ruil daarvoor geven we hem een flesje limonade uit onze ijskast en een lekkere appel.

Hier in de bergen zijn er nu en dan viewpoints, de ideale plaats voor een korte pauze. Zo stoppen we op een plaats met een prachtig dorpje dat gelegen is in een vallei. Door deze vallei loopt een rivier die ervoor zorgt dat er in dit droge landschap palmbomen groeien.

Vanuit het dorp  komen kindjes naar boven gelopen om ons te begroeten.

’s Middags stoppen we in een dorp en eten we een lekkere tagine. De lokale keuken kunnen we toch niet aan ons voorbij laten gaan, het smaakt ons heerlijk.

Uiteraard krijgen we vervolgens een toeristenrekening gepresenteerd die volgens ons een pak hoger ligt dan de echte prijzen. In discussie gaan heeft weinig zin, toch heeft Dave er plezier in om de garcon een beetje te treiteren.

Ook vandaag gaan de kilometers maar niet vooruit, al maakt dat niet uit gezien het landschap zo formidabel mooi is.

Opnieuw eindigen we de dag in het donker, we moeten de laatste kilometers nog afleggen via een zandpiste. Zo komen we bij een herberg waar we zullen overnachten, deze ligt midden in de duinen en dat levert een prachtige lokatie op.

We zetten onze tenten in mekaar en schuiven daarna aan voor het avondeten. Marokkaanse keuken in buffetvorm, heerlijk. Al beleef ik er plezier aan om zelf ons potje te koken, na een lange dag is het meer dan welkom om gewoon te kunnen aanschuiven en een gezonde dosis groenten op je bord te kunnen scheppen.