Gili Air is één van de drie tropische Gili Islands van Lombok, welkom in een klein stukje paradijs !

De overzet brengt ons op een kwartiertje van Lombok naar Gili Air, een klein eilandje in de Bali Sea met helderblauw water en een klein strookje wit zandstrand. Het is laag seizoen en er zijn weinig toeristen in deze tijd van het jaar, wij tweetjes zijn de enigen die dit eiland uitkiezen. 20 anderen die eveneens toekwamen per minibus kiezen voor het levendige Gili Trawangan.

De paardenkarren staan ons al op te wachten: “transport sir?”. Aangezien Gili Air zo klein is en je op een uurtje volledig rondgewandeld bent gaan we te voet op zoek naar een leuke bungalow. We hebben onszelf voorgenomen om desnoods iets meer te betalen want we willen onze laatste dagen comfortabel doorbrengen. Op ongeveer 15min van het haventje vinden we de ideale bungalow, gelegen in een mooie tuin, een ruim en gezellig terras en binnenin is het erg gezellig met een goeie badkamer. Dit kan al niet meer stuk, hier zullen we echt goed kunnen relaxen en luieren.

In het donker gaan we nog op zoek naar een restaurantje. Er zijn er verschillende die verse vis aanbieden, maar dat houden we liever voor een andere keer. Er is geen verlichting op het eiland, dus een zaklamp komt hier goed van pas. De restaurantjes liggen allemaal tegen de strandkant en bestaan voornamelijk uit bamboe-salonnetjes op poten, daarmee bedoel ik een klein tafeltje met daar rond kussens op een verhoogde bamboe-constructie. Heel erg gezellig met sfeerverlichting en een goed deuntje op de achtergrond.

We slapen heerlijk in ons hemelbed en zitten lang aan de ontbijttafel. Daarna beginnen we aan de eilandtoer maar beseffen iets te laat dat je zoiets beter niet doet in de hete middagzon. Volledig bezweet komen we een uurtje later terug aan onze beginplaats. In het midden van het eiland zijn er heel wat palmbomen, maar tijdens de strandwandeling kwamen we vrijwel geen enkel schaduwplekje tegen.

We gaan even langs het internetcafé want we moeten nog een dringende mail versturen ter bevestiging van de huur van onze camper in Australië. De internetverbinding gaat nog via de telefoonlijn en is niet erg snel. Bovendien valt de verbinding vaak weg wat uren kan duren en is het hier vrij prijzig.

Net op het moment dat we een antwoord willen versturen valt de verbinding dus weg en zitten we met een klein probleem, binnen een week komen we in Australië toe en er moet dus dringend geboekt worden. Wanneer we na het avondeten terug passeren is er nog steeds geen verbinding en kunnen we alleen maar hopen dat het probleem snel opgelost raakt.

Diezelfde verbinding zorgt de volgende dag voor grote stress. Vandaag is de laatste dag dat we voor een bevestiging kunnen zorgen want morgen gaan de prijzen omhoog en er is nog steeds geen verbinding mogelijk. Ook telefoneren kan niet aangezien het de telefoonlijn is die niet werkt.

De hele dag lopen we op en af naar het internetcafé, zonder geluk. Uiteindelijk beslissen we dat het geen zin heeft om te blijven wachten en leggen we ons aan het strand. Maar ook daar beperkt het gespreksonderwerp zich tot “wat als…”. Wanneer we teruglopen naar onze bungalow roept de gast van het internetcafé van ver dat de verbinding opnieuw in orde is. Als twee gekken storten we ons op onze mail en versturen onze bevestigingsmail. Wat een opluchting, daarover moeten we dus niet langer wakker liggen. En geluk hebben we want wanneer we een half uurtje later opnieuw passeren blijkt de verbinding alweer uitgevallen te zijn.

Nu we terug op ons gemak zijn zoeken we ons een goei restaurantje voor een lekkere, verse vis. We kiezen een mooie tonijn en hij smaakt super ! De tonijn is hier heel goedkoop en toevallig is dat onze lievelingsvis, smullen dus. Ze gebruiken ook veel tonijn in andere schotels zoals de vis curry, vissaté of een broodje met tonijn.

Op onze laatste dag boeken we een snorkeltrip, deze eilanden blijken een ideale plek te zijn om het onderwaterleven in actie te zien en hier zouden ook zeeschildpadden te vinden zijn. Met nog vier andere toeristen delen we een glass bottom boat, zo kunnen we van in de boot het leven in de zee bekijken.

Op de eerste twee plekken waar we stoppen om te snorkelen, en vooral om de schildpadden te zoeken want dat vormt de hoofdattractie van deze trip, hebben we geen geluk. Ze zijn nergens te bespeuren dus moeten we ons geluk elders beproeven.

We zien wel heel wat mooie, kleurrijke, tropische vissen. Die zijn natuurlijk ook zeker de moeite om te zien, zelfs al zouden we geen schildpadden zien dan nog zou de snorkeltrip mooi geweest zijn. Er is veel koraal waarvan grote delen jammer genoeg afgestorven en bruin is, op sommige plaatsen zie je wel al terug mooie stukken. Soms bevinden we ons tussen een school zwart-geel-witte vissen, in de verte zie je vissen op mekaar jagen, we zien ook een aantal fel blauwe zeesterren.

Na de lunch wagen we opnieuw onze kans en bij de tweede stopplaats hebben we prijs. Onze schipper zwemt telkens met ons mee en hij wijst ons de plaatsen waar de schildpadden zitten. Daarvoor moet je dikwijls duiken naar de donkere stukken van het diepe water, deze dieren verstoppen zich van zodra ze onze aanwezigheid voelen. Dave ziet er eentje eten, maar heel duidelijk is dat niet in het donkere water, een tweede zwemt weg wanneer hij naar beneden duikt.

We snorkelen rustig verder en plots ligt er een knapperd vlak onder mij. Heel hevig probeer ik de andere te waarschuwen maar van zodra ik terug onderga zwemt hij weg. Ik zet de achtervolging in, maar die jongens zijn zo snel dat daaraan geen beginnen is. Toch ben ik heel blij dat ik er eentje zo duidelijk heb kunnen zien, al was het maar voor even.

We sluiten onze snorkeltrip figuurlijk met een goed gevoel af, letterlijk is dat iets anders. Wanneer ik me uitkleed om te gaan douchen merk ik dat ik zwaar verbrand ben op mijn billen en poep. Zo erg heb ik het nog nooit gehad, dat gaat pijn doen ! Mijn billen zijn vuurrood en ook mijn rug is iets te rood om gezond te zijn. Bij Dave is het ook zijn rug die wat verbrand is, maar dat valt nog goed mee.

Tijdens het avondeten krijg ik er toch last van en kan ik moeilijk blijven zitten. De verbrandde huid prikkelt en het doet pijn om erop te zitten, dat belooft voor de komende nacht.

Geen al te beste afsluiten van deze tropische bestemming. We hebben hier drie mooie dagen gehad en zijn lekker uitgerust.

De zee is hier heel mooi blauw en Gili is een ideale plek om te snorkelen tussen de kleurige, tropische vissen. Het enige nadeel is dat het strand heel erg smal is en het bomvol koraal ligt. Er zijn maar een paar kleine plekjes waar je kan liggen en dat is wel jammer.

Op naar onze laatste dagen in Indonesië, die zullen we doorbrengen in Kuta (Bali).