Onze kilometerteller mag beginnen werken, eerst rijden we naar Akaroa en daarna rijden we langs het drukst bezochte skigebied van Nieuw-Zeeland.

Akaroa is een klein dorpje waar de Fransen zich voor het eerst vestigden in dit land, hun afstammelingen wonen hier nog steeds. De omgeving bestaat uit hoge bergen en verschillende baaien die gevormd werden door de uitbarstingen van 3 vulkanen miljoenen jaren geleden.

Het is aan één van die baaien dat wij onze eerste nacht doorbrachten in het wild, een prachtige locatie trouwens. Het zat er bomvol eendjes en ganzen, ’s morgens werden we gewekt door een haan uit de buurt.

De weg naar Akaroa is op zich al de moeite, een groot stuk daarvan rijden we door de bergen. Het is een totaal ander landschap dan dat we de laatste maanden gewend geweest zijn. De bergen hier zijn kaal, buiten dat er schapen en koeien op staan te grazen. Deze regio is een eerste mooie kennismaking met het land, hier kan je je ogen goed de kost geven.

Het dorpje Akaroa is erg klein maar gezellig om door te lopen. De Franse invloeden zijn nog duidelijk merkbaar, vele straatnamen zijn nog in het Frans en vooral ook de huizen doen je aan La Bonne France denken.

Het wordt tijd om nog een keer de benen te strekken, we kiezen voor de Woodills Track. Deze wandeling gaat door de bossen, open vlaktes en weilanden. We hadden ons vooraf niet geïnformeerd en hadden er totaal geen idee van wat ons te wachten stond. De tocht begon nogal steil en dat bleef zo doorgaan tot we boven waren, die eerste wandeling deed ons al flink zweten en hijgen. We vertrokken met onze dikke jassen en halverwege stonden we zo in het zweet dat we ze verder op onze arm moesten dragen. Het uitzicht waarmee we beloond werden op de top van de berg was wel de moeite, een mooi zicht over het dorpje Akaroa en zijn haven.

De afdaling ging gelukkig een pak vlotter, hoewel we moesten oppassen om niet onderuit te gaan. Het pad was zo modderig dat het gevaarlijk werd om uit te schuiven, zeker gezien de steile afdaling. Gelukkig bleef het bij een aantal schuivers en kwamen we nog vrij proper terug beneden.

Het dorpje Methven is de uitvalsbasis voor een skivakantie en ligt aan de voet van Mount Hutt. Deze berg is de trekpleister van Nieuw-Zeeland voor skiërs die van overal ter wereld komen. Hij staat bekend voor de beste sneeuw in Australasia en een lang skiseizoen van juni tot oktober. We zijn echter nog een maandje te vroeg, het skiseizoen is nog niet van start gegaan.

In plaats daarvan gaan we wandelen in het Awa Awa Rata Reserve. We koppelen een aantal stukken van drie verschillende wandelingen aan mekaar zodat we toch een flinke trip kunnen maken. We vertrekken langs een groen stuk bos en komen niet veel later in een dennenbos terecht waar er geen naald meer aan de bomen hangt. Zoals gisteren is het ook vandaag fameus klimmen, alweer duurt het niet lang voor we onze jassen op onze arm moeten meedragen. Onderweg maken we een korte omweg naar Pudding Hill Stream, een rivier met ijskoud gletsjerwater. Het landschap is heel mooi, hoge groene bergen worden afgewisseld met wit besneeuwde bergtoppen. Het is maanden geleden dat we nog sneeuw gezien hebben en dat maakt het eens zo mooi.

De rest van de dag bekijken we het landschap van achter glas, we moeten nog een pak kilometers afleggen en genieten terwijl van de  knappe bergen.