Calcutta: ons vertrekpunt vanuit India, van hieruit vliegen we naar Bangkok en daar zijn we niet rouwig om.

Vanuit Agra nemen we alweer de trein, gelukkig heeft deze slechts 30 min. vertraging, een peulenschil naar Indische normen. Maar het juichen duurt niet lang, de rit van normaal 31u loopt alweer uit tot 35u. Van de 3 keer dat we hier een trein namen zijn we geen enkele keer op tijd aangekomen.

Doordat we in Agra moeilijk aan een ticket geraakten voor deze rit moesten we een duurdere klasse boeken dan waarin we normaal wilden reizen. Onze vorige treinreis in tweede klasse was ons vrij goed bevallen, wanneer de ventilators werken is de hitte vrij draaglijk. Nu zaten we in de sleeperklasse met airco en eigenlijk vonden we het hier te fris. Het voordeel van de sleeperklasse is dat de bedden gereserveerd zijn en je normaal niet met meer dan 6 een coupé deelt. Overdag worden de middelste bedden naar beneden gelaten zodat je onderaan kan zitten en niet de hele dag hoeft te blijven liggen. Heel wat jongeren profiteren daarvan en zetten zich naast je om van de friste te profiteren. Dit wordt blijkbaar als normaal beschouwd door de betalende reiziger want er is geen haan die erover kraait. Wij vonden het iets minder leuk aangezien we onze buik intussen meer dan vol hadden van die gapende Indiërs.

Nog iets wat het lange reizen onaangenaam maakt is het gebrek aan eten, althans voor een voorzichtige toerist als wij. Zowel in Varanasi als in Agra vind je geen winkels. Het enige dat je kan kopen voor op de trein zijn koekjes. We waren van plan om in de guesthouse chapati’s te laten bakken (een broodpannenkoek), maar die waren ’s morgensvroeg nog niet verkrijgbaar. Dus moesten we het stellen met een paar pakjes koeken. We kochten nog 4 samusa’s op straat en dat was het voor de komende 35u. Op sommige perrons is warm eten verkrijgbaar, zeg maar de Indische snacks, maar dat durfden wij niet te riskeren. En als je dan te maken krijgt met een aantal uren vertraging is het echt wel honger lijden.

Bij het vertrek van onze trein vanuit Agra zien we hoe 2 honden een mensenlijk uit de rivier sleuren, hoe gruwelijk. Zoals in vele landen zie je ook in India naast de spoorwegen de meest erbarmelijke woonomstandigheden. Meermaals vragen we ons af hoe het leven voor deze mensen enigszins draaglijk is in deze schrijnende omstandigheden.

Het is alweer nacht wanneer we in Calcutta aankomen. Buiten het station lopen we ineens door naar de prepaid taxi stand in plaats van ons te laten inpalmen door de vele taxichauffeurs die je toch maar naar hun ‘eigen hotel’ willen brengen, de plaats waar zij een hoge commissie krijgen wanneer ze toeristen afzetten. Voor deze taxi’s betaal je een eerlijke prijs en ben je zeker dat je afgezet wordt waar je wil zijn.

Op voorhand hadden we in onze reisgids een aantal guesthouses geselecteerd en daarvan kiezen we er één waarvan we hopen dat de prijs/kwaliteit verhouding goed zit. Daar aangekomen zegt de nachtwaker ons dat alle kamers volzet zijn, gelukkig wisten we dat er ook een dorm was en konden we daarvan nog 2 bedden krijgen. Heel erg proper ziet het er allemaal niet uit, maar ’s nachts in een grootstad op zoek gaan naar een betere slaapplaats is ook geen optie.

 Al bij al hebben we een redelijke nachtrust, maar gaan we de volgende dag op zoek naar een ander hotel omdat er hier geen dubbele kamer beschikbaar is en we toch graag iets meer privacy en properheid hebben.

Na een deugddoende douche in een andere guesthouse is het tijd om op wandel te gaan. India is een land waar cricket heel erg leeft. We wandelen tot aan het Eden Gardens Stadium waar vandaag de eerste dag van de Ranji Trophy plaatsvindt, Bengal speelt er tegen Hyderabad. Voor amper 10 eurocent kopen we een inkomkaartje en gaan een kijkje nemen in dit stadion waar maar liefst 100.000 man binnenkan. Het blijkt niet bepaald een topmatch te zijn, buiten een groep gillende kinderen zit er niet al teveel volk. Na een goei half uurtje houden we het al voor bekeken, je ziet de bal amper vliegen en sfeer is er ook al niet. Alweer lijken wij met z’n 2 een grotere attractie te zijn dan de spelers op het veld.

Dan maar terug richting guesthouse door de ongezellige straten van Calcutta. Onderweg stoppen we in een coffeeshop waar we op ons gemak een ice coffee kunnen drinken tussen andere toeristen en de welgestelde Indiërs die je niet de hele tijd aanstaren.

Op onze laatste volledige dag in Calcutta bezoeken we ’s morgens het Park Street Cementary. Dit is het oudste van de stad en dateert van 1767, het is een herdenkingsplaats aan enkele grote figuren uit het verleden. Wanneer je de poorten van dit kerkhof binnenkomt voel je je ver verwijderd van de drukke stad. De omgeving is zo speciaal, je kan hier de perfecte griezelfilm opnemen, zeker met het geluid van de vele kraaien op de achtergrond.

Na dit indrukwekkende bezoek wandelen we verder door de stad naar St. Paul’s Cathedral. Langs de buitenkant is dit een mooie, gotische kerk maar vanbinnen is het niet veel soeps. Het lijkt niet eens op een echte kerk en veel versieringen zijn er niet.

Vervolgens gaan we richting Victoria Memorial, een marmeren gebouw omgeven door een mooie tuin en vijver, het is de trots van de stad Calcutta. Het ziet er inderdaad heel erg mooi uit en de tuinen geven je de mogelijkheid om te ontsnappen aan de constante drukte in de stad, maar aangezien wij kort voor sluitingstijd arriveren vinden we het niet de moeite om nog inkomgeld te betalen.

Tijdens onze stadswandeling van de ene plek naar de andere lopen we op een voedselbedeling. Er wordt hier dus toch iets gedaan voor alle sukkelaars hier, maar dat maakt het bedelen er niet minder op. We zien ook een centrum voor vrouw en kind, niet overbodig als je ziet hoeveel vrouwen er met hun baby’s rondzwerven in de straten van India.

Zo eindigt hier onze dag sightseeing in Calcutta, een stad die ons niet heeft kunnen boeien en volgens ons weinig charme heeft.

We sluiten de eerste etappe van onze reis af, morgenvroeg vliegen we naar Bangkok waar we intussen al een tijdje naar uitkijken.