Playa del Carmen: een top strandbestemming aan de Caribische kust.

We stappen van de bus ietsje buiten het drukke centrum en weten op dat moment nog niet goed wat er ons te wachten staat. Zwaar bepakt lopen we richting het strand waar de hotels gelegen zijn en beginnen aan onze zoektocht. We zijn bereid om onze portemonnee open te doen en vanaf nu iets meer te betalen voor een mooie kamer. Al maanden hebben we volgens een strikt budget geleefd en aangezien we dat zo goed hebben volgehouden hebben we nu een extra cent over die we kunnen spenderen aan een tikje meer luxe. We vergelijken 5 hotels en gaan tenslotte voor Dave zijn eerste keuze. Een hotel dichtbij het strand met een gigantische kamer, een junior suite genoemd. We komen binnen in een soort van eetruimte met een veel te groot aanrecht, gootsteen en bankstel. Geen idee waarvoor dat dient en wat je ermee doet. Er staat ook een ijskastje en dat vinden we geweldig, zo kunnen we ’s morgens een ijskoude chocomelk drinken in ons bed J Dan komen we in een klein halletje waar ook de badkamer gelegen is en daarna is er de slaapkamer. Heel mooi en vooral ruim met kabeltv en een kingsize bed, zalig. We hebben ook een klein balkon van waarop we de prachtige blauwe Caribische Zee kunnen zien. Wat is het leven toch mooi !

Playa del Carmen is absoluut heel toeristisch, maar op een gezellige manier. Avenida Quinta (5th Avenue in het “Amerikaans”) is de hoofdstraat en is verkeersvrij. Hier vind je niets dan winkels waaronder massa’s souvenirshops, maar ook juwelen, kleren, schoenen, drank, sigaren en strandkledij. Een waar shoppingparadijs met op het einde van de straat een kleine wijk met de chiquere merkwinkels. Starbucks, Mc Donald’s, Subway, Häagen Dazs en meer van die grote ketens duiken meermaals op.

Over deze straat kan je niet rustig rondwandelen zonder aangesproken te worden. De winkelbediendes staan niet binnen op hun klanten te wachten maar roepen je luidkeels toe van voor hun shop. Dat is iets wat wij enorm ergerlijk vinden, zeker wanneer ze dat dan nog op een plat Amerikaanse manier doen alsof alles en iedereen die hier rondloopt uit de States komt.

De stranden van Playa del Carmen zijn ronduit prachtig, niet moeilijk dat er zoveel volk op afkomt. Zalig, zacht, wit zand zonder steentjes of gebroken schelpjes die pijn doen aan je voeten, hier loop je op wolkjes. Het water van de zee heeft de mooiste kleuren die we ooit gezien hebben en de blauwschakeringen zijn eindeloos. Van zodra de zon even achter een wolk kruipt wordt het water donkerblauw. Toch is de minste zonnestraal goed genoeg om de prachtige blauwe kleuren weer boven te halen. Van felblauw tot licht babyblauw of heel donkerblauw op de diepere stukken. Het zou hier een waar paradijs kunnen zijn, al zijn er daarvoor toch net iets teveel mensen.

Onze eerste dag op het strand kijken we onze ogen uit onze kop. Hier zie je echt alles, van verlebberde oude vrouwen tot wulpse jonge popjes die maar al te graag gezien worden, de topless zonnende grieten en stiekem glurende voorbijgangers. Maar wat ons helemaal stoort is een perverse local die onder een palmboom zit en met zijn gsm in het geniep foto’s maakt van mooie meisjes hun poepen en borsten. Degoutant om zo iemand bezig te zien, al zijn er dan weer wel die het uitlokken…

Opvallend is wel dat er hier op het strand vrijwel geen verkopers zijn. Af en toe iemand die kettingen of armbandjes probeert te verkopen, maar verder niets. Geen eten of drinken, geen t-shirts, hier word je met rust gelaten. Misschien gelukkig maar, want het strand is al zo smal en dat met zoveel volk. Één keer maakten we een wandeling langs het strand en dat lijkt maar door te gaan langs chique hotels en strandbars.

De politie vindt het blijkbaar nodig om af en toe met een quad over het strand te komen rijden, maar die ene keer toen er een zotte vrouw wat aandacht wilde was er niemand te bespeuren. Of ze stond gewoon onstabiel op haar benen, of ze had goed gedronken en was daarenboven ook nog een keer stapelzot. Ze ging bij verschillende mensen een handje schudden en van zodra je haar ook maar een halve seconde aandacht gaf had je haar aan je been en geraakte er absoluut niet meer vanaf. Één vrouw verhuisde toen ze van de gekkin niet meer afgeraakte.

Voor we aan onze dag beginnen nemen we eerst een ontbijt in het hotel. Dat is inbegrepen, maar stelt bijzonder weinig voor. Op de ontbijtvoucher staat dan heel nonchalant geschreven dat er geen fooi is inbegrepen. Een oude man komt ’s morgens op je toe gestrompeld om te vragen wat je wil en de kok zorgt er dan voor dat je een bord met aangebrande eieren krijgt. Met een beetje geluk is de koffie nog lauw in plaats van koud en dan durven ze nog om tips te vragen. Na het ontbijt op onze derde dag werden we door de kok achterna geroepen of er geen tip afkon. Wat een degoutante opmerking, zoiets doe je gewoon niet. We zullen dan maar denken dat dit het resultaat is van zo’n toptoeristische bestemming met rijke Amerikanen die het hier te bond maken.

Nu we toch een aantal dagen aan het strand gaan doorbrengen en sowieso onze lange vakantie afsluiten op een strand wordt het tijd om ons in het nieuw te zetten. Dave heeft absoluut een nieuwe zwembroek nodig, de vorige is niet alleen versleten maar zit vol oranje plekken nadat hij in Costa Rica een aantal kokosnoten kraakte. Hij besluit dat ik dan ook maar een nieuwe bikini moet aanschaffen en hoe kan ik daar nee tegen zeggen??

Terwijl we over Avenida Quinta wandelen zien we hoe een toerist op een plooifiets aangesproken wordt door een politieagente in haar golfkarretje. Hij mag hier niet tegen amper 5 per uur op straat fietsen, maar zij mag wel “racen” met haar golfkar. Even later zien we ook nog hoe twee andere politieagenten tegen een behoorlijke snelheid met hun quad door de winkelstraat rijden, ‘t is ook overal van ’t zelfde.

De restaurantjes op de drukke winkelstraat zien er gezellig uit, maar de prijzen die zij vragen voor een simpel Mexicaans gerecht zijn getallen die wij niet graag betalen. Gelukkig vinden we twee van de vier avonden een kleiner restaurantje in een zijstraat waar we ook heerlijk smullen voor een meer aanvaardbare prijs. De overige twee avonden aten we heerlijke taco’s aan een kraampje op straat. Daar staat de garnering op de toog en vul je de taco’s zo rijkelijk je maar wil. Hier krijg je niet de gewone gringo salsa’s, maar het echte pikante spul. Daar hadden we ons aan mispakt waardoor we de eerste keer met een brandende mond afdropen. Het had ons geweldig gesmaakt met die verse tomaatjes, ajuin en koriander, maar de volgende keer toch iets voorzichtiger met die chilisaus.

Onze laatste stranddag was niet stralend met dikke wolken die af en toe voor de zon kwamen en de temperatuur behoorlijk deden dalen. Maar we hebben op zijn minst geen regen meer gehad en lopen al drie dagen rond in strandkledij in plaats van met lange mouwen. We hebben gewoonweg genoten, maar nu wordt het stilaan tijd om van locatie te veranderen. Morgen nemen we de ferry en varen naar het eiland dat we ook van hieruit zien liggen, Cozumel. Daar gaan we ons niet-actieve leven nog een beetje verder zetten tot we op zondag op bezoek tegemoet reizen.