De volgende twee steden, Pakse en Tha Khaek, verkennen we per brommer. Het is de eerste keer tijdens deze reis dat we er zelf op uit trekken en het betekent een vrijheid op zich.

In Pakse zelf is niet veel te zien, we arriveren hier rond het middaguur en na de lunch laten we ons naar de Clinic Keo Ou Done brengen voor een uurtje puur genieten. We kiezen deze keer voor een oliemassage die ons amper €2,50 voor een uur kost.

Via onze guesthouse huren we een scooter en rijden we het Bolaven Plateau in. Dit gebied staat bekend voor zijn koffieplantages, vruchtbare bodems, watervallen en een koel klimaat. Aan de temperaturen voelen we goed dat we de bergen inrijden want er staat een koel briesje, gelukkig geeft de zon nog altijd de nodige warmte.

Onze eerste stop houden we bij een theeplantage. De eigenaars, een ouder koppel, biedt ons een tasje groene thee aan en laat ons met trots hun product zien waarop een foto van de man des huizes staat afgebeeld. Jammer dat ze geen Engels spreken en we geen uitleg kunnen krijgen over het proces van thee maken. We bezoeken op eigen houtje de plantage en zetten daarna onze weg verder.

Het is heel rustig rijden op het Bolaven Plateau over een goede asfaltweg waar niet al teveel verkeer rijdt. Zo kunnen we op ons gemak rondloeren en genieten van de omgeving.

Weer een aantal kilometers verder zien we een wegwijzer staan naar een koffieplantage. We komen terecht in een soort van onderzoekcentrum dat instaat voor de kwaliteit van de koffiebonen en daarbovenop de plaatselijke boeren opleidt om zelf plantages aan te planten en te onderhouden.

Deze keer krijgen we wel de nodige uitleg maar kunnen we dan weer geen bezoek brengen aan de koffieplantages aangezien deze zich in de bergen bevinden. We proeven enkele geroosterde koffiebonen en gaan daarna koffie proeven. We bevinden ons immers in het gebied waar één van de beste en duurste bonen ter wereld geproduceerd worden ! En dat zullen we geweten hebben, we moeten immers 1USD neertellen voor een mini tasje koffie. We proberen zowel de Arabica als de Robusta maar eigenlijk kan geen van beide smaken ons overtuigen. De koffie smaakt helemaal niet bitter maar heeft toch enigszins een speciale smaak.

Na deze tweede break rijden we verder naar Tat Fane, een waterval van 120m hoog die vanuit dichtbegroeid bos naar beneden stort. Mooi, maar we waren meer onder de indruk van de waterval die we eergisteren zagen.

Een paar kilometer verder weet Tat Yeuang ons meer te bekoren. Bovenaan de waterval is een soort van tuin aangelegd waar je rustig kan zitten of een duik kan nemen. Je kan ook naar beneden wandelen en van daaruit heb je een goed zicht op de waterval en de jungle die erachter ligt.

Hier sluiten we onze dag af alvorens we terugrijden naar Pakse.

Na een busrit van meer dan 8u komen we aan in Tha Khaek. Heel even kregen we terug het “India-gevoel” toen er een groep monniken de bus opstapten. Zij namen allen plaats achterin de bus, naast en achter ons. Voor ons was het een leuk gevoel, maar voor hen blijkbaar nog veel specialer. De hele tijd werden we aangekeken, zowel door de kinderen onder hen als door de ouderen. Maar heel eerlijk: deze keer kon ik me er niet aan storen, het zijn tenslotte monniken en die zien er veel onschuldiger uit dan de gapende Indiërs.

Ook deze keer komen we niet om de stad te zien maar om wat het gebied er rond te bieden heeft. Dit is de perfecte uitvalsbasis voor een 3 of 4-daagse trip door het karstgebergte naar de Tham Lot Kong Lo grot. Dat was oorspronkelijk ook de reden waarom we deze tussenstop maakten, maar nadat we ons wat beter informeerden werd het duidelijk dat je deze grot enkel kan bezoeken wanneer je de 3 of 4-daagse doet. En die tijd hadden we niet, we wilden voor Kerstmis in Vientiane geraken zodat we geen problemen zouden hebben bij de aanvraag van ons visum voor Vietnam in deze vakantieperiode, ook al wordt Kerst in dit land niet gevierd.

Daarom besloten wij om het op een daguitstap te houden. We huurden opnieuw een brommer en gingen op zoek naar de grotten die langs Route 12 verborgen liggen. En dat laatste mag je letterlijk nemen, nergens zijn er pijlen die je in de goede richting sturen dus ben je volledig afhankelijk van de lokale mensen die je op je weg tegenkomt.

Van zodra we het centrum van Tha Khaek buiten rijden maken we voor het eerst kennis met het karstgebergte, heel erg mooi al die rotsen. Opeens botsen we dan toch op een pijl die ons naar de Boeddha Cave leidt, na een aantal kilometers over stoffige zandwegen komen we aan de desbetreffende grot. Overdonderd was ik helemaal niet, de grot op zich is wel speciaal quà vormen binnenin en er zijn een aantal mooie stalactieten, maar het is heel erg klein en staat bomvol Boeddhabeeldjes en de bijhorende frulletjes. Binnenin is er een gat in de grot waardoor je het helderblauwe water kan zien dat eronder stroomt.

We proberen zo goed en zo kwaad mogelijk de aanwijzingen uit onze reisgids te volgen om de andere grotten en bezienswaardigheden te vinden, maar het is vaak echt onbegonnen werk.

Wanneer we voor een derde keer over dezelfde brug heen- en weer hebben gereden worden we geroepen door een bewoner. Hij weet blijkbaar waar we naar op zoek zijn en wil ons gidsen doorheen de Tham Xieng Liap grot. Om daar te geraken moeten we eerst een stukje door de bossen wandelen, eens bij de grot begint het klimwerk. Doordat het water laag staat in deze tijd van het jaar is het mogelijk om door de grot te wandelen tot aan de opening aan de andere kant, hiervoor moeten we soms tot aan onze knieën door het water lopen maar het loont absoluut de moeite. Aan de andere kant van de grot zien we een grote opening waar achter de jungle schuilt, we horen de duizenden vleermuizen die aan het plafond hangen en wandelen de volledige grot door waarbij we regelmatig over rotsen moeten klauteren.

We zijn blij dat we dankzij deze man dit moois te zien kregen en vervolgen daarna onze weg doorheen het karstgebergte. Maar zelfs met de nodige aanwijzingen die we onderweg krijgen is het vaak nog te moeilijk om bepaalde grotten of plaatsen terug te vinden. We slagen er nog in om Tham Sa Pha In te vinden, een heilige boeddhistisch grot, maar deze stelt dan spijtig genoeg weer niet veel voor. Het meer dat zich in deze grot zou moeten bevinden met heilig water blijkt volledig opgedroogd. De grillige vormen van de grot zijn weer wel heel mooi, maar op 5min. heb je het hier weer wel gezien.

Als laatste bezoeken we nog Tham Nang Aen, maar zoals het met tempels gaat heb je het hier ook wel gezien na de zoveelste grot. Bovendien is dit er één die door vele toeristen bezocht wordt, geen idee waarom want wij vinden het zelfs de minste van diegenen die wij vandaag zagen, en hangen er overal verschrikkelijk lelijke en gekleurde neonverlichting.

Na heel wat uren op de brommer, het nodige stof vreten en een pijnlijke poep houden we het voor bekeken. De weg waarop we vandaag reden is nog volledig in aanmaak en op sommige plaatsen een echte bouwwerf. De hele dag door passeer je grote vrachtwagens die heel wat stof doen opwaaien. Het is hier zelfs zo stoffig dat de bladeren van de bomen naast de kant van de weg hier grijs-wit zien in plaats van groen.

Op naar de hoofdstad van het land nu, Vientiane.

Volledig uitgerust en eigenlijk zelfs een beetje lui nemen we afscheid van de mooie 4.000 eilanden. Onze batterijen zijn volledig opgeladen en we zijn benieuwd wat Laos nog meer te bieden heeft.