San Juan del Sur: een bekende strandbestemming dichtbij de grens met Costa Rica.

Heel veel valt er over dit hoofdstuk niet te vertellen, buiten het feit dat we aan het strand gelegen hebben en zalig konden genieten van de zon en de mooie omgeving.

Het kleine dorpje ligt aan een lang zandstrand en de baai is langs weerskanten omgeven door twee hoge, groene kliffen. Er heerst een gezellige vakantiesfeer en zowat alles is afgestemd op het toerisme. De keuze aan hotels en hostels in enorm en daarnaast zijn er verschillende leuke restaurantjes en cafés. Velen daarvan zijn eigendom van buitenlanders waaronder de rijke Amerikanen die zich hier vestigden, iets wat je wel meer ziet in de landen van Centraal-Amerika. In het centrum is er een klein marktje met vers fruit en groentes waar je ook een hapje kan eten, we gaan er snel een kijkje nemen tijdens onze laatste dag wanneer het begint te regenen.

Sinds we Nicaragua zijn binnengekomen lijken er een soort van feesten aan de gang waarbij er kerkelijke beelden worden rondgedragen in een processie. Tot hiertoe zagen we slechts twee keer zo’n stoet, maar verder knallen er de hele dag bommen rond onze oren die door kinderen worden afgeschoten of afgestoken. Van zodra het donker wordt neemt dat aantal nog toe en soms lijkt het wel of er een oorlog uitbarst, zoveel lawaai en luide knallen. Ook hier in San Juan del Sur worden we ’s nachts meermaals wakker geknald.

We hebben twee dagen zalig genoten van het nietsdoen en op het strand te kunnen liggen. We waren zelfs niet in de stemming om een wandelingetje te maken in de omgeving of een taxiboot naar een naburig strand te nemen, we stapten onze hostel uit en legden ons in het zand langs de wilde zee. De wind blies altijd zo hard dat het zwarte zand in het rond vloog waardoor we binnen de kortste keren onder het zand zaten. Dave zijn sarong zag eruit alsof er een vrachtwagen een lading zand hand komen lossen. We hadden gelukkig twee leesboeken op de kop kunnen tikken, of beter gezegd meegenomen uit een vorige hostel, en konden ons dus gemakkelijk bezighouden terwijl we in de zon lagen te bakken.

Deze plek in het land is bekend om zijn zonsondergangen en het moet gezegd, de zon zakt hier als een prachtige rood-oranje bol weg achter de horizon. Twee avonden zetten we ons langs het strand om te kijken hoe de zon onderging en de hemel in warme tinten gekleurd wordt.

Onze tweede stranddag begint een beetje afwachtend met dikke grijze wolken, maar nadat deze een paar druppels lieten vallen trok het terug open en konden we alsnog gaan zonnen. Al bleven er dreigend, grijze wolken op ons afkomen, we hielden het droog voor de rest van de dag.

De ochtend dat we vertrokken was het helemaal zwaar bewolkt en druppelde er geleidelijk aan meer regen naar beneden. Als dat maar geen voorteken is voor Costa Rica want we bevinden ons nu wel dicht tegen de grens en volgens de weerberichten die we checkten regent het nog steeds in grote delen van Costa Rica. Nog twee haltes te gaan in Nicaragua en dan gaan we de grens weer over.