Bienvenidos a Paraguay: de verwelkoming aan de grens Brazilië – Paraguay is echter allesbehalve hartelijk.

In de late avond komen we toe in Ponta Pora, de Braziliaanse kant van de grens met Paraguay, en het is te laat om nog stempels in onze paspoorten te krijgen. Omdat we niet ver over de grens met Paraguay het nationale park Cerro Cora willen bezoeken als een daguitstap onderweg naar Concepcion besluiten we een extra dag in het grensgebied te blijven. Zo kunnen we op ons gemak onze exitstempel voor Brazilië halen en onze entry voor Paraguay. Gelukkig maar, want deze twee immigratiediensten liggen behoorlijk ver van mekaar en zo kunnen we rustig alles in orde brengen. Om die reden brengen we voor de eerste keer meer dan een volle dag door in een grensgebied waar gelukkig heel wat leven is.

Aan de Braziliaanse kant heb je enkel een paar hotels, maar aan de overkant zijn er massa’s winkels en grote shoppingcenters waar hopen mensen naartoe komen voor de ..... lees meer

Concepcion: op onze eerste dag in het land stellen we ons de vraag “wat trekt een toerist in godsnaam aan om naar dit land te reizen”.

Na uren wachten aan de grens met Brazilië hebben we dan eindelijk een bus te pakken die ons naar Concepcion brengt. We moeten terug wennen aan de nieuwe standaard van de openbare bussen, soms eerder openbare wrakken te noemen. We zijn de enige toeristen en krijgen daarmee het nodige bekijks. Het lijkt soms wel of de mensen zich innerlijk de vraag stellen “wat komen zij hier in godsnaam zoeken”. De rit naar Concepcion brengt ons door prachtige landschappen en op gebied van natuur zijn we direct verkocht voor Paraguay. Uitgestrekte, groene vlaktes met hier en daar bijzondere rotsen die meestal alleen staan in een verlaten landschap. Slechts hier en daar komen we kleine huisjes tegen die gebouwd zijn met een paar planken en boomstammen.

De kinderen die voor ons zitten in de bus vinden ons zo fascinerend ..... lees meer

Via de Ruta Trans Chaco bussen we tot Filadelfia, een mennonietenkolonie die in onze reisgids omschreven wordt als “het Munchen van Paraguay”.

De busrit over de ene geasfalteerde weg die Paraguay doorkruist brengt ons doorheen de bijzondere landschappen van de Chaco. Dit is een gigantisch natuurgebied, eerder wildernis te noemen, dat maar liefst 60% van het Paraguayaanse territorium inpalmt terwijl er slechts 3% van de totale bevolking woont. Deze bevolking bestaat voornamelijk uit mennonieten en inheemse bevolking. Deze geïmmigreerde mennonieten zijn oorspronkelijk Duitse vluchtelingen die hun toevlucht zochten in dit land omdat ze hier de vrijheid kregen om hun geloof te behouden en in hun eigen levensbehoeften te voorzien. De voertaal is nog steeds Duits en het is heel bijzonder om in een Zuid-Amerikaans land Duitssprekende, blanke mensen tegen te komen. De rit naar Filadelfia is gewoonweg prachtig.

Eerst passeren we niets dan ..... lees meer

Parque nacional Teniente Agripino Encisco: we brengen twee dagen door in de dorre wildernis van de Chaco. Als we daarna het land willen verlaten komen we onverwachts lang vast te zitten wegens de problemen in Bolivië.

In de vroege ochtend, om 4u45, verzamelen we aan het busstation van Filadelfia. Inmiddels zijn we met z’n vijven want buiten de Duitse Agnes heeft er zich nog een Duits koppel, Dirk en Dani, bij ons gevoegd. Met een klein busje rijden we eerst tot Mariscal Estigarribia, de plaats waar we onze exit stempel voor Paraguay moeten halen. Ook al verlaten we het land overmorgen pas definitief, er is geen grenspost waar je stempels kan krijgen dus moet je ervoor zorgen dat je dat voordien al doet. Aangezien we vroeg vertrokken komen we ook vroeg toe in het nationale park.

Daar worden we ontvangen door twee jonge rangers, het oudere duo dat ..... lees meer