Isla Cozumel: na 4 dagen zonnen aan de mooie stranden van Playa del Carmen hebben we de smaak te pakken. We willen dat relaxte bestaan nog even verder zetten op het eiland aan de overkant.

Het moment dat we in Playa del Carmen op de ferry stapten wisten we maar half wat we aan de overkant zouden gaan doen en wat er te zien was. Toen we daar na een half uurtje varen toekwamen werd het ons duidelijk, niets. Er zijn geen stranden, alleen maar een lange weg langs de kustlijn en amper een piepkleine strook met platte rotsen en gebroken schelpjes.

Dat verklaart dus waarom alle andere toeristen op daguitstap komen en wij vrijwel de enigen zijn die hier volledig gepakt en gezakt aankomen. Waarom wordt er dan zo geroepen over Cozumel? Wij maar denken dat we ons naar een tropisch eiland verplaatsten met al even mooie stranden en helderblauw water als in Playa del Carmen. Misschien in het vervolg toch even de reisgids vastnemen voor vertrek?

Soit, we zijn hier nu en gaan er het beste van maken. De geplande 4 dagen korten we in tot maximum twee en met die gedachte gaan we op zoek naar een hotelletje. Daarvoor heeft Dave op voorhand wel opzoekingen gedaan en dankzij hem komen we in een mooi, gezellig hotel terecht dat niet ver van het centrum ligt. We hadden er ook voor kunnen kiezen om een taxi te nemen naar een echt strandhotel en daar alsnog een paar dagen te gaan zonnen, maar dan zouden we weer ver van het iets of wat levendige centrum zitten en enkel de keuze hebben om in het restaurant van het hotel te eten en te drinken of telkens een dure taxirit moeten betalen.

Bij aankomst in Cozumel lopen we direct op het mooie centrale plein waar we heel wat toeristen zien luieren en zonnen op een bankje, waarschijnlijk een alternatief op het strand dat hier niet is. Er zijn een aantal gezellige straatjes met restaurants en bars en hopen souvenirwinkels en vooral juwelenwinkels. Die laatste richten zich op de rijkelui die toekomen per cruiseschip en hier een dagje veel geld komen spenderen. Ze worden onthaald als koningen en de namen van de cruiseschepen hangen uit bij de inkom zeggende dat de passagiers daarvan een mooie korting genieten. Als het maar helpt om hun zakken leeg te krijgen… Voor het gratis kado: een flesje water, blikje cola of shot tequila moet je het ook niet doen. Ook hier wordt er overal aan je oren gezaagd om toch maar even de winkel binnen te komen en een kijkje te nemen, vandaag zijn er toevallig net goeie promoties. Toch is het niet onaangenaam rondwandelen op dit eiland, al is het hier niet heel groot. Aan de knappe aanlegsteiger voor de cruiseschepen is er een mooi shoppingcenter, ook daar gaan we even rondneuzen.

’s Avonds koelt het hier snel af waardoor we na het avondeten teruggaan naar ons hotel. Opnieuw hebben we een zalig kingsize bed in een gezellige kamer en daar genieten we van.

Aan het zwembad van het hotel is er een klein restaurantje en daar eten we ’s morgens een lekker, Mexicaans ontbijt. Hoe we vroeger ook durfden vloeken op het Costa Ricaans ontbijt met rijst en bonen, hier eten we ’s morgens zelfs nacho’s met tomatensaus, gesmolten kaas en hete pepers. Met zo’n ontbijt heb je de eerstvolgende uren geen hap meer nodig.

Om onze tweede dag te vullen overliepen we een paar opties. Huren we een auto en rijden we zelf het eiland rond op zoek naar de echte, mooie zandstranden? Of nemen we een dure gangstertaxi om ons naar de stranden te rijden? Beide opties leken ons niet slecht, maar de donkere wolken boven ons hoofd voorspelden precies niet veel goeds. We hielden het bij een fikse wandeling naar de tip van het eiland, hopende onderweg nog wat moois te zien te krijgen.

We beginnen onze wandeling en komen niet zover buiten het centrum toch twee kleine zandstrandjes tegen. Er staan ook een paar simpele bars op palen, niet het meest gezellige wat we ooit gezien hebben, maar zonnen is hier dus toch mogelijk. Hoe verder onze wandeling vordert, des te saaier wordt de omgeving. We komen alleen maar langs grote hotelblokken en chique spa’s, deze kanjers palmen de hele kusstrook in waardoor je langs geen kanten nog een zicht op zee hebt. Zo wandelen we bijna twee uur aan een stuk en het betert er niet op. Wanneer we eindelijk denken aan het punt gekomen te zijn van waar we opnieuw een zicht op de helderblauwe zee zullen hebben zien we voor ons enkel een veel te lange zandweg. We hebben nu al zover gestapt en hebben de fut niet meer om aan dit stuk te beginnen niet wetende wat er aan het einde zal verschijnen. Dus zetten we de lange terugweg in, opnieuw langs de hoge flatgebouwen en resorts.

Terug in het centrum gaan we eerst onze grote dorst lessen, nergens tijdens onze wandeling zagen we ook maar één café, bar of winkeltje om iets te kunnen kopen. Volgens Mexicaanse traditie krijgen we daarbij een mandje nacho’s met bijhorende salsa’s. Ze zijn vaak zo overheerlijk dat we er niet kunnen afblijven met als resultaat dat we ons vol eten met die chips en tegen de avond geen honger meer hebben.

Daar hebben we vandaag echter een oplossing voor gevonden. In plaats van een te groot avondmaal gaan we een heerlijke Chai thee drinken bij Starbucks en eten daarbij een lekker tarteletje.

De volgende ochtend maken we dat we op tijd wakker zijn om opnieuw de ferry naar Playa del Carmen te nemen. De voorbij 4 dagen waren daar zo zalig aan dat mooie strand dat we beslissen om daar nog een dagje te blijven vooraleer naar Cancun door te reizen. We nemen opnieuw onze intrek in kamer 1303, de balzaal waar we ook vorige keer verbleven. Al is deze badplaats zo toeristisch, de charme is onweerstaanbaar en voelen ons direct terug thuis. We maken er opnieuw een zalig dagje strand van en ook de volgende dag, nog voor we om 12u moeten uitchecken en naar Cancun vertrekken gaan we nog twee uurtjes in het zonnetje liggen.