Problemen in Bolivië zorgen ervoor dat alle transport van en naar het land lam ligt. Overal zijn er wegblokkades, manifestaties, protest alom en we vernemen dat er intussen ook al doden zijn gevallen.

In ons laatste verslag van Paraguay kon je lezen dat we op geen enkele manier aan vervoer konden geraken en uiteindelijk al stappend het land moesten verlaten. Na 1u15min kwamen we aan de Paraguayaanse douane en een paar meter verder ligt de grens met Bolivië. Op dat punt verandert de asfaltweg in een zandweg met niets dan putten en stenen, maar we moeten doorzetten. We zijn enorm blij wanneer we de grens overwandelen, maar voor een stempel in onze paspoorten zullen we nog wat geduld moeten hebben.

De immigratiepost ligt nog eens een 65-tal kilometer verder en voorlopig zullen we dus nog een aantal dagen al zwervend ..... lees meer

De blokkaderoute: nu we na dagenlang geduld en afwachten eindelijk op een voorbijkomende bus kunnen springen begint het hindernissenparcours richting Sucre. Of we er zullen geraken hangt vanaf nu niet langer af van het beschikbare vervoer, maar van het aantal dollars dat we op tafel smijten.

De bus die ons oppikt aan de militaire basis waar we 4 nachten verbleven brengt ons zover mogelijk in Bolivië, tot op het punt dat we niet meer verder kunnen vanwege de wegblokkades. Het is een heel oncomfortabele rit over een zandweg waarbij het stof langs alle mogelijke spleten en openingen de bus binnenvliegt, om dan nog maar te zwijgen over de bulten en putten in de weg. Na een dik uur rijden komen we toe aan de immigratiedienst van Bolivië en daar krijgen we de meer dan logische vraag: waar zijn jullie 8 dagen geweest?

Het is immers al zolang geleden dat we onze exitstempel voor Paraguay haalden, maar aangezien er geen vervoer ..... lees meer

Sucre: wat een zaligheid om terug in de beschaving te komen, we genieten opnieuw op en top van het pure toeristenleven.

Onze activiteiten in deze gezellige stad houden we heel beperkt: eten, drinken, mensen kijken, een beetje wandelen en vooral genieten. We vinden een mooie, grote kamer voor ons gevieren in een hotel tegenover de centrale markt. Deze morgen kwamen we nog voor zonsopgang toe in Sucre en met een slaapkop wisten we niet goed wat er gebeurde toen de bus zijn motor stillegde in een gewone straat en daar bleef staan terwijl zowat iedereen gewoon op de bus bleef zitten wachten. Hoe lichter het buiten werd, des te meer mensen uitstapten. Bleek dat iedereen gewoon zat te wachten op de opkomende zon alvorens zijn weg verder te zetten en dat deden wij uiteindelijk ook. Bij het eerste zonlicht wandelden we de stad in op zoek naar een hotel.

Zoals gewoonlijk op een markt zijn de mensen al voor dag en ..... lees meer

Potosi: bij 4.060m de hoogst gelegen stad ter wereld en bekend voor de mijnindustrie.

Rond het middaguur komen we toe in deze erg hoog gelegen stad en bij het zien van de steile straten besluiten we toch maar een taxi te nemen in plaats van te klimmen. Dirk en Dani hebben beslist om met ons samen te blijven reizen en dat merken we in ons reisgedrag. Normaal zouden we veel meer gaan bezichtigen of rondlopen door de gezellige straten, de laatste dagen veranderde dat en gaan we veel vaker iets drinken en vooral eten. Ook heel plezant natuurlijk, maar toch hebben we daardoor soms het gevoel dat we iets missen. Zo belanden we na de eerste minuten in Potosi al in een restaurantje en gaan daarna toch op wandel in het stadje. Het centrum is vrij klein en jammer genoeg zijn er maar weinig souvenirwinkeltjes.

De gebouwen in deze Unesco World Heritage site zijn wel heel erg mooi en alleen al daarvoor ..... lees meer

In Uyuni maken we een prachtige driedaagse tocht over de witte salar en vervolgens gaan we dwars door het woestijngebied.

Van zodra we van de bus stappen in Uyuni, een klein dorp in de eindeloze woestijnvlakte, worden we door verschillende mensen aangesproken die een tour willen verkopen. We besluiten mee te gaan met een vrouw die ons eerlijk en overtuigend overkomt en nadat we gesproken hebben met de groep die vandaag is teruggekomen van een tour met haar bureau hakken we de knoop ineens door. Morgen vertrekken we op een driedaagse trip per jeep, benieuwd of er buiten ons vier nog volk zal bijkomen. Aangezien we pas om 10u30 vertrekken hebben we de volgende ochtend nog de tijd om even rond te lopen in het dorpje langs de vele souvenirwinkeltjes. Alweer laat ik mijn oog vallen op een mooie poncho, deze keer eentje met mouwen, en zo geraakt mijn rugzak stilaan voller en voller.

We halen nog een voorraad water en koekjes, als ..... lees meer

La Paz: we brengen een paar dagen door in deze hoofdstad op 3.660m. De steile straten in combinatie met de hoogte zorgen zo nu en dan voor adembenemende momenten.

Hoewel La Paz een enorme stad is heeft het een gezellig, toeristisch centrum met enorm veel souvenirwinkeltjes. Bij het binnenrijden van de stad zie je beneden in de vallei het enorme centrum liggen. La Paz is voller dan volgebouwd en dat niet alleen in rijen naast mekaar, maar de huizen staan ook bovenop mekaar gebouw tegen de bergwanden. Dat geeft een indrukwekkend zicht, waar je ook kijkt zijn er niets dan rode stipjes in de grote vallei, stuk voor stuk opeengepakte woningen. Ons bezoek aan deze hoofdstad houden we rustig. We lopen eindeloos door de winkelstraatjes en daar hoort souvenirshoppen bij. Bolivië is een ideaal land om uit de bol te gaan, er zijn veel mooie en vooral kleurrijke souvenirs en de prijzen zijn laag wat het winkelen eens zo plezant maakt.

Op elke hoek van de straat staan de verse ..... lees meer

Het Titicacameer bezoeken we vanuit Copacabana en daarna van op het mooie eiland Isla del Sol.

Vanuit La Paz nemen we een minibusje dat ons in een paar uur tijd tot Copacabana zal brengen, een klein, gezellig dorpje aan de rand van het Titicacameer. Om aan het meer te geraken moeten we een overzet nemen, het busje gaat op een hele simpele uitvoering van wat je je daarbij kan voorstellen en wij nemen een klein bootje en worden opgewacht door echte matrozen, een grappig zicht. Eens toegekomen in Copacabana vinden we gelukkig snel een leuke slaapplaats en daarna gaan we op wandel door de kleine straatjes vol souvenirwinkeltjes. Al verkopen ze over het hele land vrijwel krak dezelfde souvenirs, het blijft leuk om winkeltjes te kijken en elke keer opnieuw valt er wel iets kleins te kopen. We bezoeken hier de mooie kathedraal waar tweemaal per dag auto’s gezegend worden voor de ingangspoort.

Allen staan ..... lees meer