Isla Boca Brava: een klein eilandje met veel troeven. De 3.000 hectare zijn begroeid met een tropsiche woud, het is een thuisbasis voor de brulapen, er nesten zeeschildpadden en het is een waar vogelparadijs met zijn 280 verschillende soorten.

Om vanuit Santa Catalina naar Isla Boca Brave te geraken hebben we heel wat uren nodig en veel verschillend transport. Om 7u ’s morgens vertrekken we met de eerste bus naar Sona en daar kunnen we vrijwel direct overstappen op een bus naar Santiago. Daar toegekomen nemen we een taxi naar de andere busterminal en vertrekken zo verder met een bus richting David. Die luxebus zet ons af op het kruispunt naar Horconcitos en van daaruit is er geen openbaar vervoer meer. Slechts twee keer per dag rijdt er een busje naar Boca Chica van waaruit we de overzet moeten nemen naar Boca Brava en dat busje hebben we gemist. De enige optie is een taxi betalen van 15USD, maar dat vinden we overdreven veel. Zo koppig als we zijn beginnen we dan maar te wandelen, wetende dat het misschien wel eens een lange tocht kan worden en we alsnog een taxi zullen moeten tegenhouden. Een eerste busje dat ons passeert vraagt of ze ons moeten meenemen, maar ze willen dezelfde prijs al de taxi’s. Nee dank u, ook niet voor de 12USD die ze daarna voorstellen willen we met hen mee. We zijn nog geen minuut verder of er stopt een volgende pick-up. Een vriendelijke man nodigt ons uit om met hem mee te rijden, hij moet dezelfde weg op om mensen op te pikken in een hotel. Hij werkt voor een Amerikaan en rijdt het hele land door met zijn auto. De hele weg door zit hij te tateren over hoe hij in Amerika studeerde, daarna terugkwam en nu op zelfstandige basis voor een Amerikaan werkt. Een hele vriendelijke kerel die ons geen cent vraagt om mee te rijden, dat spaart ons dus maar even 15USD uit. Aangekomen in Boca Chica nemen we het overzetbootje naar het eiland Boca Brava.

Veel logeermogelijkheid is er niet en we komen toe bij een hostel uitgebaat door een Duitser en zijn Panamese vrouw. Het is heel simpel, maar het restaurant is mooi gelegen met zicht over de baai en de andere eilandjes. De kamers zijn al even simpel met enkel een matras op de grond en een paar schabben tegen de muur.

De omgeving is zalig rustig, op dit eiland is niets van lawaai buiten het geluid van de vogels en het geroep van de andere eilandbewoners, de brulapen. Omdat het al binnen een paar uur donker zal worden gaan we nog een wandeling maken over het groene eiland. We zien deze eerste keer geen enkele aap, maar genieten van de mooie omgeving. Er is één hoofdweg die door het eiland loopt en daarnaast zijn er nog een paar kleinere bosweggetjes die je naar een strandje brengen en door het meer dichtbegroeide bos leiden.

Tegen zonsondergang begint het geweldig hard te regenen en dat houdt de hele nacht niet op. De regen valt echt met bakken uit de lucht en dat maakt een fameus lawaai op het golfplatendak. De volgende ochtend tijdens het ontbijt verzamelen de paar toeristen die hier verblijven zich voor een babbeltje, veel kan je niet doen met zo’n weer. We zouden graag gaan kajakken in de baai en op verkenning naar de andere eilandjes, maar wat heeft het zin met zoveel regen en wind. Er kunnen ook dagtrips georganiseerd worden naar andere eilandjes met snorkelgelegenheid, er zouden zelfs nog walvissen zitten in dit seizoen, maar ook dat heeft momenteel geen zin.

Van de andere reizigers horen we over een tropische storm die Panama bereikt heeft en heel wat schade heeft aangericht. In Boquete zijn 5 mensen verdronken toen ze in de rivier vielen, 250 mensen zijn dakloos nadat hun huis werd meegesleurd door de overstromende rivier. Een Engels koppel kwam vast te zitten tussen twee landverschuivingen onderweg naar Bocas del Torro en zij moesten genoodzaakt terugkeren naar de stad David. Op de tv zien we hoe vreselijk de regio van Bocas eraan toe is, de overstromingen zijn ongelofelijk. 100.000 mensen zijn dakloos, werkelijk alles staat er onder water. In Cerro Punta, wat normaal onze volgende bestemming zou zijn, werd deze ochtend het dorp geëvacueerd met 7 helikopters wegens te gevaarlijk. Dat wil dus zeggen dat de rest van onze Panama reis op zijn einde loopt. Al werd door de president de noodtoestand afgekondigd in Boquete, toch blijkt het nog mogelijk om daar naartoe te reizen. Dat zal dan waarschijnlijk ook onze laatste stop worden in Panama en we zullen dus veel vroeger dan gepland in Costa Rica staan. Ook daar moeten we langs de Stille Oceaan verder reizen want langs de Caribische kust is het nog steeds heel slecht weer en zijn er ook in dat land veel overstromingen.

Vrijwel de hele dag brengen we door in het overdekte restaurant. We vinden een paar Nederlandstalige boeken in het boekenrek en houden ons verder bezig met nieuwe plannen maken voor de komende weken.

In de late namiddag gaan we, tussen de regenbuien door, nog een keer wandelen op het eiland. Het stilzitten word je op de duur ook grondig beu dus gaan we modderglijden. Door de onophoudende regen sinds gisterenavond zijn de wegen één grote modderpoel en proberen we de grootste plassen te ontwijken en doen moeite om niet onderuit te gaan. Vandaag hebben we echter meer geluk en treffen een aantal brulapen die in de bomen slingeren. Gisteren konden we hen enkel horen, vandaag springen ze van de ene boom in de andere en dat vlak boven onze hoofden. We zijn dan toch zeker niet voor niets naar dit eiland gekomen.

Hoewel we oorspronkelijk gepland hadden om hier een aantal dagen te blijven en te relaxen ziet het er niet naar uit dat het ook zo zal verlopen. Gelukkig hebben we het gisteren tijdens onze eerste uurtjes nog droog kunnen houden, maar na de regenachtige dag van vandaag ziet het er niet naar uit dat er veel beterschap zal komen.

De dag daarna besluiten we rond de middag te vertrekken. Hoewel we opstaan zonder regen beloven de donkere, grijzen wolken niet veel goed. Er staat nog altijd een stevige wind en in plaats van te gaan kajakken gaan we nog voor een laatste keer wandelen op het eiland, deze keer in het gezelschap van de hond Zorro.

Het is echt heel jammer dat we niet meer van deze mooie omgeving hebben kunnen genieten, maar wachten op beterschap zou wel eens lang kunnen duren. Bovendien vinden we deze logeerplaats ook niet bepaald een topper en ergeren we ons een beetje in de Duitse eigenaar. Wat ons betreft alles behalve een sympathieke kerel die alleen maar geld wil verdienen. Hij spreekt met geen één van zijn gasten en zit de hele dag aan tafel met zijn veel jongere vrouw. Bij ons komt hij over alsof hij uit alles zoveel mogelijk geld wil slaan en daar liefst zo weinig mogelijk voor doet. Ik vind het heel raar dat je aan een toeristisch iets begint en niet eens geïnteresseerd bent in wie er bij je over de vloer komt en amper de moeite neemt om mensen te begroeten. Van zodra je een minuut op een stoel zit in het restaurant komen de jonge werknemers al vragen wat je wil drinken, ze willen je glas afruimen wanneer het nog niet helemaal leeg is en vragen constant of je nog iets wil drinken. Het zijn allemaal maar kleine dingen waar we ons in ergeren, maar het maakt dat we hier niet langer willen blijven. Tijdens onze wandelingen op het eiland zagen we nog een tweetal andere lodges en zouden in het vervolg misschien de voorkeur geven aan zo één dan opnieuw naar hier te komen hoewel het een ideale plek is om andere reizigers te ontmoeten.

Zo vertrekken we op Isla Boca Brava zonder dat we gezien of gedaan hebben wat we graag wilden, maar we hopen op beter weer de komende dagen al zal het dan niet meer in Panama zijn.