Makassar: omdat onze vlucht vanuit Denpassar anderhalf uur vertraging heeft komen we pas midden in de nacht toe in deze havenstad.

Ook deze keer was er buiten ons tweetjes slechts één andere toerist te bespeuren op de vlucht van Lion Air naar Makassar op Sulawesi. Het is al iets na middernacht wanneer het toestel met een smak op het tarmac neerkomt. We zijn al blij dat ook deze vlucht veilig verliep aangezien vele Indonesische maatschappijen een niet al te beste reputatie hebben.

In de aankomsthal spreken we de 50-jarige Engelsman Keith aan, met hem zullen we een taxi delen naar een hotel in het centrum dat nog een goeie 20km verder is. Hij maakte reeds een reservatie aangezien dit late uur en we besluiten in hetzelfde hotel te verblijven. Ook al is de prijs iets boven ons budget, één van de duurste waar we verbleven in Azië, we hebben geen zin om midden in de nacht in een grote stad op zoek te gaan naar een alternatief.

De volgende dag willen we ’s avonds de nachtbus nemen naar Rantepao in Tana Toraja, dat maakt dus dat we nog een volledige dag de tijd hebben om plannen te maken. Van Indonesië weten we nog altijd niet veel omdat we de tijd nog niet vonden om de reisgids door te nemen. Wel weten we dat we na Sulawesi naar Flores willen reizen en dat per ferry naar Maumere.

In Makassar is er een Pelni kantoor, dit is de maatschappij van de ferry, maar veel Engels spreken ze er niet. Met onze reisgids en een kalender in de aanslag maken we duidelijk wanneer we willen reizen en waar naartoe. Het antwoord is voor ons een dikke tegenslag, slechts elke twee weken is er een boot die die richting uitvaart. Er is nog een andere optie, maar die ferry gaat een pak verder dan wij willen reizen en is nog heel wat duurder. Daar gaan onze net gemaakte plannen, we kunnen opnieuw beginnen aangezien we hier geen weg meer uitkunnen.

Heel graag hadden we naar Flores gereisd om daar Gunung Kelimutu te beklimmen, een vulkaan met drie meren in de krater die elk een verschillende kleur hebben. Het moet echt uniek en prachtig zijn, maar niet voor ons deze keer.

Ook wilden we dolgraag naar Rinca, de Komodo-eilanden om er de varanen te spotten. Ook dat ligt nu te ver uit onze richting en kunnen we er tijdens deze reis niet meer bijnemen.

De enige optie die we hebben om terug uit Sulawesi weg te geraken is alweer vliegen. Terwijl ik mijn teleurstelling nog verwerk zoeken we een internetcafé zodat we onmiddellijk een ticket terug naar Denpassar kunnen boeken.

Deze binnenlandse vluchten zijn gelukkig niet duur, ze kosten maar zoveel als een ferry ticket maar gaan dan wel een hele andere richting uit. Dat is ook de reden waarom we onze plannen volledig moeten wijzigen, we belanden immers terug in Bali en om dan nog op 10 dagen tijd volledig naar Flores en Komodo te reizen, dat zien we niet zitten.

In plaats daarvan doen we het liever wat rustiger aan en gaan we lekker relaxen aan het strand.

Dat is nu éénmaal het nadeel dat reizen met zich kan meebrengen, je plannen volledig omgooien. Ik heb het er soms toch moeilijk mee en moet nog een beetje leren om in zo’n geval niet te erg teleurgesteld te zijn. Maar ik kan het soms moeilijk verteren dat je zover van huis bent en zo dicht bij een bepaalde topper van een land maar er dan toch net niet kan geraken. Ik weet het, er zijn ergere dingen in het leven…

Door deze plotse ommekeer van onze plannen hebben we de rest van de middag ons hoofd gebroken over een nieuwe route zodat we van de stad niets gezien hebben.

Heel erg is dat niet, Makassar is niet bepaald de meest attractieve stad. Langer dan een dag zouden we hier niet willen blijven en dat is ook waarom we vanavond nog de bus opstappen naar Toraja.