Belize – San Ignacio: onderweg naar Guatemala voor een bezoek aan de ruïnes van Tikal maken we een korte break in dit kleine dorpje dichtbij de grens.

Maar liefst 10u zijn we vandaag onderweg geweest waarbij we constant van de ene bus op de andere zijn gesprongen. We hadden amper tijd om naar het toilet te lopen en eten zat er al helemaal niet in. Snel een hapje kopen in een kraampje aan het busstation en daarna direct weer de volgende bus op.

Zo kwamen we pas laat, rond 19u30 toe in San Ignacio waar we op zoek moesten naar een slaapplaats. Een local die werkt in een tourkantoortje hielp ons daarmee en bracht ons naar wat volgens hem het mooiste hotel uit het dorp was. Dave en Nancy gingen de kamers inspecteren en kwamen met een raar gezicht terug beneden. Klein en vooral een doffe, stinkende geur. Al wisten we niet echt waarheen, we gingen terug de straat op, op zoek naar iets anders. Zo kwamen we na een beetje rondhoren toch in een mooi en vooral proper hotelletje terecht.

Met een razende honger gingen we een tijd daarna op zoek naar een restaurantje. Omdat we voor morgen nog het één en ander moesten regelen was het intussen al 21u30 en waren de meeste eetgelegenheden alweer gesloten. We wandelden iets buiten het centrum naar een lokaal eettentje waar de menu uit drie gerechten bestond, maar alleszins kregen we iets lekker voorgeschoteld en konden we toch nog met een volle maag gaan slapen.

Voor de volgende ochtend hadden we een uitstap geboekt naar het Mountain Pine Ridge park. Daar zijn een aantal watervallen gelegen, iets wat Nancy en Eddy heel graag zouden zien. Dat is ook de voornaamste reden dat we hier in San Ignacio een stop inlasten. Het kwam ook goed uit om een hele lange rit naar Guatemala te onderbreken.

We begonnen met een lange rit naar de Rio Frio grot die over een hele hobbelige weg te bereiken was. Doorheen de grot loopt een rivier die de wanden in de loop der jaren heel diep heeft uitgesleten en knappe formaties heeft achtergelaten. Aan de hoge rotswanden hangen verschillende stalactieten die op een bepaalde plaats in mekaar zijn overgelopen en mooie terrassen hebben gevormd. Alhoewel we geen grotliefhebbers zijn was dit toch een mooie exemplaar.

Opnieuw met “the A-team van” reden we verder naar een serie van kleine watervalletjes, eerder een stroomversnelling die over rotsblokken stroomt, waar we onze lunchbox bovenhaalden. Aan de picknicktafels aten we onze zwanworstjes met rijst, daarna gingen we beneden even een kijkje nemen alvorens we alweer verder moesten naar de volgende waterval. Aan deze Big Rock Falls kwam het water in een kloof naar beneden gevallen en vormde zich daaronder een pool. Onze mannen zagen een verfrissende duik wel zitten en terwijl wij toekeken van op de rotsen werden we opgegeten door de zandvliegen.

Op de terugweg stopten we nog kort aan de Five Sister Falls, maar die stelden al helemaal niet veel voor. Al hadden we gisteren, toen we de uitstap boekten, gevraagd of we toch zeker niet te lang in de auto zouden moeten zitten, het heeft niet opgebracht. De omgeving in dit park is nog zo mooi met al die naaldbomen, echt jammer dat we het enkel hebben kunnen aanschouwen van achter de ramen tijdens het voorbij rijden. Hadden we dat op voorhand geweten, we zouden de hoge prijs voor deze uitstap niet betaald hebben.

Wel een leuk extraatje was het vliegtuig van de bekende filmregisseur Francis Ford Coppola dat voor zijn lodge op de privé-airstrip stond. Toen we hier voor de tweede keer passeerden was het vliegtuig alweer vertrokken en hadden we zijn persoonlijke verschijning gemist.

In de late namiddag kwamen we terug in San Ignacio en in plaats van hier nog een nacht te slapen haalden we onze bagage op en namen een taxi naar de grens. We wisselen er het bedrag dat we denken te spenderen naar Quetzales en nadat onze paspoorten gestempeld waren stapten we op een voorbijkomend busje dat ons afzette aan het kruispunt met Tikal.

Van daaruit namen we nog een andere taxi tot aan de junglelodges van Tikal waarbij we onze volgende bestemming dan alweer bereikt hadden.