Hanoi: na een lange busrit vanaf de grens met Laos komen we ’s avondslaat nog toe in Hanoi waar we met open armen ontvangen worden door Annita en Dave.

Het duurde even voor we een sympathieke Vietnamees vonden die ons een telefoontje liet maken, tegen betaling uiteraard.

We verwittigden Annita en Dave dat we aangekomen waren en stapten daarop direct in een taxi richting Ciputra, de internationale wijk waar zij wonen met hun zoontje Brecht.

Het was voor ons een hele opluchting dat zij ons op dit late uur nog wilden ontvangen. We kregen onze eigen kamer en badkamer en voelden ons al snel thuis in dit gezinnetje.

’s Morgens samen ontbijten, heerlijke boterhammen met kaas en choco ! Lekker lang blijven kletsen met een tas thee of koffie, het deed ons deugd om even uit het hectische reisleventje te stappen. We deden waar we zin in hadden, wat we eigenlijk altijd wel doen, maar konden er nu ook voor kiezen om lekker in de zetel te blijven hangen en tekenfilmpjes te kijken met Brecht.

De gezelligheid maakte dat we hier langer bleven hangen dan oorspronkelijk gepland. Maar buiten eten, drinken en kletsen legden we ook een aantal “verplichte” bezoekjes af.

Toen we de eerste dag in de stad rondliepen botsten we aan de Ngoc Son Temple op het Australisch-Engels koppel dat we gisteren leerden kennen aan de grens. Na een kort bezoek aan deze tempel die op een eilandje ligt middenin het Hoan Kiem meer gingen we koffiekletsen.

We zagen al snel dat Hanoi een enorm drukke stad is, dat vooral door de duizenden brommers die er rond rijden en hun leven wagen door enkel rekening te houden met zichzelf en naar geen enkele andere weggebruiker kijken. Het luide getoeter dat daarmee gepaard gaat is oorverdovend.

Wat Hanoi dan weer wel een gezellig stad maakt zijn de meren die je hier vindt. Heel bijzonder om te midden van zo’n stad op een plas water te lopen waar je je een op een bankje kan zetten om uit te blazen.

Omdat we een eindje uit het centrum van Hanoi logeren huren we een brommer en smijten ons in het verkeer. Ik vond het best leuk om opgenomen te worden in deze mierennest van brommers en taxi’s, maar voor Dave was het erg vermoeiend. Geen seconde kan je rondom je kijken, als chauffeur moet je gewoon doorrijden en enkel vooruit kijken. Wat diegenen achter en opzij van jou uitsteken is hun probleem.

Na een eerste dag Hanoi geraakten we veilig terug in Ciputra. De meid had voor heerlijke wortel- en broccolipuree gezorgd met zalmfilets en gevulde kipfilets, zalig !

De volgende dag brachten we een bezoek aan de Hao Lo Prison, ook wel Maison Centrale of Hanoi Hilton genoemd. Deze gevangenis werd gebouw door de Fransen, zij hielden er Vietnamese revolutionairen gevangen tijdens hun strijd voor onafhankelijkheid van Frankrijk. Van het hele complex schiet niet veel meer over, een groot deel werd platgegooid voor de bouw van Hanoi Towers. Je kan nog een aantal cellen bekijken en er staan nog een aantal marteltuigen waaronder de guillotine. Verder zijn er heel wat foto’s te bekijken maar kom je weinig te weten over wat er zich werkelijk afspeelde in deze gevangenis.

’s Avonds nodigden onze gastheer en gastvrouw ons uit voor een etentje in het Vietnamees buffetrestaurant Sen. Heerlijk was dat, maar er was zoveel keuze dat je onmogelijk alles geproefd kreeg.

Zondagochtend stonden we op tijd op om het mausoleum van Ho Chi Minh te kunnen bezoeken. Dave vergezelde ons want zelfs na één jaar in Hanoi had hij daarvoor de tijd nog niet gehad. Aan de controlepost voor de ingang werd ik geweigerd omdat de mouwen van mijn t-shirt iets te kort waren en het hielp niet om ze een beetje omlaag te trekken, ik mocht er niet in. De vrouw aan de balie van de “left luggage” wilde met laten betalen om voor 10min. een stuk stof te lenen om over mijn schouders te hangen. Daarvoor was ik dus te koppig en besloot om Ho Chi Minh dan maar niet “in levende lijve” te bezichtigen.

Gelukkig mocht ik wel mee binnen in het domein van het Presidentieel Paleis. Daar bezochten we de stilthouse waar Ho woonde en zagen de auto’s waarmee hij rondtoerde. Het Paleis zelf mag je enkel van buitenaf bekijken.

Alweer een fijne dag sloten we af met een topper, een etentje in een Belgisch restaurant ! Wie had gedacht dat ik in Vietnam een voorgerechtje van witloof met appeltjes zou eten? Dave genoot van zijn garnalencocktail maar genoot nog eens zoveel van het stoofvlees met frietjes en een Duvel. Ik nam als hoofdgerecht een Koninginnehapje en als afsluiter crèpes Suzette terwijl Dave van zijn chocolademousse genoot. Je kan waarschijnlijk wel geloven hoe dik en rond wij van tafel rolden?

De laatste dag dat we onze brommer huurden reden we naar een dorpje waar van alles uit keramiek gemaakt wordt. Het ligt een heel eind uit het centrum en we waren bevroren tegen dat we eraan kwamen. Het zonnetje van de voorbije dagen moesten we inruilen tegen dikke wolken en ijzige wind. We wandelden kort rond en bezochten er een aantal winkeltjes en ook een kleine fabriek.

Dezelfde avond vertrokken we met de nachttrein naar Sapa, hierover lees je meer in een apart verslag.

2 dagen later stonden we al om 5u20 ’s morgens terug in Hanoi. Veel te vroeg om iemand uit bed te bellen dus liepen we te voet het centrum in op zoek naar een plekje om te ontbijten.

Op een meer menselijk uur lieten we ons door een mototaxi terugrijden naar Ciputra waar we de hele dag lekker warm in de zetel bleven hangen. Toch zalig om eens echt niets te doen en daarbij ook nog eens lekker lui tv te kunnen zien.

Na intussen al heel wat dagen in Hanoi werd het nog eens tijd om iets te zien. De driver zette ons ’s morgens af aan het Etnologisch museum waar we bijna drie uur rondliepen. Het is een nieuw en modern gebouw met zoveel informatie dat je er een hele dag zou kunnen rondlopen. De foto’s die tentoongesteld staan zijn heel erg mooi en er zijn enorm veel gebruiksvoorwerpen uitgelegd worden. Buiten staan er heel wat traditionele huizen van verschillende stammen die opnieuw heel erg mooi zijn.

Van hieruit wandelden we verder richting het stadscentrum. Op onze weg kwamen we de Tempel van de Literatuur tegen die ook het bezoeken waard is.

Op onze voorlaatste dag gingen we lunchen op zijn Vietnamees. In een klein eethuisje bestelden we verschillende schotels, maar van sommige dingen zijn we nog steeds niet zeker wat het eigenlijk was. Hierna gingen we op souvenirjacht, in de oude stad van Hanoi zijn heel wat leuke winkeltjes. Het is jammer dat het hier overal zo druk is en je constant moet uitkijken waar je loopt zodat je niet aangereden wordt in de smalle straatjes.

De laatste keer met z’n allen aan de ontbijttafel, deze momenten zullen we zeker missen. Maar nu we hier 10 dagen geweest zijn wordt het hoogt tijd om verder te gaan reizen. We zullen ons nog mogen haasten om de rest van Vietnam gezien te krijgen, maar we genoten volop van ons verblijf bij Dave, Annita en Brecht waardoor we eigenlijk iets te lang zijn blijven hangen.

Het doet toch weer even raar om afscheid te nemen en verder te gaan.