Taganga en Santa Marta: zon, zee, strand en het belangrijkste van allemaal… het is er heet en er valt weinig regen !

Na alweer een 17 uur durende busrit van Medellin stappen we uit en overvalt de tropische hitte ons. Het is zolang geleden dat we dit soort temperaturen nog gevoeld hebben dat we het zelfs niet zien zitten om naar een bus te gaan zoeken en dus laten we ons voeren door een taxi zodat we afgezet worden vlak voor een hotel.

Eens aangekomen in Taganga is het eventjes zoeken naar een goeie slaapplaats, maar uiteindelijk komen we in een mooi hotel terecht en kost de kamer ons geen cent meer dan de hostels die we daarvoor gingen bekijken.

Taganga is een klein vissersdorpje waar het toerisme het dagdagelijkse leven van de mensen nog niet controleert of volledig in de hand heeft. Hoewel er al een heel aantal hostels zijn en er ook een redelijk aanbod is aan restaurantjes is het niet zo dat het hele dorp van het toerisme leeft. Zodra je van de waterkant weg wandelt kom je in zandstraatjes en weggetjes met kleine, simpele huisjes en zou je totaal niet kunnen denken dat er op deze plek nogal wat toeristen komen.

Het strand in Taganga zelf is niet om over te roepen. Donker en grof zand met kleine steentjes, hier en daar een aangeplante palmboom en vele boten die een groot stuk van het strand innemen. Hoewel het hier gezellig is komen we niet direct in de verleiding om hier te gaan zonnen, we willen dat bovendien toch mijden de eerste dagen en onze witte lijven eerst wat laten wennen aan de nieuwe, warme temperaturen in plaats van ons ineens in de volle zon te gooien.

Ons hotel heeft een klein, mooi terras met zeezicht en daar brengen we een hele tijd door met genieten van de prachtige omgeving. Taganga ligt in een baai omgeven door hele mooie, groene bergen. Het is ook een zaligheid om een hapje te kunnen eten met zicht op zee of een lekkere, verse fruitshake te gaan drinken. Regenen doet het op beide dagen dat we in Taganga verblijven twee keer heel hevig, maar daarna is er weer volle zon en wordt de warmte nog drukkender.

Op onze tweede dag wandelen we door de groene bergen naar Playa Grande, het vele mooiere strand naast Taganga. Binnen de 5min. zijn we zeiknat van het zweet, de hitte is ongelofelijk en zonder ook maar een klein zuchtje wind sta je direct in het zweet. Gelukkig is het maar een tiental minuutjes wandelen tot het strand en zijn er daar alweer voldoende restaurantjes om te bekomen van de hitte in een ligstoel onder de palmbomen.

We wandelen nog een stukje verder en komen nog langs kleinere strandjes waar veel toeristen aan het snorkelen zijn, maar besluiten na nog een kwartiertje stappen dat de hitte genoeg is geweest voor vandaag. We keren terug naar Playa Grande en zetten ons luilekker in een ligstoel. Op dit strand zijn veel meer toeristen dat in Taganga zelf en er lopen heel wat strandverkopers rond. Toch plezant als je niet eens moet rechtstaan om iets te eten of drinken te kopen… Zo proberen we de ceviche van garnalen en al is het niet goedkoop, het smaakt heerlijk met vers limoensap en stukje rode ajuin.

Omdat we Taganga al snel gezien hebben, daar heb je echt niet lang voor nodig, en we niet van plan zijn om echt te niksen of te zonnen gaan we vervolgens naar Santa Marta. Dat ook om praktische redenen want het vervoer naar het Tayrona nationaal park vertrekt van daaruit.

We installeren ons in een heel simpel hotel in een nogal vervallen kamertje, maar de prijs daarvoor is dan ook heel laag.

Tot onze verbazing is het strand in Santa Marta zeker niet onaantrekkelijk, het zand is wit en het strand is een pak langer dan in Taganga. Hoewel we voordien van verschillende mensen hoorden dat Taganga veel gezelliger en beter is, toch vinden we dit plaatsje ook zeker iets hebben. Het is hier absoluut een pak groter en drukker, maar zeker niet ongezellig.

We beginnen met een wandeling langs het strand en gaan daarna wat rondlopen in het drukkere centrum. Hier vinden we heel wat mooie, oude gebouwen met sfeervolle smeetijzeren balkons. Langs Carrera 5 zijn er enorm veel kraampjes met zomerse artikelen zoals teenslippers, zonnebrillen en petten. Dave heeft maanden lopen zoeken naar nieuwe teenslippers nadat de zijne sneuvelden in Brazilië en nu smijten ze er (bij wijze van spreken) mee naar je hoofd. Wij genieten er persoonlijk meer van om in een levendiger stadje rond te kunnen lopen dan op een plaatsje zoals Taganga waar je het gehad hebt met dat ene straatje langs de zee. Maar ook deze keer zijn we niet uit op zonnen en strandliggen, dus in die zin hebben wij er meer aan om te kunnen rondlopen.

We gaan ook inkopen doen voor onze trip van morgen naar het nationale park Tayrona. Vooral het drinkwater schijnt daar heel duur te zijn, dus slaan we maar al een voorraad in. Verder is het in Santa Marta de ideale plek om een terrasje te doen langs de dijk en ook ’s avonds is het nog zo aangenaam warm wat het ideaal maakt om buiten te kunnen eten. Je zou er bijna spijt van krijgen om vroeg terug naar het hotel te gaan en daarom sluiten we de avond af op het terras van de Colombiaanse koffieketen Juan Valdez.

Daarna is het tijd om onze spullen bij mekaar te pakken en te selecteren wat we mee zullen nemen naar het park. Onze grote rugzakken laten we achter in het hotel, daar gaan we niet mee sleuren en al zeker niet in deze hitte.

Wat zijn we blij om terug in goei weer te kunnen rondlopen, een short te kunnen dragen met teenslippers in plaats van dikke sokken en wandelschoenen. Al hadden we de eerste uren toch aanpassingsverschijnselen aan deze hitte ! De thermometer wees vandaag in Santa Marta een temperatuur van 36° aan, zalig !