Van oud naar nieuw in Zuid-Afrika. Wat een aangenaam gevoel wanneer alles loopt zoals gepland, of op zijn minst zoals we het gehoopt hadden.

We vertrekken vroeg vanuit Kgalagadi op oudejaarsdag. De reden daarvoor; we zitten nog met een hoop Namibische dollars die we willen wisselen en we vrezen dat de banken vandaag misschien maar tot ’s middags open zijn. We willen ook niet langer wachten om het te wisselen, want hoe verder we van de grens weg rijden, hoe moeilijker het waarschijnlijk weer wordt.

Nog voor de middag komen we toe in Upington. Bij de eerste bank vangen we weeral bod, het is zaterdag en dat wordt er geen geld gewisseld. Al is dat volgens de bediende zo in elke bank, toch lopen we zelf nog een beetje rond. Gelukkig maar, want bij ABSA kunnen we zowel onze N$ als de overschot van onze pula’s wisselen. De wisselkoers is allesbehalve goed en daar komt dan nog een keer een stevige commissie bij, maar alles is beter dan terug te keren naar huis met nog een hoop vreemde munten.

Reden dat we nog zoveel N$ over hebben is dat we gepland hadden om vanuit Botswana terug naar Namibië te reizen en zo verder naar Zuid-Afrika. Zoals wel vaker het geval veranderen we ook nu lastminute onze plannen waardoor we met zoveel overschot zaten.

Eens de centen gewisseld gaan we op zoek naar een camping. We logeerden voordien al een keer in Upington en verbleven toen op geen al te gezellige camping. Van daaruit zagen we aan de overkant een kleine camping langs het water met daarvoor een ark in het water, dat moest Sakkie Se Arkie zijn. Gezien de kalme periode ongeveer een maand geleden was Sakkie toe, maar vandaag wagen we opnieuw onze kans. Het is inmiddels volle vakantieperiode voor de Zuid-Afrikanen dus weet je maar nooit.

Ook nu hebben we weer chance, Sakkie is al druk bezet maar we vinden nog een plaatsje vlak naast de rivier. Heerlijk om hier te kunnen verblijven en bovendien zitten we middenin het centrum.

Meevaller nummer 3 van vandaag; gezien het oudjaar is willen we graag uit eten. Vlak achter de hoek van Sakkie is er een Ierse pub, ideaal voor vanavond.

We laten de auto achter op de camping en maken een wandeling door Upington, het is hier verdacht kalm op een dag als deze.

We passeren een hippe coffeeshop en maken van de gelegenheid gebruik om daar vanmiddag ineens een hapje te eten. Nadien doen we inkopen en installeren we ons rustig op de campsite aan het water.

Hoe vlot de dag verliep, des te stroever loopt het ’s avonds. De Ierse pub is best gezellig, maar er zit amper volk wanneer we binnen gaan rond 20u. Van veel sfeer is er dan ook geen sprake en daarbovenop krijgen we een kerel, de naam garçon is hij niet waardig, die zo stoned is als wat en ons al snel de keel uithangt. Nadat hij de zoveelste keer aan onze tafel komt lullen en ons ambeteren maken we hem duidelijk dat het goed geweest is, chance dat hij de boodschap begrepen had en niet meer probeerde terug te keren.

Nog voor middernacht rekenen we af zoals de meeste andere gasten. Het is dan al muisstil in de stad en ook op de camping is het niet bepaald een vrolijke boel.

We blijven wakker tot stipt 00u en dan zien we een paar triestige vuurpijlen de lucht in schieten. Ook op de camping wordt er een heuse vuurwerkdoos bovengehaald, maar je hoort amper dat er iets gaande is en je ziet nog vele minder.

Tot zover de start van 2012, maar het wordt nog beter.

1 januari rijden we verder richting Kaapstad, van hieruit vliegen we binnen een kleine 2 weken weer huiswaarts.

Na een rit van ongeveer 150 km voelt Dave plots dat de 4x4 op het noodprogramma springt. Onzen John heeft geen power meer, hoogtijd om ons aan de kant te zetten.

Vrijwel onmiddellijk stopt er een trucker die in de andere richting gereden komt om ons te helpen. Den John staat serieus oververhit, de meter staat volledig in het rood en er komt hete damp van onder de motorkap. Volgens de trucker moeten we gewoon een beetje water bij gieten, voorzichtig verder rijden en zien wat er gebeurt.

We laten onze kameraad eerst wat op temperatuur komen, maar nadat we amper 500m weer weg zijn staat hij terug in het rood. Opnieuw stopt er onmiddellijk een voorbijganger en hij stuurt ons naar een tankstation zo’n halve kilometer verder.

Na een beetje rond vragen in het dorp waar we gestrand zijn, Pofadder om het bij naam te noemen, komen we bij een Shell station waar de man van dienst een kijkje neemt.

Daar stellen we vast dat onzen John serieuze dorst heeft geleden. Zowat al het water is weggelopen, hij staat helemaal droog. Liters en liters worden er met een gieter terug in de radiator gegoten, het duurt een hele tijd voor alle leidingen weer gevuld zijn. Dave merkte op dat er een afsluitklem was losgekomen waardoor het water vermoedelijk langs de darm is weggelopen.

Terwijl we daar met zijn vieren rond de motorkap staat passeert er een serieuze windhoos. Het zand wordt tegen onze benen geblazen en de wind draait met een serieuze snelheid langs ons voorbij. Dit gebeurt hier blijkbaar om het half uur.

Eens het vochtpijl weer in orde rijden we voorzichtig verder. In een dorp genaamd Pofadder waar er in een straal van 150km niks of niemand woont en er alleen maar hoge bergen zijn wil je echt niet stranden. De trucker van daarnet noemde dit gedeelte de “death road”, als er hier niemand passeert wanneer je in panne staat dan ben je ten dode opgeschreven.

Gelukkig was water het enige probleem, Massive John doet het weer uitstekend en rijdt ons zonder verder probleem naar onze bestemming.

Wat onze bestemming juist is weten we zelf op dat moment nog niet. De weg richting Kaapstad is lang, we moeten sowieso ergens overnachten en zeker nu we toch wat vertraging opliepen.

In Garies waar we gehoopt hadden te kamperen is er enkel een hele schrale dorpscamping, een plek die er allesbehalve veilig en verzorgd uitziet. We bellen aan in een guesthouse in de hoop dat we op hun parking mogen logeren, maar dat is niet toegestaan.

Dan maar weer in de auto en anderhalf uur verder rijden naar Vanrhynsdorp. Daar vinden we gelukkig wel een oke camping. We slapen er in een tuin die ingericht is als camping en zijn content dat we toch nog een goeie plek vonden voor vannacht.

Morgen zetten we onze weg verder en rijden we de wijnstreek van Zuid-Afrika binnen.