Tortuguero: een afgelegen dorpje langs de Caribische kust dat enkel te bereiken is per boot over de rivier of al vliegend. Op deze rustige plek zetten wij het nieuwe jaar in.

Een hele dag zijn we onderweg geweest om in Tortuguero te geraken, daarvoor hadden we 4 busritten en een boottocht nodig. Deze laatste was thans een mooie afsluiter van een lange reisdag, de rivier is niet heel breed en gaat dwars door de bossen. De zon begint stilaan onder te gaan en we zien verschillende vogels die hun slaapplaats opzoeken.

Bij aankomst in het dorpje worden we geholpen door een man uit het dorp die ons helpt zoeken naar een slaapplaats. Opnieuw geeft dat geen enkel probleem, er zijn immers geen massa’s toeristen die op deze plek Nieuwjaar willen vieren. Voor de man is dit de ideale manier om in contact te komen met nieuwe toeristen en zo zijn diensten als gids aan te bieden. Samen met een Zwitsers-Canadees koppel nemen we onze intrek in een hotel langs het strand. De kamers zijn heel simpel en aan de dure kant, gelukkig krijgen we het voor mekaar om het ontbijt er gratis bij te krijgen.

Al vroeg de volgende ochtend, om 5u30, stappen we in een kano voor een boottochtje door het nationale park van Tortuguero. Op dit uur zouden de dieren het gemakkelijkste te zien zijn wanneer ook zij uit hun slaap ontwaken. We zijn zeker niet de enigen op de rivier, er zijn nog verschillende andere kano’s en daarnaast ook een heel deel motorbootjes. Die maken het vaak moeilijk om dieren te spotten aangezien ze hen wegjagen met hun luide motoren. Al snel geraken we achterop en hebben we geen last meer van de motorboten, al peddelend door de rivier bij zonsopgang heeft wel iets.

Het eerste plekje waar we halt houden is een boom waarin hele grote bloemen bloeien. Deze worden enkel gegeten door schildpadden of zeekoeien, die laatste zouden we heel erg graag zien maar dat schijnt moeilijk te zijn aangezien zij veel verder in de rivier leven waar ze geen hinder hebben van de motorboten die de hele dag door passeren.

Tussen de vele, groene blaadjes van een boom ligt er een grote leguaan te zonnen. Dat is altijd de beste plek waar je dit soort dieren kan vinden, ze hebben de warmte van de zon heel erg nodig. Tijdens de rest van de trip krijgen we nog een aantal van deze grote leguanen te zien.

De opkomende zon kleurt de groene omgeving, wat hebben we vandaag geluk met het weer. De regenwouden in deze regio behoren tot de allernatste, maar daarvan worden wij voorlopig gespaard. Onderweg zien we heel wat mooie vogels, maar de namen daarvan kunnen we bijna nooit onthouden . Zo zagen we ook een duo met een felrode borst dewelke tot de familie van de quetzal behoort. Deze nationale trots van Costa Rica zullen we waarschijnlijk niet te zien krijgen aangezien deze vogel in hoger gelegen gebieden leeft en wij ons liever op de warme stranden nestelen.

Naast vogels zien we ook nu en dan een aap, maar in vele mindere maten dan we ze gedacht hadden te kunnen zien. Het blijft bij een aantal slinger- en brulapen waarvan sommigen nog lui en slaperig op een tak liggen terwijl de anderen al door de bossen slingeren. Dan komt er in de tegenovergestelde richting een otter aangezwommen, maar die beestjes zwemmen zo snel dat ze alweer verdwenen zijn voor je ze goed en wel gezien hebt.

Onze gids weet wel nog een paar kleine kaaimannen te spotten, ze liggen roerloos tussen de waterplanten maar houden toch hun grote ogen wijd opengesperd terwijl wij foto’s nemen van heel dichtbij. De uren in het bootje vliegen snel voorbij en al hebben we niet zoveel dieren gezien, de omgeving op zich is prachtig en zeker de moeite waard om van dichtbij te verkennen.

Op de terugweg weet Dave nog een luiaard te spotten, maar hoe hij me ook probeert duidelijk te maken waar het dier ergens hangt, zelfs met de verrekijker zie ik hem niet. Als laatste zien we ook nog een mooie rivierschildpad die ligt te zonnen op een dode, bovenstekende tak in het water.

Na drie uur onderweg te zijn geweest hebben we intussen grote honger en gaan we eerst ontbijten. Het is nog steeds vroeg op de ochtend en we hebben nog een lange dag voor ons. Bovendien is het vandaag oudjaar en moeten we ons op zijn minst toch proberen wakker te houden tot middernacht, de rest van de dag houden we het rustig.

Naast een boottochtje kan je ook nog een korte wandeling maken in het nationale park en aangezien het dure toegangsticket maar voor één dag geldt besluiten we vandaag nog te gaan wandelen in plaats van morgen opnieuw 10 USD per persoon te betalen. Aan de inkom van het park wil de man van het loket ons niet toelaten als we geen rubberen laarzen gaan huren. We hebben al snel de indruk dat het alweer om pure geldklopperij gaat en dat ze op deze manier de mensen van de winkeltjes in het dorp die laarzen verhuren willen sponsoren. We vragen die kerel om meer uitleg en waarom het in godsnaam nodig is om rubberen laarzen te huren, als het alleen maar om de modder is zou dat wel iets te belachelijk zijn. Hij vertelt ons dat er giftige slangen in het park zitten en dat we daarom dergelijke laarzen moeten huren. Onze eigen wandelschoenen, die minstens even goed zijn, mogen we niet gebruiken en de reden waarom niet krijgt hij ons niet uitgelegd. We kunnen zijn verhaal over de giftige slangen ergens wel aannemen, maar langs de andere kant geloven we er geen sikkepit van aangezien er nergens gewaarschuwd wordt voor die beesten. Overal hangen informatieborden met uitleg en afbeelding, nergens zien we daar een slang tussen staan. Bovendien ligt het park vlak naast het dorpje van Tortuguero en ook daar worden toeristen niet gewaarschuwd voor de eventuele aanwezigheid van giftige slangen in de omgeving. Het park is zo klein en de wandeling is amper 1,8km, als er daar slangen zitten zouden ze ook in de rest van het dorp voorkomen. We zijn in geen geval van plan om nog maar eens te betalen en dat voor zo’n kort wandelingetje. Het begint ons ook stilaan op de zenuwen te werken dat alles hier om het geld draait in dit land.

Onderweg terug naar het hotel lopen we op Igor en Jane en wanneer zij ons verhaal horen besluiten ze ook terug te keren. In ruil voor een wandeling van 1,8km gaan we over het eindeloos lange zandstrand wandelen. Op deze plek komen rond de maanden Juli en Augustus grote getale schildpadden toe om hun eieren te leggen, dat is ook waarvoor deze plek zo bekend is.

Er staan enorm veel palmbomen langs het strand en voor de allereerste keer gaan we op zoek naar kokosnoten om er eentje te kunnen opeten. Ik vind er één die precies nog niet lang geleden uit de palm is gevallen en na heel wat klop- en trekwerk krijgt Dave hem open. Het kokossap smaakt heerlijk en ook de kokosnoot zelf is heel lekker. We doen daarna nog een paar pogingen om kokosnoten te vinden en ik trek er twee uit de boom terwijl ik in Dave zijn nek zit, maar ze zijn nog niet rijp genoeg om op te eten.

Het begint te druppelen wanneer we bijna terug aan het hotel zijn en de laatste meters lopen we verder voor de aankomende stortbui. Het is intussen al laat in de namiddag en we gaan ons opfrissen voor vanavond. Omdat de regen blijft aanhouden en we toch vrij moe zijn nadat we deze ochtend zo vroeg opstonden gaan we even dutten. Amper een minuut voor 19u worden we terug wakker, we hebben afgesproken met Igor en Jane en zij staan ons buiten al op te wachten. Gelukkig waren we al gedoucht en moesten we ons alleen maar aankleden en vertrekken.

In het kleine dorpje gaan we op zoek naar een restaurant, maar velen zijn toe vandaag. Ook valt het ons op dat er nergens een speciaal menu wordt aangeboden, dus zullen we het alledaagse moeten eten en daarvoor gaan we dan maar terug naar het restaurant van ons hotel. Daar rook het gisterenavond heel lekker toen we toekwamen en al is het er duurder, vandaag willen we een centje extra uitgeven om iets lekkers te eten. We krijgen allen een glaasje drank van het huis, het zou rum uit Costa Rica moeten geweest zijn maar in plaats daarvan smaakte het naar goedkope vodka. Het eten was niet bijzonder lekker, al smaakte het wel om nog eens iets anders naar binnen te werken dan de gewoonlijke rijst met bonenschotel.

Nadien wandelen we het dorpje door naar een café langs de rivier waar zich heel wat locals verzameld hebben. Na twee drankjes hier begint heel wat publiek af te druipen en vragen we ons af wat er verder nog staat te gebeuren voor twaalf uur. Dan komt er een Hollands koppel binnen gewandeld dat deze ochtend mee in de kano zat en zij vertellen ons dat er een veel leuker café is een beetje terug. We betalen onze rekening en gaan een kijkje nemen, de muziek staat luid en de mensen staan te swingen op de dansvloer. Dat trekt er al wat beter op, hier is alleszins een pak meer ambiance dan daarnet. We zijn één van de weinige toeristen in het café en de locals vinden het blijkbaar wel leuk dat we met hen Nieuwjaar komen vieren. De mannen hier doen niet liever dan dansen maar vragen steeds een vrouw om met hen mee te shaken. Heel plezant, maar eens je hen de kans hebt gegeven om met je te dansen laten ze je de rest van de avond niet meer met rust. Zoals altijd en overal worden de laatste seconden voor twaalf uur afgeteld en daarna volgen er langs alle kanten felicitaties, wat een gastvrij en vriendelijk volkje hier.

We houden het drinken en dansen vol tot iets na 2u, maar dan is het toch bedtijd. We hebben een fantastische avond gehad en hadden vooraf niet kunnen denken dat we hier op de juiste plek zouden gezeten hebben voor een leuk feestje.

De volgende ochtend staan we net op tijd op om nog te kunnen ontbijten. De grijze wolken aan de hemel beloven niet veel goeds. De hele dag door regent het, niet hard, maar van dit soort gesmos word je toch kleddernat. Een ideaal moment om ons op het terras te installeren voor een spelletje Yahtzee. Daarna maken we de laatste updates voor onze website in orde en gaan we een sapje drinken in een cafeetje tegenover het hostel waar er gratis draadloze internetverbinding is. Onderweg daar naartoe zien we een grote toekan overvliegen, gisteren zagen we er ook één op net dezelfde plek. We achtervolgden hem met ons fototoestel, maar kregen hem niet vastgelegd op beeld.

Zo vliegt ook deze laatste, regenachtige dag snel voorbij en kruipen we niet al te laat in ons bed aangezien er ons morgen alweer een vroeg vertrek staat te wachten.