Verslag Colombia

 

Cartagena: we sluiten onze laatste dagen in het mooie Colombia af in dit prachtige staaltje van Spaanse architectuur met zijn perfect gerestaureerde koloniale gebouwen.

 

Cartagena is een prachtige havenstad met een historisch centrum om u tegen te zeggen. De stad werd gesticht in 1533 en werd in de 16de eeuw meermaals aangevallen door piraten. In antwoord daarop bouwden de Spanjaarden een stadsomwalling en een reeks forten die bescherming moesten bieden. Deze maatregelen zorgden ervoor dat Cartagena uit handen van de piraten bleef.

Deze dagen is het historische centrum van Cartagena een levend museum met zijn 16de- en 17deeeuwse Spaanse architectuur, smalle straatjes, kerken en pleinen. Het is een zaligheid en plezier om er rond te lopen en werkelijk in elk straatje of achter elke hoek schuilen er prachtige gebouwen met grote balkons en kleurrijke bloemen. We hebben dan ook uren en uren doorgebracht wandelend van het ene straatje naar het andere, maar veel winkelen zat er jammer genoeg niet in. Vele winkels waren gesloten vanwege de feestdagen en jammer genoeg was het centrum daardoor ook vaak verlaten en leeg. Een ander opvallend iets hier in Cartagena, en wat we ook al in andere steden zagen, zijn overstroomde straten. Hebben ze hier een probleem met de riolering misschien, want vaak stinkt het water ook verschrikkelijk. Zelfs wanneer het dagen niet geregend heeft staan sommige straten blank en moet je omwegen zoeken om droog over te geraken.

 

Al was het stadscentrum vaak nogal dood, langs de andere kant hadden we dan weer erg veel geluk dat op onze tweede dag in de stad carnaval gevierd werd. De grote rijbaan langs de kust werd volledig afgezet en overal werden tribunes gebouwd, we hadden er geen idee van hoe groot het feest hier zou worden. In de vroege namiddag gingen we een kijkje nemen en we liepen al bijna verloren tussen die grote mensenmassa. Omdat er blijkbaar toch het één en ander zou gebeuren, vanwege de vele tribunes, besloten we ons kaartjes te kopen voor een zitplaats (na het nodige afdingen !) in plaats van in de vlakke zon te blijven staan tussen alle andere duizenden mensen. Moet ik vermelden dat de sfeer er hier goed inzat? Colombianen zijn sowieso al “happy people” en doe daar een hoge dosis rumba bij met muziek die heel luid klinkt door de vele grote luidsprekers en het feest schiet in gang. Carnaval hier houdt in dat er velen mekaar beschilderen, bekladden eigenlijk, met verf. Maar wat ons betreft waren dat precies eerder de kinderen en, het klinkt misschien onbeschoft, de marginalen. Ze vragen je dan om je ook een veeg te mogen geven en om een cent in hun beker te gooien. Op de duur werden we daar wel wat zenuwachtig van want de hele dag werden we zo “lastig gevallen” en moesten we de zwartgeschilderde jongeren ontlopen.

 

De iets leukere versie van carnaval vieren is met spuitbussen schuim en bloem. Eerst krijg je een heleboel van dat schuim op je kop gespoten en daarna volgt een handvol bloem. Met dat laatste werden wij als toeristen niet versierd, maar Dave kreeg een fameuze dot schuim in zijn nek van een breedlachende Colombiaanse. Nadat we al meer dan een uur op de tribunes zaten en stonden begon uiteindelijk de stoet. Kleurrijke kostuums, de ene al wat knapper dan de andere, en heel wat paradewagens waarop de toekomstige Miss Colombia staat. Alle geselecteerde meisjes voor de eindronde van Miss Colombia komen hier het publiek toezwaaien en stemmen ronselen. Binnen een paar dagen is het dan zover en zal zij verkozen worden.

Dik anderhalf uur duurde de carnavalsstoet en vooral in de tribunes ging het er hevig aan toe. Zwieren met die heupen, draaien met die poepen, zingen en roepen. Hoe later het werd op de middag, hoe heviger het publiek werd. Ze gooiden met lege blikjes bier, schoenen vlogen door de lucht, spuiten water in mekaars gezichten,… Het was heel fijn om eens meegemaakt te hebben, maar dan vooral voor de ambiance. De stoet zelf was niet zo heel bijzonder, vele groepen wandelden gewoon over de rijweg terwijl wij een meer uitbundige uitvoering hadden verwacht.

 

Op onze derde dag bezochten we Castillo San Felipe de Barajas, één van de forten die gebouwd werden ter bescherming van de stad Cartagena. Het is een indrukwekkend gebouw van waarop je een mooi zichtje hebt over het centrum en vooral de hoogbouw van het nieuwe stadsgedeelte in de verte. Binnenin het fort is er een doolhof aan tunnels en ondergrondse gangen, gelukkig zijn alle zijarmen toegemetseld zodat we niet verloren konden lopen.

Voor de rest van deze dag hebben we alweer veel rondgewandeld in het mooie centrum. Ook leuk is de stad bekijken van op de oude stadsomwalling. Op een paar verschillende punten kan je de muur beklimmen en zo krijg je een mooi overzicht over zowel de zee als de prachtige koloniale gebouwen. Al waren er nooit massa’s volk en activiteit in het historische stadsgedeelte, ’s avonds is het er best gezellig wanneer de lantaarns de gevels verlichten en het geluid van de paarden die door de straatjes lopen terwijl ze een koets voorttrekken.

 

Nu onze laatste dagen in het land aanbreken moeten we toch een keer echt relaxen en niets doen. Daarvoor gaan we naar het nieuwe stadsgedeelte waar alle hoogbouw te vinden is en de chiquere hotels langs de kust en de stranden. Hier zijn ook een pak meer winkeltjes die ook tijdens de carnavalsperiode open zijn en eigenlijk is dit gedeelte van de stad ook best gezellig. Twee volle (halve ;-) ) dagen hebben we op het strand gezeten. We huurden een stoel onder een tentje want in volle zon is het veel te heet en te gevaarlijk om te verbranden. Uren en uren zaten we hier te genieten van de omgeving en de vele verkopers houden je wel bezig. Een lekker koffietje van de koffieventers, een verse fruitsla eten, water drinken uit een plastieken zakje, je moet voor niks uit je stoel komen.

Vanuit onze luie stoel zaten we ook vaak te kijken naar de vele, grote pelikanen die in de lucht zweefden. Het is leuk om zien hoe ze op vissen jagen, ze laten zich plots met een grote snelheid in het water vallen, kopje onder, komen daarna weer boven en nadat ze het water uit hun bek laten lopen steken ze hun hoofd omhoog en laten de vis naar binnen glijden.

 

We hebben zalig genoten van de laatste dagen niets doen en luieren op het strand. Het werd ook wel een keer tijd om een kleurtje op te doen want we zagen er weer echt uit als ware, bleke Belgen. Onze batterijen zijn weer volledig opgeladen om er tegenaan te gaan op onze volgende bestemming, Panama.