Vanuit Botswana bezoeken we het allerlaatste park waar we ook kunnen game driven tijdens deze reis, het Kgalagadi Transfrontier Park

De weg vanuit Kang naar de toegang van Mabuasehube verandert al snel van asfalt in zand, los zand. Tijd om de bandendruk weer eens te verlagen zodat we toch iets comfortabeler kunnen rijden en hopelijk ook deze trip overleven zonder een lekke band.

Rond 14u bereiken we de ingang van het park, de ranger komt ook net aangereden.

Hij kijkt ons verwonderd aan wanneer hij naar onze reservatie vraagt en wij hem antwoorden dat we er geen hebben. Iedereen die het park binnenkomt heeft vooraf een reservatie gemaakt, dat zijn de regels. We vertellen hem dat we de laatste dagen altijd voor een gestolen deur stonden bij het touristinfo vanwege de feestdagen en we zelf niet veel afweten van dit park. Gelukkig is de man heel behulpzaam, hij en zijn collega zoeken naar een gepaste oplossing.

Het is immers niet onze bedoeling om langs dezelfde gate het park weer te verlaten, we willen het park zuidwaarts doorrijden om dan zo ineens in Zuid-Afrika uit te komen.

Voor de eerste nacht krijgen we een kampplaats dichtbij de gate. Wat we gelukkig wel wisten is dat er helemaal niets beschikbaar is in het park, althans niet langs de kant van Botswana. Geen water, geen toiletten en al zeker geen douches. We hebben dan ook voldoende drinkwater ingeslagen en kraantjeswater om te koken en ons te kunnen wassen.

De campsite bevalt ons helemaal, al is er niks beschikbaar. Enkel een houten afdak en een betonnen plaat die dienst doet als braai. Het bijzondere aan dit park, of althans de Botswaanse kant, is dat de campsites open en bloot liggen. Daarmee bedoelen we dat ze helemaal niet omheind zijn en je dus vrij tussen de wilde dieren kampeert.

Waar we zeker rekening mee moeten houden is dat we op tijd terug moeten zijn op onze campsite zodat we nog voor het donker kunnen eten en koken, dit voornamelijk voor de veiligheid. Voor we ons installeren gaan we daarom eerst nog een rondrit maken in de omgeving waar we zullen overnachten.

In dit park zijn er heel wat “pans”, dit zijn de grote zoutvlaktes zoals er zovele te vinden zijn in Botswana. In tijden van hevige regen staan deze vol water, op dit moment zijn de meesten nog droog en zo ook de pan waarnaast onze campsite gelegen is.

Op onze eerste drive zien we een grote kudde gemsbokken (oryx), enkele hartebeesten en een groep vrouwtjes kudu’s. Al zijn we niet onmiddellijk overdonderd over het aantal dieren dat we zien, dit park is qua landschap en omgeving super mooi. De ene keer rijden we door felrood zand, dat wordt dan plots afgewisseld met de dorre, droge grassen met een ondergrond van fijn wit zand.

Op onze eerste avond en nacht in dit park moeten we ons al serieus haasten om ons voor het donker klaar te maken. De nacht valt vandaag snel vanwege het slechte weer, de hele dag is het super heet geweest (dit is dan ook de kalahari) en nu is er zeker en vast onweer op komst. Dikke grijze wolken pakken samen en de bliksemflitsen volgen elkaar snel op. Nu en dan krijgen we al wat regendruppels, benieuwd wat dat vannacht nog zal geven.

Zo rond 4u ’s morgens worden we wakker door de hevige storm en onweersbuien. De donder kraakt en knalt, de hemel scheurt open en de regen valt met bakken uit de lucht. Daarbij komen nog de bliksemschichten waardoor onze tent nu en dan volledig oplicht. Ik kruip in een bolletje, zo’n stormweer en luide donders stellen me niet bepaald gerust. We liggen een hele tijd wakker, te luisteren hoe de ene onweersbui voorbij trekt en vrijwel onmiddellijk weer opgevolgd wordt door de volgende. Wanneer we zo goed als terug in slaap zijn gevallen wordt Dave wakker door natte voeten. De slagregen stond al de hele tijd in onze tent, maar we hadden niets door. Onze slaapzakken zijn vanachter zeiknat.

Na letterlijk een helse nacht zijn we blij een beetje zon te zien ’s morgens. Ze komt maar af en toe piepen tussen de dikke wolken, maar het is voldoende om onze tent en slaapzakken droog te krijgen.

Blijkt nu ook dat de auto achteraan niet volledig waterdicht is, de regen kwam binnen door de openingen langs de bouten. Gelukkig niet al te erg, enkel een van de houten planken in de 4x4 achterin is helemaal krom getrokken.

Later dan gepland komen we toe aan de gate waar we gisteren binnen kwamen. De man aan de balie was volop bezig om voor ons een oplossing voor de tweede nacht te zoeken. Deze periode is vakantietijd voor de Zuid-Afrikanen waardoor het enorm druk is in het park. Polenta, de plaats waar we wilden overnachten is niet beschikbaar. In plaats daarvan stuurt de man ons door naar Motopi 1.

Deze campsite is in vergelijking met Polenta niet zo heel ver rijden vanaf de gate, maar alles is beter dan het park te moeten verlaten.

Dag 2 wordt er eentje zonder al teveel dieren, we vragen ons af waar ze allemaal verscholen zitten.

We genieten dan maar weer van de landschappen in de Kalahari en hebben in de verste verte geen spijt dat we naar dit park zijn afgezakt. De kampplaats van vanavond is nog simpeler dan gisteren, hier hebben we zelfs geen braai of afdak. We kamperen er gewoon onder een boom, alweer in de vrije natuur. Ook vanavond geldt op tijd in bed, we willen geen risico’s nemen. Zeker niet gezien we ook hier alleen kamperen en we zelf alles rondom ons in het oog moeten houden.

De ochtend van dag 3 verloopt heel wat rustiger dan gisteren. Vannacht geen regen, dus kunnen we snel inpakken en zijn we om 6u vertrekkensklaar. Dave ging voor vertrek nog even checken in de omgeving of we al dan niet bezoek kregen vannacht. Hij merkt kleine katachtige pootjes op, we hebben geen idee van welk dier ze kunnen geweest zijn.

We beginnen aan onze ochtenddrive en zien in het losse zand de afdrukken van een kat, een grote kat. Als we ons niet vergissen zouden we ons wel eens in leeuwenterritorium kunnen bevinden.

En dan… dan gebeurt het ! We rijden de zoveelste heuvel over wanneer Dave iets verderop vlak langs de rijweg een mannetjesleeuw ziet staan. Prachtig dier ! Hij wandelt rustig van de rijweg af en laat ons toe enkele mooie foto’s te nemen, hij staat op amper 5m van ons. In tegenstelling tot alle andere dieren loopt deze leeuw niet van ons weg, we hebben alle tijd van de wereld om hem te bewonderen.

Deze dag kan niet meer stuk, dit dier wilde ik zo graag nog een keer zien voor we weer naar huis moeten vertrekken en dit park was onze laatste kans.

We zetten onze weg verder richting Nossob. De toegang tot dat kamp geeft duidelijk aan dat het tot het Zuid-Afrikaanse grondgebied behoort. Een grote poort sluit het kamp af van de wilde dieren in het park. Hier zijn alle faciliteiten waaronder niet enkel een toilet en (warme) douche, maar ook een zwembad en zelfs een benzinestation.

Al is het een opluchting om hier even naar het toilet te kunnen gaan, zo hoeven we geen put van 1m diep te graven om in de bush te gaan, toch appreciëren we de charme van de campsites langs de kant van Botswana eens te meer.

In dit kamp werd er een uitkijkhut gebouwd die uitzicht geeft op een drinkwaterplas. We nemen even een kijkje en zien hoe een grote kudde springbokken (en geen impala’s, na weken en weken kennen we eindelijk het verschil) van het frisse water drinkt.

We hebben vandaag nog een serieuze trip voor de boeg want vanavond slapen we in Twee Rivieren, het kamp dat gedeeld wordt door Zuid-Afrika en Botswana.

Op het stuk vanaf Nossob zien we onwaarschijnlijk veel dieren. Hier loopt de weg de hele tijd langs de droge rivierbedding en dit is blijkbaar ook de plaats die de dieren verkiezen. Slechts om de 100 jaar stroomt hier effectief een rivier, in periodes van zware regen zijn er dus niet meer dan grote waterplassen te vinden. Op de plek waar we de eerste nacht verbleven waren de meeste pannen droog, maar stond er hier en daar toch een beetje water. Na de regen en storm die nacht was er zomaar even 74mm water gevallen, onwaarschijnlijk veel volgens de ranger. Dat merkten we ook aan de pan waarnaast we verbleven, die stond ’s ochtends plots vol water.

Rond het middaguur nemen we pauze op een van de picknickplaatsen, enkel hier is het toegestaan om de auto te verlaten. Dave zit met de verrekijker tegen zijn ogen wanneer ik van het toilet kom, hij heeft vier vrouwtjesleeuwen gespot. Ze zitten echter zover weg dat het moeilijk is om de dieren te identificeren, al is het duidelijk dat het om katten gaat. Pas wanneer de dames zich bewegen en verder wandelen kan Dave zien dat het om 4 leeuwen gaat.

De zware rijdag van vandaag is niet voor niets geweest. Deze ochtend zagen we die knappe leeuw van dichtbij. De rest van de dag wisselden voornamelijk de gemsbokken en hartebeesten elkaar af, deze dieren domineren het park. Daarnaast zagen we ook veel wildebeesten, springbokken, struisvogels, en grote roofvogels.

Wanneer we dachten onze safaridag van zomaar even 12u af te ronden volgt er een onwaarschijnlijke afsluiter.

Nog geen halve kilometer voor we de toegang van de campsite bereiken zien we enkele leeuwen wandelen, vermoedelijk op weg naar een drinkwaterput.

Het vrouwtje op kop wandelt voorbij de eerste put, we volgen haar en parkeren ons aan de volgende waterput in de hoop dat de dieren naar hier onderweg zijn. En ja hoor, daar komt de vrouwtjesleeuw aangewandeld, kort gevolgd door een jonge leeuw. Ook het mannetje voegt zich bij hen en dat allemaal vlak voor onze auto. Papa leeuw geeft kopjes aan moeder leeuw en legt zich dan vlak achter haar, hun kleintje zit er vrolijk naast.

Inmiddels hebben zich serieus wat voertuigen naast ons verzameld, het klikken van de fototoestellen houdt niet op. Wij hebben het geluk om dichtbij de leeuwen te staan gezien we hen als eersten opmerkten. Een kleine auto komt aangereden en dat koppel vindt het nodig om uit te stappen en van kortbij te komen kijken gezien verschillende auto’s inmiddels het zicht belemmeren. Het leeuwenvrouwtje gaat onmiddellijk rechtop zitten en kijkt dreigend onze richting uit. Onbegrijpelijk dat dat koppel gewoon bleef staan terwijl de leeuw dergelijke positie aanneemt. Het is niet zomaar dat je nergens in het park je auto mag verlaten, en dan toch zeker niet wanneer je oog in oog met een leeuw staat. Geen wonder dat er ongelukken gebeuren en er toeristen aangevallen worden, dit had ook best zo’n moment kunnen zijn.

Enige tijd later volgen ook het laatste vrouwtje en een jong mannetje, zijn manen zijn nog heel licht en kort. Zo krijgen we als afsluiter voor vandaag nog 5 prachtige leeuwen te zien. Je kan je voorstellen met wat voor geweldig gevoel we na een uur kijken en observeren weg reden.

De laatste dag in dit onvergetelijke park wordt er dan nog een keer een met “de kers op de taart”.

We staan op met een spectaculaire zonsopgang, de gloed van de ochtendzon kleurt de vele wolken in roos en paars. Ook vandaag op dag 4 zijn we alweer om 6u op pad. Het eerste dier dat we zien is een uil, een nachtdier dat we graag een keer wilden zien maar waar we tot op vandaag nog niet in geslaagd waren.

Daarna volgen er nog een aantal grote vogels en opnieuw twee leeuwen. Deze exemplaren liggen te slapen langs een drinkwaterput, op dit vroege uur van de dag zit er niet veel beweging in.

Iets verderop staat er een jakhals, deze drinkt uit een andere waterput en loert zenuwachtig rond zich heen. Hij wandelt richting de leeuwen en dat is het enige moment waarop we het mannetje zien rechtstaan.

In dit park, nu we opnieuw dichtbij Zuid-Afrika zijn, merken we terug de gigantische vogelnesten op. Het zijn hele kleine vogeltjes, mus-achtigen, die de nesten bouwen. Ze maken deze zo reuzengroot en zwaar waardoor zelfs dikke takken het begeven. Vaak zien we afgeknakte en afgescheurde takken, meestal met daaronder een nest die daarvoor zorgde.

Wat zien we vanochtend nog meer: de knappe gemsbokken, wildebeesten, springbokken en een koppel struisvogels met 19 kleintjes.

Een van de wegen in het park, er zijn er niet zoveel, is afgesloten waardoor we dezelfde weg terugmoeten. Omdat het nog vroeg is besluiten we ook nog even naar de andere kant te rijden, de beste beslissing die we recentelijk nog genomen hebben !

In de verte merken we enkele auto’s op die stilstaan, dat betekent altijd dat er iets te zien is. Vanochtend zijn dat twee luipaarden die in de schaduw liggen onder een boom die op een rotswand staat. Dit maakt zomaar even onze lijst van de Big Five compleet.

Al zien we ze maar van op een grote afstand, het is fantastisch om ook deze dieren te kunnen bewonderen.

Na een indrukwekkende en lange ochtend zetten we ons op de picknickspot vlakbij de luipaarden. Best wel grappig want nergens in het park mag je je auto verlaten behalve op deze plekken en zo eten we vanmorgen op amper 150m afstand van de luidpaarden. We kunnen ze niet zien van op deze plek, maar we weten uiteraard dat ze er zijn.

We hangen rustig op een van de banken in het gezelschap van een hongerige eekhoorn wanneer iemand ons aanspreekt in het Duits. Zij hebben zonet 5 cheeta’s gezien, niet heel ver van hier.

Inpakken en wegwezen dus !

Vol spanning rijden we in de richting waar de cheeta’s gespot zijn, ook nu zijn we natuurlijk niet de enigen. We vinden de dieren gemakkelijk en volgen hen van boom tot boom. Vermoedelijk zijn ze op jacht want ze sluipen stilaan dichterbij een kudde springbokken en een wildebeest. Deze laatste moet dat aangevoeld hebben en alle dieren schieten op een loop. De jacht van de cheeta’s is mislukt, voorlopig toch, maar wij hebben er alweer een onvergetelijke ervaring bij.

Van op een korte afstand zagen we de 5 cheeta’s, we volgden hen een uur lang door de droge rivierbedding.

Na deze bijzondere momenten kaarten we nog even na op de picknickplaats van daarnet, zo kunnen we ook nog even bij de luipaarden passeren die nog steeds op dezelfde plaats liggen te slapen.

We geraken aan de praat met een Zuid-Afrikaans koppel uit Kaapstad. Heel toevallig zijn ze net nog op bezoek geweest bij vrienden van hen uit Lommel.

Na een leuke babbel en wat Capetown-tips rijker keren we terug naar de camping.

Wat een rustige ochtenddrive zou worden werd een spectaculaire afsluiter. Deze laatste 2 dagen kregen we plots alle dieren te zien waarvan we gehoopt hadden hen de afgelopen maanden ergens te kunnen spotten.

Onze laatste kans tijdens deze Afrika-trip was er een van formaat.

Voor onze laatste nacht in het park kiezen we voor de camping aan de Zuid-Afrikaanse kant van het park. Afgelopen nacht waren we alweer de enige kampeerders aan de Botswaanse kant, zo nu en dan is het toch leuk om wat leven rondom je te hebben en ook iets meer comfort.

Of dat een wijze beslissing was??? Aan Twee Rivieren brengen we onze paspoorten in orde, hier is zowel de immigratiedienst van Botswana als Zuid-Afrika.

Aan de balie van de Zuid-Afrikaanse kant van het park is het even schrikken. De afgelopen 3 dagen betaalden we welgeteld 20 pula/persoon (ongeveer 2 euro) aan inkom en 30 pula/persoon (3 euro) om te kamperen. De tarieven in Zuid-Afrika voor krak hetzelfde park: 192 rand/persoon (om en bij de 20 euro) voor de inkom en 90 rand/persoon (9 euro) voor de camping. Dat laatste is nog te verstaan gezien de sanitaire blok toch iets aangenamer is en de camping op zich (met restaurant, winkeltje en zwembad), maar dat verschil in toegangsprijs kunnen we niet vatten. Soit, het is nu eenmaal zo dat je de toegang betaalt aan de kant waar je die nacht zal slapen en zo zijn wij deze nacht evenveel geld kwijt als de afgelopen 3 nachten samen.