Lima wordt onze laatste halte in Peru en om heel eerlijk te zijn zien we deze hoofdstad eerder als een verplichte stopplaats dan een must see.

Op onze laatste dagen in het land willen we op ons gemak zitten en logeren op een leuke plaats waar we ons thuisvoelen. Dat is op zich al niet gemakkelijk in zo’n grote stad en daarom besluiten we een kamer te boeken in de hostel van Jean Paul, een Belg in het buitenland. Hij heeft een rijhuis omgebouwd tot een gezellige hostel met een heel huislijke sfeer. Het doet raar om plots zoveel Belgen bij mekaar te zien en volop in het Nederlands te kunnen tateren.

We hebben een razende honger en gaan een hapje eten in een restaurantje met een typische Peruaanse keuken, ons aangeraden door de vrouw van Jean Paul.

Omdat we morgen alweer vertrekken uit Lima hebben we slechts één volledige dag om een beetje op verkenning te gaan. We logeren in de buurt Barranco, de meer klassieke wijk met mooie, oude gebouwen. Van daaruit wandelen we naar Miraflores, de nieuwere hippe buurt maar naar onze mening valt er niet veel bijzonders te beleven. Langs het strand, bovenop de hoge kliffen, ligt er een shoppingcenter waar we een keer doorwandelen en daarna nemen we de hoofdstraat richting het centrum. Zelfs hier vinden we dat er niet veel bijzonder te beleven valt en belanden we na een bezoekje aan Mc Donald’s, mmm dat was lang geleden, op een terrasje met een kan sangria.

Dat we ons in een iets of wat moderne en grote stad bevinden is wel duidelijk, vooral deze ochtend toen we wat inkopen deden in een echte supermarkt waar werkelijk alles te koop was, maar de charme vinden we ver te zoeken. Toch doen we ook de moeite niet om naar het oudere, historische centrum te gaan. Aangezien we maar één dagje hebben houden we het bij deze kant van de stad en hebben we geen zin om met een taxi het drukke verkeer in te duiken naar de andere kant van Lima.

Tegen de avond nemen we de bus naar Parque de Reserva, een park met niets dan fonteinen. Wanneer de avond valt wordt er een klank- en lichtshow gegeven en dat is waarom we naar hier komen. Er is enorm veel volk en al is het geen al te warme avond, de kinderen vinden het geweldig om door de fonteinen te lopen en gillen om ter luidst wanneer de waterstralen uit de grond komen gespoten. De fonteinen werken op de maat van de muziek en het is een mooie show met alle verschillende kleuren en lichten.

De dag dat we aan onze lange tocht naar Colombia vertrekken, over land via Ecuador, houden we het heel kalmpjes. We blijven wat langer in ons zalige bed liggen, gaan daarna ontbijten en ontmoeten alweer een paar nieuwe Belgen waardoor we langer blijven hangen en babbelen. Daarna maken we nog een keer tijd om te skypen met het thuisfront, de kindjes van mijn broer zijn alweer heel hevig bij het zien en horen van nonkel Dave en tante Line en dat doet ons telkens veel plezier. Gisteren belden we nog met onze vrienden Tania en Tony die net terug thuis zijn na hun lange reis en toevallig ook bezoek hadden van onze andere reisvrienden Dennis en Dian. Nu we ook weer met hen de laatste nieuwtjes hebben uitgewisseld kunnen we er weer tegenaan !