Mérida: na heel wat zware, lange reisdagen lassen we een rustige periode in.

Al dagen kijken we uit naar ons verblijf in Mérida, niet vanwege de stad, maar vanwege onze overnachtingen in het luxehotel Hyatt Regency. Via internet boekten we een promotie en in volle verwachting laten we ons door een taxi naar het hotel voeren.

De deuren van de taxi worden voor ons geopend, de bagage wordt op een rek gelegd en naar binnen gereden. Het voelt toch onwennig om als backpacker in zo’n chique hotel in te checken, maar we laten het niet aan ons hart komen. De kamer is zalig, heel erg ruim met een fantastisch kingsize bed, een mooie barkast, een badkamer met ligbad, er zijn ook badjassen en een haardroger, iets dat ik in geen anderhalf jaar meer gebruikt heb. Van op de achtste verdieping hebben we een mooi zicht over Mérida stad met het zwembad onder ons.

We maken er vandaag geen probleem van dat het snel avond zal zijn, we komen immers al van Campeche en maakten een stop aan de ruïnes van Uxmal. Na een drukke dag is zo’n bed met zalige dons heel welkom.

Omdat we toch vrij ver van het centrum zitten laten we ons telkens voeren door een taxi. Die vragen natuurlijk door als je uit zo’n hotel stapt, dat moeten we er dan maar bijnemen want onderhandelen is niet mogelijk. Het is al donker wanneer de taxi ons afzet aan Plaza Grande, de kathedraal is mooi verlicht en het plein ziet er gezellig uit.

We vinden een leuk restaurantje op een kleiner plein, het is een warme avond dus kunnen we op het terras eten. We gaan van start met een margarita, iets wat vanaf nu bij ons avondritueel hoort. Wat is het gezellig om telkens met zijn vieren te kunnen gaan eten, we genieten er echt van om gezelschap te hebben. Wanneer we na het eten teruglopen langs de Plaza Grande wordt er een traditionele dans opgevoerd. Er zit al heel wat volk op plastieken stoeltjes en daar rond staan nog eens tientallen mensen recht. Wij blijven maar heel even kijken, ons heerlijk bed roept en we zijn uitgeput na alweer een lange dag.

Dag twee start eveneens op de Plaza Grande. We zijn net op tijd voor de gratis stadswandeling en besluiten ons aan te sluiten in plaats van eerst te gaan ontbijten. De oude man, een vrijwilliger, neemt ons eerst mee naar het balkon van het Paleis dat uitkijkt over het plein en vertelt ons iets over de geschiedenis van de stad. Daarna wandelen we over het plein en bezoeken het eerste gebouw dat hier door de Spanjaarden werd neergezet. De oude man vertelt niet echt boeiend, hij ratelt van het Engels naar het Spaans en je moet echt moeite doen om zijn ritme te volgen. Na een half uurtje houden we het voor bekeken en verlaten de groep. In een sapjesbar gaan we even bekomen van zijn geratel en maken daarna zelf een rondwandeling. Er zijn wel een aantal mooie gebouwen, maar over het algemeen kan deze stad ons maar weinig bekoren.

We bezoeken het marktgebouw waar souvenirs worden aangeboden maar zijn er sneller weer buiten dan dat we binnen stonden. We verlaten het centrum en wandelen verder over de Paseo de Montejo. In de 19^de eeuw werd getracht om een boulevard te maken gelijkaardig aan de Champs Elysées in Parijs, compleet met rijen palmbomen langs beide kanten. Op deze boulevard liggen heel wat knappe gebouwen met aan het einde daarvan een mooi monument waarvan ik de naam vergeten ben.

Terug aan het hotel doen we een poging om wat te zonnen aan het zwembad, maar de wind blaast zo verschrikkelijk hard waardoor we zelfs met onze badjassen aan nog kippenvel hebben. We houden het hier snel voor bekeken en gaan ons klaarmaken voor een avondje winkelen. Aan de receptie van het hotel vroeg ik naar een leuk shoppingcenter met veel winkels en ze stuurden ons naar de Gran Plaza. Dat is een heel stuk verderop, dus springen we maar weer in een taxi. Wanneer we toekomen ziet het er wel leuk uit, een modern gebouw met op de benedenverdieping een grote Sears, de winkel waar Dave ook zijn goesting vond in Cancun. We lopen hier een hele tijd rond, maar vinden nergens een winkel met fatsoenlijke kleren en al helemaal geen merkkleding. Allemaal zomers gerief, goedkope rokjes en topjes maar dat is niet waar we op dit moment naar op zoek zijn. We eten een hapje in de foodcourt en lopen daarna de laatste winkels af, eveneens zonder succes. Teleurgesteld stappen we terug buiten, vooral ik aangezien ik toch graag iets nieuw had gekocht voor mijn verjaardag morgen. Voor we opnieuw naar huis gaan stappen we Starbucks aan de overkant binnen voor een heerlijke Chai thee, een warme afsluiter van een kille avond.

Op onze laatste dag in de stad maken we een uitstap naar de Cenotes van Cuzama. Dat zijn grote waterpoelen die gelegen zijn in een grot, diep onder de grond. Het is alweer een stralende dag en na een goei uurtje met de bus worden we in het dorpje van Cuzama opgewacht door gasten met een fietstaxi. Zij voeren ons verder naar de plek waar de paardenkarren vertrekken voor een tocht naar de drie cenotes. We bevinden ons in een rustige, landelijke omgeving en genieten van de landschappen. Daarna stappen we met zijn vieren over in een soort koets/wagon op rails die wordt voortgetrokken door een paard. De koetsier zal ik hem maar noemen draagt speciale sandalen waarmee hij kan afremmen en heeft een zweep in de hand om het paard aan te moedigen. De weg die we volgen is niet bepaald mooi aangelegd en het paard moet over lossen keien en zand lopen. Plots gaat het even fout en schuift het paard uit op de schuine kant, gelukkig kan het zich nog net rechthouden zodat we niet met kar en al omkiepen. Ocharme het beest, we hebben er eigenlijk toch medelijden mee en de eigenaar laat niet echt blijken dat hij veel om hier dier geeft.

Met een bonzend hart zetten we onze tocht verder en komen na een twintigtal minuten aan de eerste cenote. We nemen de houten trap naar beneden waar zich een knappe, blauwe pool bevindt in een grot. Het ziet er heel aantrekkelijk uit om een duik te nemen, dus kleden we ons om voor een zwempartijtje in het lauwe water. Een heerlijke verfrissing op zo’n warme dag en bovendien is het water heel helder en proper. Er zwemmen ook heel wat visjes in en de wortels van de bomen boven het grote gat groeien helemaal door tot beneden.

Zo doen we na deze nog twee andere cenotes, een hele leuke uitstap en weer eens iets anders. Op de terugweg moet de koetsier de kar van de rails tillen voor het tegemoetkomend verkeer, er is maar één rail die voor beide richtingen moet gebruikt worden. Na afloop van deze mooie dag nemen we opnieuw de fietstaxi’s tot het dorpje en stappen daar over in een minibus die ons terugbrengt naar Mérida.

Mijn verjaardag vieren we deze avond in een hele leuke bar in het centrum van de stad. We gaan eerst lekker eten, typische Mexicaanse gerechten wat nog steeds onze favoriet is. Daarna vliegen we in de margarita’s en proberen nog een aantal andere cocktails. We hebben een super leuke dag en avond gehad en sluiten af met een laatste, zalige nacht in de Hyatt.