Quepos en Parque Nacional Manuel Antonio: dit wordt onze eerste echte topdag in Costa Rica. Dit is wat we ons hadden voorgesteld bij dit land, knappe stranden, natuur en veel dieren !

Met een klein hartje gaan we in Quepos op zoek naar een slaapplaats. We is vandaag 24 december en naar wat we ons lieten vertellen staat er een hele drukke periode aan te komen en zullen de meeste hotels volgeboekt zijn. Schuin over het busstation gaan we informeren in een hotelletje en daar hebben ze al direct plaats. Oef, die schrik is dus voor niets geweest. De meeste toeristen zullen misschien slapen zoeken in Manuel Antonio, maar aangezien het daar duurder zou zijn dan in Quepos besluiten wij hier te logeren.

Wanneer we op Kerstdag buiten stappen ligt het centrum er dood en verlaten bij. Alle winkels zijn toe en we vinden twee restaurantjes die toch de deuren openden. Ontbijten doen we in Musmanni, een bakkerij-keten vergelijkbaar met Panos en zeker niet slecht.

Normaal wilden we vandaag naar het nationaal park gaan, maar omdat we het deze morgen hoorden regenen toen de wekker afliep stelden we dat toch maar uit tot morgen. Nu lopen we hier in een leeg centrum doelloos rond. We gaan kijken langs het strand, maar om daar te geraken moeten we een rivier over die naar zee loopt en te breed en diep is om over te steken. Een oude, marginale vent peddelt met zijn rotte boot naar de overkant en we krijgen een mooie toeristenprijs naar ons hoofd geslingerd wanneer we hem vragen om ons over te zetten. Niet dus, zo gek zijn we niet.

Dan botsen we op een gezellige koffieshop met WiFi, de ideale moment om naar huis te bellen denken we zo. Rond deze tijd zitten ze thuis lekker te tafelen en hebben we onze families bij mekaar. De volgende uren brengen we door al babbelend met het thuisfront en zo vliegt onze Kerstdag alsnog heel snel voorbij. Het is een blij weerzien al wordt dat na een tijdje plots verbroken wanneer de verbinding wegvalt.

De volgende dag laten we onze wekker opnieuw vroeg aflopen, we willen vroeg toekomen in het nationaal park Manuel Antonio. Dit is het tweede kleinste park van het land, maar het aantal toeristen dat erop afkomt is ontelbaar en om die massa voor te zijn willen we vroeg aan onze wandelingen beginnen.

De bus zet ons af aan de toegangsweg van het park, we kunnen aan onze zoektocht naar diertjes beginnen. Nog geen tien minuten zijn we aan het wandelen of iemand komt ons achterna gestapt. Het is een Chinees die ook in ons hotel logeert en blijkbaar niet graag alleen wandelt. Op zich geen probleem, maar hij stapte en praatte al even luid wat ons verschrikkelijk stoorde. Hoe kunnen wij zo in godsnaam dieren zoeken, je hoort ze niet eens met zijn getater. We waren dan ook heel blij wanneer hij ons een tijdje later weer gerust liet en alleen verder wandelde.

De eerste wandelroutes die we kozen brachten ons langs prachtige stranden met wit zand, iets waarvoor dit park ook bekend staat. Het zijn niet alleen de beestjes die de aandacht trekken, de prachtige omgeving van bossen, jungle en stranden is echt om bij weg te dromen. Op de rotsen langs het witte strand zien we het eerste dier van de dag, een grote leguaan geniet van het zonnetje.

We stappen verder langs al even mooie en langere stranden, wandelen door de jungle waar we verschillende agouti’s zien weglopen wanneer ze ons zien aankomen en komen langs mooie uitkijkpunten. Het water hier is stralend blauw en steekt mooi af tegen de groene jungleomgeving. Op één van de wandelpaden komen we oog in oog met een koppeltje wasberen, ook zij verkiezen de aangelegde wandelweg voor een ommetje. Ze lopen rustig achter mekaar, maar wandelen de bossen in van zodra ze ons zien aankomen.

Nog voor de middag, we zijn dan wel al bijna 4u aan het wandelen, zien we de kerel waarvoor we gekomen zijn. Heel hoog in de toppen van de bomen merkt Dave een luiaard op, wat een knap beest. Tientallen minuten staan we hem gewoon aan te gapen en houden we zijn rustige bewegingen in het oog. Heel zachtjes laat hij zich naar beneden glijden en je ziet hoe hij met zijn grote klauwen naar de volgende tak grijpt.

We kunnen hier natuurlijk niet eeuwig blijven staan en stappen verder naar een uitkijkpunt waarvoor we weer even fameus mogen zweten. Op de terugweg daarvan komen we langs een enorme groep witkopaapjes of kapucijnaapjes. Een al even grote massa toeristen heeft zich verzameld en de flashes flitsen kort achter mekaar. Of het nu dat was of gewoon de vele toeristen op een rij, de aapjes leken niet heel blij en lieten hun grote, gele tanden zien. Ze kwamen zo dichtbij en keken dreigend in onze richting waardoor wij toch maar een stapje achteruit zetten.

Nu we al heel wat kilometers gewandeld hadden en al uren onderweg waren begonnen onze magen te knorren. We legden ons op het grote, witte zandstrand waar de overrompeling van toeristen niet te groot was om onze broodjes op te eten. Dat trok al snel de aandacht van een aantal dieven in de omgeving en de eerste die een poging waagde was een wasbeer. Ik stond nog toe te kijken hoe de wasbeer zijn neus in de rugzak van onze buren stak, maar niet veel later konden we zelf lopen om onze bagage te beschermen. Hij vluchtte weg voor hun dreigende bewegingen en liep recht op onze rugzak af. Dave benaderde hem voorzichtig want hoe schattig die wasbeer er ook uitziet, zijn tanden heb je liever niet in je arm. Weer wat later hoorde Dave iets snuffelen achter ons en voor we het goed en wel beseften waren we omsingeld door drie wasberen en allen tegelijk probeerden ze iets te stelen. Maar deze schattige beertjes zijn niet de enige dieven in de omgeving, ook de kapucijnaapjes doen hun uiterste best om iets te pakken te krijgen. Even later moesten we hen wegjagen toen ze rechtopstaand op ons afkwamen. Zij zitten heel onschuldig vanuit de bosjes toe te kijken en lopen spelend onder de bossen door en langs je handdoek. Één seconde van onoplettendheid is voor hen genoeg om hun kans te wagen. We voelden ons alsof we in een dierentuin lagen te zonnen. Wasberen komen langs gewandeld en snuffelen rond, apen lopen mekaar achterna en graven in het zand op zoek naar iets eetbaars en als niet deze dieren voor geritsel zorgden dan was het de knappe leguaan die tot dichtbij ons kwam gekropen. We vonden het geweldig om tussen zoveel dieren op een prachtig strand te liggen, al kan je het niet wagen om met twee tegelijkertijd de zee in te duiken met zoveel dieven op de loer.

Nadat onze batterijen terug waren opgeladen begonnen we aan de laatste wandeling van de dag naar een waterval. Deze wandelweg ging door de echte jungle, het wandelpad was niet goed aangelegd en heel slijkerig. Op een gegeven moment kwamen we aan een riviertje en moesten we naar beneden springen omdat het pad was weggespoeld. De waterval waar we op uit kwamen was niet echt overweldigend, er kwam bijzonder weinig water naar beneden gestroomd. Het was vooral de omgeving die het zo mooi maakte, alsof we al uren hadden gewandeld en diep in de jungle zaten.

We beleefden vandaag echt een topdag en zijn zeer in de wolken over het aantal dieren dat we te zien kregen. We zetten ze nog even op een rijtje als afsluiter:

-       8 wasberen waarvan er vier onze wandelweg kruisten en de rest op het strand liepen,

-       3 luiaards,

-       verschillende agouti’s die ons steeds te snel af waren om er een foto van te maken,

-       tientallen witkopaapjes of kapucijnaapjes, deze komen echt heel dichtbij,

-       een leguaan op de rotsen aan het strand en nog een knapper exemplaar met mooiere kleuren en een grote kam op zijn rug op het strand zelf,

-       één enkele brulaap, geen idee waar de rest van zijn compagnie zat,

-       tientallen indrukwekkende Morphos vlinders, dat is een grote, felblauwe vlindersoort die we geen ene keer op foto konden vastleggen,

-       een specht met rood hoofd à la Woody Woodpecker,

-       een bosschildpad,

-       massa’s overvliegende pelikanen terwijl we op het strand lagen,

-       twee hertjes aan de uitgang van het park,

-       de kleine, zeldzame squirrel monkeys zag Dave vanuit de bus.

Een enorme lijst van dieren om zomaar op één dag tegen te komen, dat maakte deze dag eens zo mooi en onvergetelijk. Al komen er hier honderden toeristen per dag, als je er vroeg genoeg bij bent is het nog relatief rustig in het park en kan je op het gemak rondwandelen en genieten.