Xi’an, de stad waar het achtste wereldwonder zich bevindt: het Terracottaleger.

Op zondagochtend 23 september kwamen we aan in Xi’an, alweer met de nachttrein. Ook deze rit is ons uitstekend bevallen zodat we fris en monter aan onze eerste dag konden beginnen.

Zoals steeds willen we ook nu eerst onze treintickets regelen om Xi’an te verlaten. We stappen naar het treinstation en lopen daar op een ander blank koppel dat ons weet te vertellen dat er geen tickets verkocht worden voor overmorgen, enkel voor de dag zelf en morgen.

Volgens onze reisgids is er een tourist information center vlakbij het station dus gaan we eerst daarnaar op zoek om al wat info bijeen te krijgen en te weten te komen waar we dan wel al een treinticket kunnen boeken.

We lopen de hoofdstraat recht tegenover het treinstation in maar kunnen het infocenter niet vinden. Dave stapt daarop een piepklein bureautje binnen en alweer botsen we op een (jonge) Chinese vrouw die geen woord Engels spreekt. Ze is echter wel bereid ons te helpen en opent een vertaalprogramma op haar computer zodat wij alles in het Engels kunnen invoeren en zij weet wat we zoeken. Alle moeite voor niets, ze vindt geen adres van het infocenter terug en we besluiten dan maar zelf op zoek te gaan naar het Advance Ticket Office waarover onze Planet spreekt en wat slechts op 10 min. loopafstand zou liggen.

Die 10 min. blijken lichtjes verkeerd ingeschat, na 40 min. stappen hebben we het bureau nog steeds niet gevonden en na meerdere pogingen om bij de Chinezen meer te weten te komen houden we het voor bekeken. Ze begrijpen langs geen kanten wat we zoeken en bovendien lopen we in een buurt rond waar heel wat gebouwen gesloopt zijn en waar er niet veel te beleven valt. Onze Planet die dateert van 2005 blijkt vaak verouderde informatie te bevatten, zeker nu we 2 maal na elkaar niet vinden wat onze gids beschrijft.

We nemen een taxi en bezoeken de Temple of 8 Immortals iets buiten de oude stad. Dit is de grootste Taoïstische tempel in Xi’an en eens wat anders dan alle boeddhistische tempels die we de afgelopen weken al te zien kregen. Voor de kleine inkomprijs die gevraagd wordt is het de moeite waard om hier een bezoekje te brengen. Vlak over de ingang van de tempel is er een antiekmarktje waar de Chinezen hun oude snuisterijen aanbieden. We zien een mooi stenen theepotje maar besluiten geen bod te doen aangezien het zo fragiel is om nog maanden mee te nemen en we voorlopig nog niets anders hebben dat we eventueel mee naar huis kunnen sturen.

Na dit bezoek wandelen we terug naar het oude stadsgedeelte, een flinke tocht want Xi’an is alweer een grote stad die je niet zomaar even rondwandelt.

Het is al bijna 18u wanneer we de moslimwijk van Xi’an binnenkomen. Een heel gezellige buurt waar je van alles te eten kan krijgen op straat, er hangt hier bovendien een rustige sfeer.

We hebben een reuzehonger maar willen eerst nog de Grote Moskee bezoeken alvorens het donker wordt. Deze ligt achterin de kleine straatjes van de wijk en geeft ons helemaal niet het idee dat we ons in een moslimomgeving bevinden. Het complex is heel gelijkaardig aan de boeddhistische tempels, enkel de gebedszaal achterin verraadt meer. Spijtig dat we deze enkel van buitenaf mogen aanschouwen, de toegang is immers voorbehouden aan moslims.

Dat maakt het voor ons net jammer, we hadden gedacht iets totaal anders te bezoeken maar kregen alweer het typische tempelgevoel. Toch is ook dit complex heel mooi en op zich de moeite om een bezoekje te brengen, er hangt immers een andere sfeer dan in de boeddhistische tempels.

We besluiten ons avondeten vandaag heel simpel te houden en komen terecht in een uiterst simpel eethuisje in de moslimwijk. Er staan een paar tafels met plastieken krukjes, op straat staat de ‘kok’ aan een lange, smalle bbq. Je hebt keuze uit een aantal verschillende satés waar je brood kan bij nemen.

Je kan niet geloven hoe wij onze vingers hier afgelikt hebben ! Thuis eten we zelden vlees, hier smaken de satés van lam en beef overheerlijk. Het beviel ons hier zo goed dat we ook de volgende avond hier kwamen smullen van het lekkere vlees, het brood op de bbq en een frisse pint voor amper 3 euro voor ons beiden.

Op een marktje in dezelfde straat kochten we gedroogde mango, alweer een aanrader. Hier worden heel wat verschillende soorten gedroogd fruit aangeboden en voor we kopen hebben we al heel wat geproefd.

De volgende ochtend maken we eerst werk van ons treinticket voor Chengdu. We komen vroeg aan in het treinstation en de dame achter het loket spreekt vlot Engels, zo hebben we binnen de paar minuten onze bedden gereserveerd. Ook deze keer nemen we de nachttrein en boeken we een hardsleeper.

Vlak voor het treinstation vertrekken de bussen naar het Terracottaleger. Deze brengen je tot vlak voor de ingang en er rijden er meer dan genoeg zodat je niet lang hoeft te wachten om nadien terug te keren naar Xi’an.

Het achtste wereldwonder trekt niet zomaar veel bezoekers, ook hier kunnen we alweer over de koppen lopen. We besluiten met de expositie te beginnen om zo het hoogtepunt van dit bezoek voor het laatst te houden. En het was absoluut het wachten waard !

De opgravingen zijn nog volop aan de gang, in 2 van de 3 hallen zie je dan ook niets anders dan brokstukken en het begin van de uitgegraven beelden.

Dan komen we in de hal waar er massa’s beelden achter elkaar gerangschikt staan, heel erg indrukwekkend. We wringen ons tussen de Chinezen zodat we ook een mooi overzicht krijgen, wachten op je beurt heeft hier weinig zin. Chinezen wringen zich constant en overal tussen maar zullen zelf niet opzij gaan om iemand anders de kans te gunnen om mee te kijken.

We sluiten ons bezoek af met de filmvoorstelling over het ontstaan van dit leger. Deze beelden worden afgespeeld in een zaal waar de doeken zich rondom rond bevinden zodat je een 360° weerspiegeling krijgt. Dit moet je gezien hebben voor of na je bezoek aan het Terracottaleger, zo weet je ten minste wat je hier ziet en hoe dit immense leger er gekomen is.

In de namiddag bezoeken we Big Goose Pagoda, jammer dat er buiten het bezoeken van tempels niet veel anders te beleven valt. Dit slaagt voor ons een beetje tegen, de pagode stelt op zich niets voor maar geeft je wel een mooi uitzicht over de stad. Alweer moeten we bijbetalen om de pagode zelf te beklimmen, nu we hier toch zijn hebben we die 2 euro per persoon er wel voor over, anders draait ons bezoek helemaal op niets uit. Hoewel 4 euro best wel veel is voor een oude pagode waar binnenin niets te zien is. De rest van de gebouwen rondom de pagode zijn niet anders dan alle andere die we al gezien hebben.

Op onze laatste dag in Xi’an houden we het lekker rustig. We bezoeken de beltoren maar worden ook hier weer een beetje teleurgesteld. Het enige waar voor ons geld is alweer het uitzicht over de stad. Omdat we in Datong reeds de drumtoren bezochten dachten we deze keer de beltoren eens vanbinnen te bekijken.

We wandelen op ons gemak verder door de stad en komen voorbij een oud tempelcomplex dat dringend aan renovatie toe is (en waarmee ze ook bezig waren op dat moment) en dat nu gebruikt wordt door souvenirverkopers.

We volgen ons stadsplannetje naar de Traditional Market en komen hier terecht tussen de groente- en fruitkramen. Alweer niet veel bijzonder, maar zo kunnen we toch wat inslaan voor onze treinreis van vanavond.

Omdat we de tempels stilaan beu geraken hebben we in Xi’an niet al teveel bezocht. Het is een immense stad die, zoals Pingyao, ommuurd is en zo een afscheiding maakt tussen het oude en het nieuwe stadsgedeelte.

Hoewel de stad meer dan 6.500.000 inwoners telt hebben we het ook hier weer naar onze zin en hebben we niet de indruk verloren te lopen. Er zijn heel wat winkelstraten en kraampjes waarlangs je de hele dag kan rond kuieren. We hebben dus vooral genoten van de stad en zijn gezellige drukte en nemen na 3 dagen alweer afscheid.

Op naar de panda’s in Chengdu…