Vientiane: de hoofdstad van Laos en de plaats waar wij Kerst doorbrengen.

Bij aankomst in het centrum hebben we absoluut niet het idee dat we ons in een hoofdstad bevinden. Dat vooral omdat er slechts een paar hoofdstraten zijn die bovendien niet eens vol rijden met luid toeterende automobilisten, het woord file kennen ze hier misschien niet eens.

In dat opzicht is Vientiane zelfs een gezellige stad, er zijn heel wat kleinere straatjes waar je kan rondwandelen en waar je het ene café naast het andere restaurant vindt.

Bovendien stroomt de Mekong rivier door de stad, je vindt dan ook heel wat simpele eettentjes langs de waterkant van waar je met een Beerlao van de zonsondergang kan genieten.

De stad op zich heeft echter weinig te bieden, je vindt er een heel aantal tempels maar daarvoor alleen hoef je niet naar hier te komen. Voor ons was het meer een verplichte stop omdat we ons visum voor Vietnam moesten aanvragen en daarop 3 dagen moesten wachten.

We kwamen aan op zondagnamiddag en hielden het bij een wandelingetje door de stad. Tegen zonsondergang zaten we met een Beerlao aan de Mekong met zicht op Thailand dat zich aan de overkant van de rivier bevindt. Soms lijkt de wereld plots heel klein, even zwemmen en je kon voet aan wal zetten op Thaise bodem.

De volgende ochtend huurden we een fiets en reden we naar de Vietnamese ambassade. Ook hier verliep alles weer heel erg vlot, er was alweer geen wachtrij voor ons en zo waren we op een kwartiertje alweer buiten.

Op de terugweg stopten we aan het Patuxai monument, iets wat erg veel wegheeft van de Parijse Arch De Triomphe en dat oorspronkelijk gebouwd werd voor een nieuwe luchthaven.

De rest van de dag fietsten we maar wat rond, op verkenning van de stad die eigenlijk niet zo heel erg groot is. Tot ik lek reed op het einde van de namiddag, met de fiets aan de hand stapten we terug naar de guesthouse.

Vandaag is het Kerstavond, een dag waarop we normaal thuis zouden samen zitten met de familie, lekker eten en drinken en uiteraard kadootjes uitdelen. De kerstsfeer hier was ver zoek, ook al bevinden we ons in een land waar kerst niet gevierd wordt, zelfs voor de toeristen was er amper iets dat je aan kerst deed denken. Hier en daar een kaal versierde kerstboom en wat slingers aan de guesthouses, verder niets om in de stemming te komen.

Op Kerst sliepen we wat langer uit en trakteerden ons daarna op een ontbijt in een Bakery. Het werd een gezellige ochtend met lekkere croissants en zelfs een 7-granen boterham met sla en kaas ! Voor ons een waar kerstontbijt, want dat vind je hier niet vaak. Daarbij dronken we een grote kop Laotiaanse koffie, iets waarvan we de smaak meer en meer weten te appreciëren.

Deze ochtend was één van de weinige keren dat ik het moeilijk kreeg en maar aan thuis bleef denken. In de bakkerij stonden de typische kerstliedjes op, het personeel droeg een kerstmuts en binnenin was het sober maar gezellig versierd. Alweer moest ik eraan denken dat er vanavond thuis gezellig gevierd zou worden. Even dacht ik eraan dat het toch wel fijn zou zijn om op dit moment thuis te kunnen zijn, maar langs de andere kant hebben we het hier toch o zo goed !

Met een volle maag gingen we op wandel door de stad en bezochten we een aantal tempels, zowat de enige attractie van Vientiane.

We startten bij Pha That Luang, het nationale monument van Laos en het symbool van het boeddhisme. We kwamen hier op het middaguur en de hoofdtempel was jammer genoeg gesloten. Enkel van buitenaf konden we de grote, gouden stupa aanschouwen en bezochten we de overige tempels op het domein die wel open waren.

Daarna stapten we een heel eind terug de stad in en bezochten de mooie Wat Si Saket, de oudst overlevende tempel van Vientiane. En dat maakte hem heel bijzonder, deze tempel is totaal anders dan alle anderen. Hij bestaat voor een groot stuk uit hout, is niet erg groot maar de authenticiteit straalt ervan af. Dat maakt hem zeker het bezoeken waard.

De rest van de dag bezochten we nog een aantal andere tempels waar de toegang gratis is. In één daarvan zagen we de jonge monniken in de klaslokalen zitten, op andere plaatsen zie je de monniken hun dagdagelijkse klusjes uitvoeren.

Omdat het vandaag Kerst is eten we waar we echt al lang zin in hebben, maar wat we hielden voor een speciale gelegenheid: sushi. In een straatje niet ver van onze guesthouse vonden we een kleine, jammer genoeg ongezellige sushibar. Maar het voornaamste was dat het eten betaalbaar was en bovendien was de kwaliteit van de vis heel erg goed. We lieten het ons goed smaken en rolden alweer met een overvolle maag buiten.

In een poging om de echte kerstsfeer op te snuiven probeerden we via skype naar huis te bellen. Dat bleek geen goed idee, de verbinding op deze dag was barslecht en na anderhalf uur proberen moesten we het opgeven zonder resultaat.

Onze laatste dag in Vientiane zat erop, morgenvroeg halen we ons paspoort met Vietnamees visum op bij de ambassade en reizen daarna verder naar Vang Vieng.