Ons verhaal zit erop, we zijn terug in België. Op Zaventem wachtte ons een heus onthaal en een blij weerzien.

We landen in Zaventem op zaterdagochtend 14 februari rond 9u25 bij -2°. We kunnen maar beter beginnen wennen aan deze temperaturen, de zomer zal nu nog lang op zich laten wachten. Aan de lopende band wachten we tot onze bagage eraf komt gerold en daar staan we nog wanneer de laatste koffer eraf rolt en de groene valiesjes op het tvscherm op rood springen. Voor de allereerste keer gebeurt het dat één van onze stukken bagage er niet bij is, maar dat is op dit moment het minst van onze zorgen. We zijn al heel blij dat het tijdens de reis geen enkele keer gebeurd is, de kleren die in Dave zijn rugzak zitten zal hij niet direct meer nodig hebben. Om aangifte te doen moeten we lang aanschuiven, maar al bij al verloopt alles vlot en wordt de bagage de volgende dag al thuis geleverd.

Een dik uur nadat we geland zijn kunnen we dan toch doorlopen naar de aankomsthal. Van zodra de schuifdeuren opengaan volgt ons een hele leuke verrassing. Een grote groep vrienden en familieleden heeft zich verzameld en juicht ons toe. Allen dragen ze een witte t-shirt met op de rugzijde een foto van een land dat we bezochten. Ze zwaaien met een vlaggetje van datzelfde land als de foto op hun shirt, zingen samen “het lied van de terugkomst” en hebben een grote spandoek gemaakt. Dave zijn pa begeleidt de zangers met zijn gitaar nu hij sinds kort naar de muziekschool gaat.

Onze monden vallen zowat open van verbazing, dit hadden we echt niet verwacht. We begroeten iedereen en verdwijnen tussen de massa mensen mee naar buiten. Daar staat een grote bus ons op te wachten en zo rijden we naar Oelegem waar ons mama voor een feestje heeft gezorgd. Hoewel we de afgelopen nacht niet geslapen hebben voelen we ons nog redelijk fit. We genieten ervan om iedereen terug te zien en samen iets te drinken en te eten. We hebben natuurlijk heel wat te vertellen en dat gaat door tot bijna middernacht. We zijn dan toch blij dat we in ons bed kunnen kruipen want intussen zijn we al heel lang wakker.

De volgende dagen verlopen een beetje in een roes. Ja we zijn terug thuis, maar voelen we ons ook zo en zijn we daar gelukkig mee? In het begin is het echt moeilijk om terug onze draai te kunnen vinden, het lijkt wel of we een beetje verloren lopen in eigen land. Voorlopig wonen we in bij ons mama en het doet zelfs raar om plots terug veel ruimte te hebben. Zelfs slapen in ons eigen bed voelt vreemd aan, we voelden ons beter in een stinkend bed in een doffe hotelkamer om het zo maar te zeggen. We stellen ons dan ook de vraag of we hier wel thuis horen…

Nog twee weken hebben we de tijd voor we opnieuw beginnen werken. In die tijdspanne proberen we een nieuwe woonst te zoeken en om niet van het drukke reisleven in het stille Belgische leventje te hervallen kiezen we ervoor om in Antwerpen centrum te gaan wonen. Na anderhalve week zoeken hebben we ons ding gevonden, een gezellig appartementje in een oud herenhuis op Het Zuid. Dat zal voor ons een beetje een nieuwe start betekenen en dan zien we wel hoe het ons zal bevallen “terug thuis”.

Verder hebben we het de eerste weken na onze thuiskomst heel erg druk met plannen, dingen te regelen en natuurlijk mensen zien. Het is heel erg plezant om vele mensen terug te zien en samen terug te denken aan onze mooie tijd.

Zo hebben we al snel een etentje geregeld met Steven en Stefanie, het koppel dat we in Rusland al tegen het lijf liepen. Met hen klikte het altijd heel goed en het wordt een blij weerzien. Samen gaan we lekker tafelen in een tapasbar en nemen we ruim de tijd om bij te kletsen. Hen gaan we zeker nog vaak terugzien om die mooie herinneringen te herbeleven.

Ook met Koen en Conny hebben we binnenkort gepland om te gaan eten, hen leerden we kennen in het prachtige Australië.

Om het dan ook nog maar even te hebben over de werkverplichting… ook dat valt heel goed mee. We rollen er sneller terug in dan we gedacht hadden en langs de ene kant is dat zeker niet slecht om snel terug mee te draaien. Langs de andere kant ben je daarmee je reisgevoel wel helemaal weer kwijt, maar de herinneringen blijven ! We gaan terug centjes verdienen en wie weet volgt er nog wel een volgende prachtreis.

De afgelopen 18 maanden waren de prachtige en leerrijke ervaring. Ik ben er absoluut zeker van dat het ons leven verrijkt heeft en ons in bepaalde situaties op een meer gepaste manier laat reageren. We hebben een mooi stukje van de wereld gezien en een levensles geleerd. Besluiten doe ik met de woorden die we telkens opnieuw te horen krijgen: dit pakken ze ons nooit meer af !

Als allerlaatste nog snel even meedelen dat we deze site gaan behouden. Enerzijds om toekomstige reizigers te informeren. Aangezien we vaak positieve reacties krijgen over de opbouw en de informatie die we tijdens de reis verzamelden door te kunnen geven. Anderzijds is het ook onze bedoeling om onze toekomstige reizen ook via deze weg in de wereld te gooien.