Lüderitz en Aus: hoe heet Fish River Canyon ook was, zo koud zal het worden aan de kust in Lüderitz.

Fish River was een bijzonder warme kennismaking met Namibië, zelfs ’s avondslaat was het er nog aangenaam warm.

Van daaruit reden we richting kust en zou het sowieso wat frisser worden en verwachten we ons al aan een koelere zeebries.

Gezien we nog niet zeker weten waar we best naartoe rijden om te overnachten laten we ons verrassen door het moment. We rijden gewoon en zien wel waar de wind ons vanavond zal brengen. Dat laatste kunnen we echter nogal letterlijk nemen.

Na Zuid-Afrika is het contrast groot en moeten we ons toch even aanpassen. De dorpjes die we hier onderweg passeren bestaan vaak slechts uit een drie- tot vijftal huizen, het is hoegenaamd een wonder dat ze zelfs op de kaart staan.

Zo ook Aus waar we eerst gedacht hadden om te overnachten daar het volgens de landkaart een iets groter dorp is. Effectief, er staan misschien wel 20 tot 30 huizen maar levendig kan je het niet noemen.

Dave besluit om nog een dikke 100 km verder te rijden en zo belanden we uiteindelijk in Lüderitz. Op zich lijkt het ons een leuk stadje, we vinden het wel een zekere charme hebben, maar wat is het hier verdomd koud. Er staat een stevige zeebries en de temperatuur ligt hier op zijn mist 10 tot 15 graden lager dan vanmiddag.

Daarenboven blijkt er niet eens een camping te zijn en zo slaan we noodgedwongen onze tent open op de kleine parking van de backpacker’s in het dorp.

Zin om te koken, bij deze temperaturen en terwijl de wind rond je oren slaat, hadden we in geen geval. Hebben wij geluk dat we hier dan net nog op de goeie plek zitten om uit eten te gaan ! We ruilen onze shorts en t-shirts snel voor iets warmers en haasten ons naar de haven zodat we daar de zon nog kunnen zien ondergaan.

Daarna bestellen we een lekkere seafoodplatter voor ons twee in een restaurantje aan de haven.

Eens terug op ons logeeradres ontdekken we het voordeel van overnachten op de parking van de backpacker’s. We kunnen handig gebruik maken van de gemeenschappelijke ruimtes en zetten ons lekker binnen in de tv-kamer. Dave komt na kort zappen uit bij Een waar net Vlaanderen Vakantieland gespeeld wordt. Heerlijk ontspannend, in plaats van in een tent te kruipen die staat te wiebelen van de hevige wind installeren we ons eerst nog even in het salon voor een portie Belgische televisie.

De volgende dag bezoeken we Kolmanskop, een dorpje dat inmiddels de naam “ghost town” kreeg omdat het grotendeels werd ingepalmd door het zand en de woestijn.

Vroeger heerste hier de diamantindustrie en was dit het centrum van de waardevolle stenen en het volk dat er werkte. Toen er diamant werd gevonden in Oranjemund kwamen de goede tijden voor de industrie in Kolmanskop ten einde en verlieten de werknemers het dorp.

Om toch iets meer te weten te komen over de geschiedenis van Kolmanskop zorgen we ervoor dat we om 10u aan de ingang zijn. Op zondag is er slechts een gegidste rondwandeling doorheen het dorp. Een jonge kerel vertelt vol enthousiasme over het spookdorp, samen bezoeken we enkele van de belangrijkste gebouwen.

Na zijn leuke babbel lopen we zelf nog even rond om foto’s te maken en een aantal andere gebouwen te bekijken. Die kerel vertelde verdomd goed en bracht een boeiend verhaal over het verleden en de diamantindustrie.

In de namiddag maken we een rit over de Lüderitz-peninsula, een zeer bijzondere plek. De landschappen, de omgeving, alles lijkt hier zo raar en niet van deze wereld. De overheersende kleur is grijsbeige, alsof alles onder een dik pak stof zit.

De wind waait hier ongelofelijk hard, het is eigenlijk geen doen om uit de auto te stappen.

Ter hoogte van Dias Point willen we toch even de trappen omhoog om uit te kijken over de baai en de zeehonden die er op een grote rots in zee zitten.

Ik hou me stevig vast en wandel voorzichtig over het houten hangbruggetje. Daarna volgt de trap omhoog, maar na de tweede trede lig ik al op de grond. De wind waait zo gigantisch hard dat m’n voet onderuit werd geblazen toen ik hem wilde neerzetten. Dave komt achter mij en vindt het uiteraard enorm grappig om me daar op de trap te zien liggen, maar dan is het zijn beurt. Hij staat nog op de hangbrug wanneer er opnieuw zo’n rukwind komt en hij van het bruggetje geblazen wordt. Hij valt nog harder dan ikzelf en kan zich nog net op tijd vasthouden of hij had ergens ver beneden gelegen.

Net op tijd kregen we beiden dus de waarschuwing: hou je stevig vast als je naar boven wil ! Voorzichtig kruipen we de trappen verder omhoog, bovenop Dias Point is het zo gevaarlijk dat we snel weer naar beneden gaan. Hoeveel beaufort de wind hier blies is ons een raadsel, maar stormmetingen moeten het zeker geweest zijn.

De rest van de namiddag rijden we nog wat rond op de peninsula en Dave profiteert ervan om de 4x4 eens uit te testen. Al gaf hij de auto de bijnaam Slappe Jan, hij stuurt hem daar een helling op van los zand waarbij mijn hart serieus tekeer ging.

Zo volgen er nog een paar routes die hoegenaamd niet te doen zijn met gewone auto’s.

Na een rondrit op deze toch wel bijzondere peninsula rijden we opnieuw landinwaarts naar Aus.

Het dorpje waar we gisteren nog voorbij reden, daar zullen we vannacht dan toch kamperen.

De weg van Aus naar Lüderitz werd gisteren steeds kouder. De warme wind veranderde naar een frisse zeebries en ook het landschap veranderde enorm. Nu we van Lüderitz  wegrijden maken de zandduinen opnieuw plaats voor hoge bergen, rotsen en de droge grassen. Onderweg zien we een machine die ervoor zorgt dat de rijbaan zandvrij blijft. Het zand dat door de wind verplaatst wordt en op de rijweg een nieuwe duin vormt wordt door deze machine weggeschept.

In Aus zijn de temperaturen al een pak aangenamer al koelt het ’s avonds weer snel af.

Buiten overnachten hadden we hier niets anders in gedachten, maar vanaf de campsites vertrekken er een aantal wandelingen doorheen het mooie berggebied. Voor we de volgende dag alweer verder rijden wandelen we na het ontbijt de tocht van 9km. De bergen, de landschappen, de omgeving zijn hier zo mooi. We zijn absoluut content dat we hier een keer onze benen konden strekken en maakten een wandeling van 2 uur.