Cape Town, niet helemaal de verwachte afsluiter van onze vakantie maar we maken er het allerbeste van. Als het weer even tegenzit, dan zoeken wij zonnigere oorden op en keren samen met het zonnetje terug.

Kamperen in een grote stad is geen optie. We staken ons licht de voorbij weken al een keer op bij de Zuid-Afrikanen die we onderweg ontmoetten en zo komen we aan in Fish Hoek. Dit dorp is gelegen op het schiereiland onder Kaapstad en geeft ons het beste van alles. Hier zitten we niet heel ver van het centrum van de stad, we kunnen er eventueel de metro nemen om de stad te bezoeken en we zitten ook centraal om de rest van de peninsula te ontdekken.

De rit naar Fish Hoek langs de oceaan is prachtig. Nogmaals, de kustlijn van Zuid-Afrika is absoluut de moeite. De camping waar we onze laatste nachten willen doorbrengen is gelegen aan het strand, gelukkig vinden we vandaag onmiddellijk een vrije plek. Ook hier is het nog steeds druk, maar volgende week start de school opnieuw waardoor vele families stilaan vertrekken.

De campsites op zich zijn vrij ruim en in orde, maar het sanitaire blok is heel verouderd en de douches met hun klapdeurtjes zijn nogal onhandig.

Wat ook hier weer opvalt is dat we opnieuw weer bijna de enige blanken zijn, op een Duitse en Namibische toerist na. De zwarte Zuid-Afrikanen kijken ons terughoudend aan, maar wanneer we ze zelf spontaan begroeten toveren ze een brede glimlach op hun gezicht en antwoorden super vriendelijk.

Kort na onze aankomst gaan we op wandel over het strand. Het water van de oceaan hier is helderblauw, we lopen over een zacht, wit zandstrand en reken daar dan nog de hoge, groene bergen bij. Ja hoor, deze plek heeft toch iets weg van een klein paradijs.

Het dorpje Fish Hoek stelt niet veel voor, buiten enkele restaurants en eenvoudige winkels is er niet veel te vinden.

In de loop van de avond slaat het weer stilaan om, er komt een serieuze wind opzetten waardoor het niet aangenaam is om lang buiten te blijven zitten. We kruipen dan maar veilig in onze tent, althans dat dachten we. Naarmate de nacht valt en het later wordt verandert de hevige wind in een stormwind waarbij het geflapper van onze tent en het lawaai van de razende wind om ons heen ons wakker houdt. De wind rukt zo hard aan onze tent waardoor een van de stokken los schiet en we ’s morgens vaststellen dat het bovenste zeil bijna weggevlogen was.

Uiteraard zijn we niet de enige slachtoffers van deze constante Kaapse winden. De andere tenten worden door mekaar geschud en mensen behelpen zich met zandzakken om te voorkomen dat hun tent de lucht in gaat.

Het ontbijt verloopt niet heel ontspannend. Een boterham met choco moet je in de hand smeren en ineens opeten of hij wordt van tafel geblazen. Eender wat je niet in de gaten houdt wordt door de wind meegenomen en weggeblazen. We wisten vooraf dat de zomer in Kaapstad gepaard kan gaan met hevige wind en dat ondervinden we nu aan de levende lijve. Deze Kaapse winden worden ook wel de “Cape Doctor” genoemd en als je pech hebt dan ben je vertrokken voor een heel aantal dagen.

We wilden graag de rest van het schiereiland bezoeken en gaan wandelen aan Kaap de Goede Hoop, maar dat is geen optie met dit weer. In de hoop dat het in de stad beter te verdragen is nemen we de auto en rijden we langs de tolroute via de prachtige kustweg langs Houtbaai naar Kaapstad.

Wanneer je de eerste keer in een grote stad komt is het altijd een beetje zoeken en zo ook voor ons. We lopen wat rond in het centrum, omgeving Long Street en dat ligt er verdacht kalm bij. We gaan wat souvenirshoppen en dwalen door de warme straten. In tegenstelling tot het schiereiland is het in de stad bijna windstil en kunnen we op en top van de zon genieten.

We wandelen naar het Waterfront en komen daar in een hele andere wereld terecht. Op deze zondag heerst er een ongelofelijke drukte en dat is te begrijpen ook. Deze buurt van de stad is enorm gezellig met niets dan winkels, cafés en restaurants die allemaal gelegen zijn langs de haven.

Tegen valavond rijden we Signal Hill op om een goed zicht te hebben over de stad. We zien Robbeneiland in de verte, het gigantische stadion dat gebouwd werd voor de Wereldbeker van 2010 en tussenin Signal Hill en Table Mountain verdwijnt de stad stilaan in de schaduw van de ondergaande zon.

We keren terug naar de camping en daar is er nog niets veranderd. De tenten staan er nog steeds te wapperen in de wind en het is hier een serieus pak kouder. Voor vannacht laten we het bovenste zeil van onze daktent voor wat het is, dan kunnen we dat op zijn minst niet verliezen en zijn we van dat luide gewapper vanaf.

De volgende ochtend in Fish Hoek… nog steeds geen verandering in het weer. De wind blaast alweer serieus om onze oren van zodra we uit de tent kruipen. Ook vandaag heeft het dus geen enkele zin om te gaan stappen in het nationale park en Kaap de Goede Hoop te ontdekken.

We houden een rustdag, hoewel dat niet bepaald een correcte omschrijving is in deze omstandigheden.

Aan zee hangt de rode vlag uit, de stroming is te gevaarlijk en de golven te hoog. Daarnaast zien we ook dat de zwarte “haaivlag” uithangt. De baai van Fish Hoek wordt regelmatig bezocht door haaien waardoor er ook steeds een haaivlag uithangt die aangeeft of er gevaar dreigt.

Na een nieuwe dag van hevige wind die dan ook nog eens van over zee komt waardoor al dat plakkerige zout wordt meegevoerd hebben we het een beetje gehad. Op internet zagen we dat er niet direct beterschap op komst is dus bedenken we een plan B op restaurant. Nu staan koken op de camping is alles behalve ideaal, dus vormt dit een goed moment om een lekker, vers visje te bestellen.

Zoals verwacht ontwaken we op dag 3 in het gezelschap van de Cape Doctor. We nemen niet eens de tijd om te ontbijten en pakken zo snel mogelijk onze spullen. Dave laat de auto schoonspuiten door de tuinslag van de tuinman van dienst, dat zout is zo’n vetzakkerij dat alles plakkerig en vuil maakt.

Vandaag zetten we terug koers richting Stellenbosch. De wijnregio wist ons absoluut te bekoren en terug meer naar het binnenland hopen we gespaard te blijven van deze hevige wind.

We rijden weg van Fish Hoek en stoppen onderweg op een plek waar we een knap uitzicht hebben over de baai. De golven beuken in op de stranden en het eens zo helderblauwe water verandert door het slechte weer in grijzige kleur. Op deze plaats, bovenop een van de bergtoppen, merkt Dave een man op die uitkijkt over de oceaan en een trui draagt met het opschrift “Shark Spotter”. Deze man blijkt voor zijn beroep dus effectief haaien te lokaliseren en signaleren. De hele dag zit hier iemand op deze bergtop in het water te turen, op zoek naar een verdachte schaduwplek in het water. Alle bewegingen van de haaien worden op papier gezet en doorgegeven. Wanneer er een haai gespot wordt, wordt dit onmiddellijk doorgegeven aan de volgende spotter die het dier mee moet opvolgen in de volgende zone. Dreigt er gevaar voor de zwemmers en surfers, dan gaat er een sirene en moet iedereen uit het water. Om die reden hangen er aan het strand ook de “haaivlaggen” en staat er een informatief bord over het gevaar van de haaien en de data wanneer er laatst een gespot werd. Dit moet geweest zijn op de dag dat wij toekwamen in Fish Hoek en het gebeurt volgens de spotter wel regelmatig dat er eentje dichtbij de kust komt op zoek naar een hapje zeehond.

In Stellenbosch instelleren we ons comfortabel op de camping waar we vorige week verbleven. Het is hier enorm warm, geen wolkje aan de lucht en al helemaal geen wind. Wat een luxe, we zijn onmiddellijk blij met onze keuze om van locatie te veranderen.

Opnieuw bezoeken we een wijnhuis, deze keer het bekende Simonsig, en proeven er 5 verschillende wijnen uit de lijst naar keuze. Verder genieten we hier gewoon van het zonnige, zomerse weer, kuieren we rond door het stadje en sluiten af met een allerlaatste braai op de camping.

Na een zalige en vooral rustige nacht worden we wakker bij opnieuw een stralende zon. We nemen alle tijd om rustig te ontbijten, gaan nog een laatste keer terug naar het centrum voor een wandelingetje en zetten dan opnieuw koers richting Kaapstad.

Deze keer parkeren we ons in de buurt van de haven en kuieren op ons gemak rond in de mooie omgeving langs het water. Rond 18u rijden we naar Table Mountain, het is een ideale dag voor een tocht met de kabelbaan naar de top van de berg. Vanaf 18u worden de prijzen gehalveerd en dat is de reden waarom we zolang wachtten. Jammer genoeg zijn we niet de enigen die daarvan op de hoogte zijn en stuiten we op een gigantische wachtrij en laat dat nu iets zijn waar we absoluut het geduld niet voor hebben. We rijden met de auto nog een stuk hoger en stellen ons tevreden met dit zicht over de stad die onder ons ligt. We hebben Table Mountain in al zijn pracht kunnen zien op deze heldere dag en houden het voor bekeken.

Vannacht slapen we opnieuw op het schiereiland en dit op een 15-tal kilometer van Fish Hoek aan Miller’s Point. We lieten ons vertellen dat deze camping iets meer beschut ligt voor de hevige winden en nemen het zekere voor het onzekere. Het is al bijna donker wanneer we onze tent opengooien, gelukkig is er opmerkelijk minder wind.

Pas de volgende ochtend zien we in wat voor mooie omgeving we ons bevinden. Deze camping ligt dan wel niet aan het strand, maar het zicht over de oceaan is geweldig. Het lijkt alsof de wind eindelijk uitgeblazen is of van koers is veranderd en we kunnen op het gemak ontbijten.

Voor vandaag, onze voorlaatste dag, boekten we een uitstap naar Robbeneiland. Hiervoor moeten we opnieuw naar Kaapstad maar eerst verzekeren we ons van een plaats op de camping in Fish Hoek. Omdat deze langs het strand gelegen is en we toch graag een keer van het strand en de zee willen genieten besluiten we terug te rijden. Onderweg stoppen we in Simonstown waar we opnieuw de kleine pinguïns opzoeken. We wandelen richting strand en merken vier van deze kleine rakkers op die op een grote rots staan aan zee. Ze zitten niet in de afgebakende zone waardoor we gemakkelijk tot bij hen kunnen stappen. Van op een korte afstand kijken we toe zonder de beestjes te storen, naast dit vrolijk viertal zitten er nog drie verscholen onder een struik wat verderop.

In Fish Hoek is de rust teruggekeerd. De oceaan is weer kalm en helderblauw, dat nodigt uit voor een frisse duik voor we op uitstap gaan. Dave waagt zich in het koude water, ik blijf voorzichtig vooraan in zee en ben op mijn hoede voor de vele stingers. Deze baai wordt dus niet enkel geteisterd door haaien, er zitten ook van die kleine, blauwe kwallen.

Om 14u nemen we de ferry naar Robbeneiland, hier bevindt zich de gevangenis waar onder andere Nelson Mandela werd vastgehouden. Ten tijde van de Apartheid werden hier de tegenstanders van het regime opgesloten, evenals de lepralijders en psychiatrische patiënten.

Het mag dan weer wel een mooie dag zijn vandaag, eens we op volle zee zitten blaast er een serieus koude wind. We zijn de haven nog maar goed en wel uitgevaren wanneer een eerste  hoge golf over de rand naar binnen kletst. Resultaat, wij en enkele anderen zeiknat.

Bij aankomst op het eiland worden we onmiddellijk op een bus gezet die ons kort rondrijdt op het eiland. We stoppen op een aantal plaatsen en krijgen onderweg de geschiedenis van deze plek te horen. Het eiland is omgevormd van een gruwelijke plek uit het verleden naar een levensecht museum. Vervolgens worden we door een ex-gevangene rondgeleid in de Maximum Security Prison en aanhoren we zijn verhalen over hoe het er hier in werkelijkheid aan toe ging.

Jammer genoeg krijgen we nadien niet de tijd om zelf nog verder rond te kijken en worden we onmiddellijk weer op de ferry gezet naar het vasteland.

Deze laatste avond sluiten we af met sushi, op welke plaats kan je beter verse vis bestellen dan aan zee? We eten aan de waterfront met zicht op zowel de haven als Table Mountain.

We kunnen niet anders dan terugkijken op een fantastische reis en hebben helemaal niet het gevoel dat we 69 dagen in Zuidelijk Afrika verbleven. We kunnen moeilijk zeggen dat deze trip te kort was, maar toch voelt het zo aan. 16.595 km hebben we afgelegd en dat zorgt alweer voor een onvergetelijke ervaring en waanzinnig veel foto’s zodat we later nog een keer kunnen terugblikken naar al wat we hier beleefden.