De eerste dag in Bangkok: blij dat we er zijn, al zal ons verblijf iets langer uitvallen dan oorspronkelijk gepland. Dave zorgt ervoor dat we onze plannen moeten wijzigen na doktersbezoek.

Deze ochtend vertrokken we goed op tijd vanuit onze guesthouse in Calcutta om door het hectische verkeer toch tijdig in de luchthaven te geraken.

Vlucht 9W66 van Jetairways zal ons op 2u20 min naar Bangkok brengen, hier telden we al een aantal dagen naar af. Het is niet naar Indische gewoonte, maar de vlucht vertrok mooi op tijd. En wat ons nog meer verbaasde is dat al het personeel in de luchthaven ongelofelijk vriendelijk was, in tegenstelling tot wat wij de afgelopen 13 dagen ervoeren in dit land.

Het inchecken verliep vlot, de immigratie daarentegen was vrij chaotisch. Een uur voor vertrek stonden we nog allemaal in rij om gecontroleerd te worden. Bij het binnenkomen van de luchthaven werden we gewaarschuwd dat er geen liquide producten in de handbagage mogen, nadat we onze bagage hadden ingecheckt dacht ik eraan dat we nog zonnecrème en muggengel in onze handbagage hadden zitten. Gelukkig controleerden ze blijkbaar niet zo heel streng en moesten we enkel een aansteker achterlaten die we er eveneens vergaten uit te nemen.

Het vliegtuig was nog nieuw en de stoelen zaten erg comfortabel, aangezien we aan de nooduitgang zaten hadden we lekker veel plaats. Maar dat gold ook voor de rest van de passagiers, het vliegtuig was nog voor geen vierde gevuld. Ook hier weer erg vriendelijk personeel en een goede service. Zelfs het eten was lekker, meestal eten wij op het vliegtuig nooit maar deze keer smaakten de scampi’s met chilisaus en broccoli ons bijzonder goed. Maar wat ons nog het meeste deed watertanden was het overheerlijke chocoladegebakje als dessert.

In de kopsteunen zaten touch-screens, hierop kon je vluchtinfo raadplegen, info opzoeken over Indische steden, videoclips bekijken en je eigen jukebox samenstellen. Nadat we al bijna 3 maanden geen muzieknoot meer gehoord hadden was het zalig om je eigen muzieklijst samen te stellen, zelfs Belle Perez zat ertussen.

Deze ochtend stond Dave alweer op met een veel te warm voorhoofd, wanneer hij zijn koorts neemt toont de thermometer ons 38,2. Dat is nu de derde dag op rij en ik begin me nu toch ongerust te maken, zelfs na de nodige dafalgans komt er geen beterschap.

Maar goed dat we India net nu achter ons laten, het lijkt ons toch aangenamer om in Thailand medische hulp te zoeken.

We laten ons met een taxi van de luchthaven naar een guesthouse brengen omdat we niet teveel tijd willen verliezen. Daar zeggen ze ons dat we best naar het ziekenhuis gaan, een dokter komt hier niet “aan huis”.

Zo stappen we, na een snelle douche, alweer in een volgende taxi naar het Bumrungrad hospital.

Het is een indrukwekkend groot en nieuw gebouw, als je ergens ziek wil worden is het hier wel. Het duurt even voor we exact weten waar we ons moeten aanmelden, zo immens groot is het hier. En personeel dat hier rondloopt ! Het doet je hier eerder aan een modern bedrijf denken dan aan een ziekenhuis. We konden het amper geloven, maar er is zelfs een Mc Donald’s in dit ziekenhuis.

Wat bovendien ook heel erg handig is, in het ziekenhuis vind je een afdeling “apotheek” waar je ineens de voorgeschreven medicijnen kan afhalen.

Nadat Dave zich heeft ingeschreven mogen we bijna onmiddellijk bij de dokter binnen, deze wordt nog eens geassisteerd door een verpleegster. Vooraf zetten ze Dave eerst nog op de weegschaal, amper 69kg weegt hij nog ! Zijn koorts en bloeddruk worden gemeten door één van de vele verpleegsters, dat bespaart de dokter wat werk en tijd.

Wanneer we de dokter vertellen over de symptomen, die buiten koorts, spierpijn en een zwak gevoel niet heel ernstig lijken doet hij een kort onderzoek. Pas wanneer we hem vertellen dat we net uit India komen zien we hem een vragende blik trekken, is er kans op malaria is onze volgende vraag? Ja, die is er absoluut en om dat uit te sluiten wordt er onmiddellijk bloed genomen.

Alles verloopt hier verbazend vlot en gestructureerd. Er zijn veel verschillende dokterskabinetten naast elkaar en daartussen ook nog eens aparte kamers voor onderzoeken en eentje om bloed te nemen. Dat gaat direct door naar het labo voor onderzoek en nog geen uur later zijn de resultaten er al.

Malaria is het gelukkig niet, maar het blijkt een andere virale infectie te zijn die eveneens door muggen wordt overgedragen, Dengue. Koorts is hiervan het voornaamste symptoom, een bepaalde remedie is er niet, paracetamol moet de koorts doen verdwijnen. De dokter raadt ons bovendien af om naar Cambodja te vertrekken, als de koorts binnen 2 dagen niet verdwenen is moeten we opnieuw bij hem langskomen. Bovendien was er een bepaalde waarde in Dave zijn bloed te laag die kortademigheid kan veroorzaken, ook dat moet opgevolgd worden.

En zo komt het dat we onze plannen voor Cambodja voorlopig terug opbergen. We hadden ons al verheugd om dat land te bezoeken, maar dat zal dus een aantal maanden uitgesteld worden.

Gelukkig zitten we intussen in het zalige Thailand, we vinden er dus zeker iets op om ons voorlopig hier te amuseren en zo zijn we ook zeker dat als Dave niet snel beter wordt, we onmiddellijk bij een goeie dokter terecht kunnen.