DAG 6: spelen in de zandduinen van Merzouga

We brachten de nacht door in een herberg te midden van de zandduinen. Wanneer we ’s morgensvroeg na een frisse nacht de tent open ritsen levert dat een prachtig uitzicht op. We ontbijten samen met de groep, iets waar we anders de tijd niet voor nemen. Lekker Marokkaans brood met La Vache Qui Rit, een smeerkaas die in verschillende landen waar we reeds reisden terugkomt. Toch smaakt het heerlijk, zo’n lachend koetje tussen een stuk brood. Daarnaast zijn er ook verse chapati’s en verschillende soorten confituur. Een werknemer van het hotel kijkt er op toe dat iedereen maar 1 chapati neemt, jammer want ze zijn zo lekker met bv verse honing.

Na het ontbijt en een lekkere koffie of berberthee is het aan de mannen. Zij rijden met een deel van de groep de zandduinen in. Ik laat dit avontuur aan mij voorbij gaan en bespaar de mannen het gegil op de achterbank. Ik ben geen held, op de top van zo’n duin wanneer je met de neus van de auto in een diep dal staart, dan hou ik het waarschijnlijk niet uit van de schrik. Hieronder dan ook in het kort de belevenissen van Dave en Steven.

Gezien de herberg midden in de zandduinen ligt start het zandspel onmiddellijk. Uiteraard zijn naast de 4x4’s ook de moto’s van de partij, zij moeten vaak duwen en ploeteren om hun moto’s uit het zand te krijgen. Zo komt Mike the bike al snel in een diepe duin terecht en moet hij zwaar worstelen om zijn moto terug boven te krijgen. Hij houdt het dan ook snel voor bekeken gezien het hem fysiek te zwaar wordt. Grappig wanneer enkele Marokkanen op hun brommertje langs gereden komen door het zand, zelfs met platte band.

Steven en Dave pakken het voorzichtig en verantwoord aan. Uiteraard schuilt er nu en dan een verrassing wanneer je de top van een duin bereikt. Zo kwam Steven in een put terecht en stond de Patrol min of meer vast. Op dat moment komt de gids in actie, dit kleine ventje vergezelt de teams in de duinen en krijgt elk voertuig moeiteloos terug in beweging, zo ook onze Patrol.

Steven vertelt dan weer dat Dave iets te enthousiast reed met zijn voet stevig op het gaspedaal. Daardoor knotsten ze in een put en kwamen met een behoorlijke smak terug op de grond.

Opmerkelijk is dat Cor zich als eerste vast reed, de rallypiloot onder ons. Daarnaast kwamen ook verschillende moto’s vast te zitten en verloren 3 voertuigen van de Rotary Club die met hetzelfde type wagen rijden allen hun achterste nummerplaat door na een diepe put een steile helling op te rijden.

In tussentijd geniet ik van een aantal uurtjes rust. Die tijd kan ik handig gebruiken om bij te werken met verslagen en foto’s. De herberg heeft een heerlijk zwembad, al is het even tanden bijten om dat koude water in te duiken.

Hier in de zandduinen is het echter zo verschrikkelijk heet dat een duik absoluut verfrissend is. Van zodra de zon vanmorgen opkwam voelde je onmiddellijk de warmte. Zonder ook maar iets uit te steken loopt het zweet al van je neus, zo’n droge hitte.

Voor deze namiddag kiezen wij ervoor om via de zandpiste verder te rijden. De gewone auto’s kunnen niet anders dan de asfaltweg te nemen, al zijn er ook 4x4’s die het liever rustig houden en hun auto willen sparen door niet over de piste te rijden.

Naar ons gevoel hadden ze ongelijk, de rit die volgt is prachtig.

We rijden door kleine dorpjes waar kindjes enthousiast staan te zwaaien langs de kant van de weg. Nog steeds kruisen we meer mensen die op ezels rijden dan auto’s.

Al is de rit nog zo mooi, volop genieten zit er voor mij niet meer in. Beestjes in de buik en darmen zorgen ervoor dat we 3 keer moeten stoppen, niet evident om in een open zandpiste en plaatsje te vinden zonder dat de achterliggende voertuigen letterlijk in je gat rijden !

Toch kom ik er vandaag nog niet het slechtst vanaf. Amper een kilometer voor de aankomst op onze overnachtingplaats crasht de motorijder Christ-Ton. Al de hele dag waren ze in hun nopjes en scheurden velen onder hen over de zandvlaktes. Gezien het vroeg donker wordt slagen we er vaak niet in om voor zonsondergang ergens toe te komen, zo ook vandaag.

Hoe het ongeval juist gebeurde weet niemand, Christ-Ton lag op de grond toen wij arriveerden met een kussen onder zijn hoofd. Het lijkt serieus te zijn, maar gelukkig komt hij er vanaf met een pijnlijke heup en stramme spieren van de val.

Deze avond eindigt voor mij nog voor het avondeten. Ik voel me echt niet lekker en kruip in de tent nog voor het avondeten om 21u geserveerd wordt.