Op de vlucht voor de hevige regens en donkere wolken: Panama hebben we vroegtijdig verlaten wegens het barslechte weer, maar Costa Rica brengt geen beterschap.

Vanuit Golfito bussen we rechtstreeks naar de hoofdstad San José, het enige dat we hier doen is overstappen op een bus naar Puntarenas. Hiermee zijn we alweer meer dan de helft van het land doorgereisd zonder te stoppen en opnieuw bevinden we ons aan de Stille Oceaan.

Onderweg naar Puntarenas begon het weer er iets veelbelovender uit te zien, hoewel er in en boven de bergen nog dikke pakken donkere wolken hingen kwam de zon er op sommige plaatsen door en zagen we stukjes blauwe lucht. We kregen ook nog een fameuze wolkbreuk boven ons waardoor alle ramen van de bus toe moesten en we zaten te stikken van de hitte. Maar het leek of er beterschap op komst was, dus we hielden de moed erin.

Na een lange dag van bijna 10u op de bus kwamen we bij goed weer toe in Puntarenas. Deze keer konden we nog eens op ons gemak naar een slaapplaats gaan zoeken zonder te moeten lopen of schuilen voor de regen. We nemen onze intrek in een heel klein kamertje, maar het voornaamste is dat het er proper is en betaalbaar. We zijn toch al geschrokken van de prijzen hier in Costa Rica, de kamers zijn heel duur in vergelijk met zowat alle andere landen die we al deden en de kwaliteit is heel miniem.

Nu we nog een keer kunnen buiten komen zonder regen profiteren we ervan om direct te gaan rondwandelen in het stadje. We nemen een kijkje aan de vismarkt, daar zit het bovenop de daken en aan de vuilniszakken bomvol hongerige condors. Het is bijna om schrik van te krijgen, die grote zwarte beesten met hun grote bekken en poten.

We dwalen een beetje verder door de straten in het centrum en komen langs een grote dijk afgezet met palmbomen. Daarlangs ligt ook een strand waar op dit avondlijke uur nog mensen in zee zwemmen, het is hier duidelijk goed weer geweest vandaag. Omdat we niet direct iets goed vinden om te eten proberen we één van de eettentjes langs het strand en bestellen er een grote, verse vis. Het voelt alsof we iets te vieren hebben vanavond, we hebben immers de zon terug gevonden en het belangrijkste van al: we konden daarstraks terug geld afhalen met onze gewone bankkaart. Wat een geruststelling, die problemen uit Panama lijken ook weeral achter de rug. De feestvreugde duurt echter niet al te lang wanneer het weer begint te regenen onderweg naar het hotel.

Wanneer we de volgende ochtend wakker worden regent het nog steeds, en niet een klein beetje. De hele nacht hoorden we het water op het dak kletteren en uit de regenpijpen lijken wel watervallen naar beneden te stromen. Het heeft niet eens zin om te wachten tot het overgaat, dus gaan we ontbijten in de bakkerij met de paraplu in de hand. We weten ons geen raad meer, we hadden nog zo gehoopt om hier beter weer te vinden en dat lijkt absoluut het geval niet. Daarom springen we nog maar een keer het internetcafé binnen en zoeken we op zoveel mogelijk verschillende websites naar de weersvoorspellingen. Die blijken voor heel Costa Rica niet al te positief, nog zeker een 5-tal dagen zal het regenachtig en heel bewolkt blijven. En dat is nu net iets waar we helemaal geen zin in hebben…

Uiteindelijk beslissen we om dan toch maar richting Nicaragua te vertrekken, wat heeft het zin om op de zon te blijven wachten en tegelijkertijd nog een week uitgeregend te worden. Natuurlijk hebben we geen garantie dat Nicaragua beterschap zal bieden, maar als we de online weermannen mogen geloven ziet het er daar toch een pak aangenamer uit.

In volle haast gaan we onze rugzakken inpakken zodat we de eerstkomende bus nog kunnen halen. Deze voert ons tot Liberia en daar stappen we dan nog een keer over op een bus naar La Cruz, dichtbij de grens met Nicaragua. Tijdens de hele rit zien we geen straaltje zon, niets dan wolken en regen aan de hemel.

Omdat het intussen al laat in de namiddag is besluiten we te overnachten in La Cruz en morgen door te reizen naar Nicaragua. We vinden een kamer aan de overkant van de busterminal, zo kunnen we de volgende ochtend gemakkelijk op de bus springen naar de grens. En dan maar hopen dat we eindelijk de zon vinden en dat het weer in Costa Rica snel terug betert zodat we terug kunnen afzakken.