Granada: “the sun is shining, the weather is sweet here” !!

Van zodra we Costa Rica verlaten en de grens met Nicaragua oversteken lijkt het weer plots om te slaan. Aan de immigratiepost voor de entrystempel staat een geweldig lange rij en het zweet breekt ons uit tijdens het wachten, zo zalig warm is het hier. We zijn er op dat moment al bijna zeker van dat we de juiste beslissing hebben genomen om na Panama ook direct uit Costa Rica te vluchten.

Wanneer we op zoek gaan naar een bus richting Granada komen we langs een klein hok, zo zal ik het maar noemen, tussen de verschrikkelijke drukte van bussen, passagiers en verkopers. Daar worden we aan de arm getrokken door een in blauw politie-uniform geklede man. Hij beweert dat we 1 USD per persoon moeten betalen als zijnde toeristentaks. Hallo, we hebben er net 7 per persoon mogen neertellen om onze stempel te krijgen ! We vragen hem waarom we moeten betalen en waarom hij alle andere mensen die buitenkomen niet tegenhoudt. Hij begint daar een belachelijke uitleg in onze nek te draaien als zijnde dat die mensen op een lijst staan en op die manier al betaald hebben. Wij houden voet bij stuk en weigeren om zelfs maar die ene stomme dollar te betalen. Hij dringt wel een beetje aan, maar naar ons gevoel niet hard genoeg terwijl hij daar in zijn proper uniform staat. In plaats van zelf zijn been stijf te houden roept hij er andere mannen bij, geen idee wie het zijn, en duwt de ticketjes die hij in handen heeft in hun pollen. Zij moeten ze dan maar aan ons verkocht krijgen. Op de duur is het daar al een cinema van jewelste met een man of 5 rondom ons en nog een jong ventje dat ons eens zal komen vertellen wat we moeten doen. Daar krijgen we het al helemaal van, een 12-jarige die ons de les komt spellen. Omdat we blijven weigeren halen ze er een wettekst bij, al dan niet echt, waarin staat dat éénieder die het land binnenkomt die dollar moet betalen waarom die kleine 12-jarige dreigt om de politie erbij te halen. Daarop beginnen we uiteraard te rillen van de schrik, zo een dreigement ! Omdat het ja-nee spelletje maar blijft duren besluiten we die dollar te betalen zodat we verder kunnen. Tenslotte zijn we weer net een nieuw land binnengereisd en is het een beetje belachelijk om zo’n situatie te laten escaleren, ook al is de boel hier waarschijnlijk zo corrupt als maar zijn kan.

Verder ondervinden we geen problemen meer en geraken we via een overstap in Rivas vlot tot in het stadje Granada. Dit is weer even wegdromen in de Spaanse geschiedenis door de mooie, gerenoveerde koloniale gebouwen in allerlei verschillende kleuren. Het mooie, gezellige parque central is omgeven door restaurantjes en cafés. We logeren vlakbij de drukke mercado central, een plek waar echt alles verkocht wordt in vuile, stinkende straatjes. Maar buiten deze buurt zijn alle straten heel erg proper en is het een zaligheid om hier rustig rond te kuieren. We genieten ten volle van het zonnige, warme weer. Tijd om terug een pintje of fruitsmoothie te gaan drinken op een terrasje, het is opnieuw vakantie.

Vanuit Granada bezoeken we de Mombacho vulkaan. Deze is nog steeds actief aangezien hij nog dampen omhoog blaast hoewel de laatste uitbarsting al van 1570 dateert. Het koele, vochtige klimaat aan de voet van de vulkaan zorgt ervoor dat dit een ideale omgeving is om koffie te telen. Omdat de weg naar het biological center, van waaruit de andere wandelingen beginnen, lang en zwaar is besluiten we vervoer omhoog te nemen. De klim naar de vulkaan is zo steil dat ik zelfs in de grote 4x4 vrachtwagen schrik krijg. Dave zegt me daarop dat als de vrachtwagen het niet haalt ik er best kan uitspringen voor hij naar beneden begint te bollen, wat een geruststelling.

Aan de vulkaan kan je drie wandelingen doen, slechts één daarvan mag op je eigen houtje. Omdat er vandaag om de één of andere reden maar één vrachtwagen heen en weer rijdt moeten we binnen de twee uur terug hier staan om mee naar beneden te kunnen. Ons plan om een langere wandeling te maken valt daarmee al iets of wat in het water. Maar daarbuiten vinden we het weer ook niet goed genoeg om uren en uren te gaan wandelen. De wind waait enorm hard en er hangen dikke wolken boven de vulkaan.

Zo beginnen we aan de simpele wandeling waarbij je op twee punten in één van de kraters van de vulkaan kan kijken. Doordat het zolang geleden is dat deze nog actief was is de hele krater begroeid met bomen en planten wat op zich heel knap is, maar het geeft je niet het idee van in een kratermond te staan kijken. De hele wandeling gaat overigens door het groene woud of “cloud forest” wat heel mooi is, maar je hebt enkel zichten wanneer je aan de platformen komt. Wanneer we dat laatste platform bereiken waar we een zicht hebben op de stad van Ganada en het immense Lago de Nicaragua worden we bijna omver geblazen door de hevige wind. In de verte zien we een vulkaan rook omhoog blazen, maar het zicht is nogal mistig.

Omdat we de eerste wandeling al snel achter de rug hebben besluiten we een stukje van “El Puma” af te leggen. In principe is dit verboden terrein en mag je alleen met een gids aan de wandeling beginnen. Het pad is volledig aangelegd en helemaal niet gevaarlijk zoals ons daarstraks werd verteld, er staan ook nummers op de palen getekend en verloren lopen kan echt niet. Omdat we niet zoveel tijd meer hebben zetten we er stevig de pas in tot we nummer 4 bereiken. We hebben fameus moeten klimmen om daar te geraken, het was niets dan een lange rij trappen en het resultaat is teleurstellend. Opnieuw hebben we hetzelfde mistige uitzicht over Granada en het grote meer. Heel graag hadden we nog verder gewandeld tot het uitzichtpunt over de grote krater, maar dan missen we de terugrit in de vrachtwagen en moeten we dat steile traject te voet afdalen. We haasten ons terug naar het biologische centrum. Dat gedoe over “te gevaarlijk” en “gids nodig” is dikke zever. Buiten het feit dat de wandeling iets zwaarder is door de vele trappen is er niks aan en moet je gewoon het goed aangelegde pad volgen, pure geldklopperij dus !

Tot zover een eerste mooie kennismaking met het zonnige Nicaragua. Om er min of meer zeker van te zijn dat het zo blijft gingen we nog snel het weer checken op internet en dat ziet er veelbelovend uit voor de komende dagen. Costa Rica daarentegen zit nog steeds met veel regen en bewolking, dus voorlopig keren we zeker niet terug.