Santiago: een enorme stad omgeven door het Andesgebergte met gigantisch veel volk en nog veel meer smog.

Na een lange vlucht komen we vermoeid toe in Chili, het begin van ons Zuid-Amerikaans avontuur.

In de nacht van woensdag op donderdag vertrokken we vanuit de Cookeilanden, vlogen opnieuw de datumgrens over waardoor het al vrijdagochtend was wanneer we toekwamen in Auckland. Daar moesten we de hele dag rondhangen op de luchthaven in afwachting van onze vlucht naar Santiago diezelfde avond. Dat ging gelukkig heel snel voorbij doordat we nog wat werk hadden op de laptop en er zijn meer dan winkeltjes genoeg om wat rond te lopen.

Goed op tijd wordt er begonnen met boarden, terwijl we wachten in het vliegtuig tot iedereen aan boord is schudt het toestel heen en weer. Er is zoveel wind dat je al reisziek zou worden voor je in de lucht hangt. Alweer steken we de datumgrens over waardoor we op vrijdagmiddag landen na een vlucht van 11u, hoewel we in Auckland vertrokken op vrijdagavond ! Grappig is dat, al merk je er niet veel van.

Jammer dat we bij de vlucht in de middenrij zaten want de omgeving rondom Santiago is prachtig ! Nog nooit zagen we tijdens een landing iedereen rondkijken en uit de raampjes staren, overal hoge bergen met besneeuwde toppen. Een indrukwekkend zicht en een goeie eerste indruk van dit land.

Onze eerste keuze blijkt een goeie en we installeren ons in een knap oud herenhuis vlakbij het centrum van Santiago. De hostel bestaat uit verschillende verdiepingen die allen gezellig ingericht zijn met antieke meubels, er zijn verschillende salons en een typisch binnenpleintje.

We gaan op wandel door de winkelstraat die niet veraf gelegen is en we worden overdonderd door de vele mensen die hier rondlopen, dat zijn we lang niet meer gewoon geweest. Er zijn verschillende straatartiesten die telkens veel volk trekken, ook de nootjesverkopers zijn in trek. Aan kleine kraampjes op wieltjes verkopen ze apennoten met een krokant korstje van honing, een lekkere snack die ook wij weten te appreciëren.

Na een zalige nacht is het al bijna middag wanneer we eindelijk een oog opentrekken. We zouden nog veel langer kunnen slapen of nasoezen, maar we moeten in het nieuwe ritme zien te geraken.

Maar in plaats van op wandel te gaan in de stad worden we aan onze laptop gekluisterd. We hebben gratis draadloze verbinding en sinds lang kunnen we zo nog eens skypen met het thuisfront. Leuk om nog eens bekenden te zien en te horen, maar de uren vliegen alweer voorbij. Zo is het al late namiddag voor we een eerste voet op straat zetten en hebben we nog altijd niks gegeten. Een probleem is dat niet, want hier is het de gewoonte om te lunchen tussen 13u en 16u, late vogels zijn we in de ogen van dit volk dus niet.

Typisch voor deze stad of misschien voor het hele land of continent, aangezien we nog maar net toekwamen weten we dat nog niet, zijn staande koffiebars. Ze zijn erg in trek en je ziet er veel mensen in kostuum die een kleine koffie slurpen aan één van de toogjes. Heel modern, heel gezellig. Ook valt het ons vandaag op hoeveel ijs hier gegeten wordt, overal lopen er mensen met een hoorntje in hun hand. Al is het hier winter, de bollen ijs verkopen als zoete broodjes !

Santiago is nu niet meteen de knapste stad, maar alsnog plezant om rond te lopen. Er zijn verschillende winkelstraten en zoals elke grote stad zijn er verschillende wijken waar je kan rondneuzen. Een groot probleem is de smog, de vervuiling in de stad is ongelofelijk. Er is dan ook heel veel vervoer en de uitlaatgassen belemmeren de zichten op de hoge bergen die de stad omringen. Op een helder moment zie je van in het midden van het centrum de besneeuwde bergtoppen, heel bijzonder vinden we dat.

We maken ook een wandeling die ons langs de knappe, oude gebouwen brengt in precolumbiaanse stijl. We wandelen de trappen omhoog van het Parque Municipal en hebben zo een mooi uitzicht over de stad en zien zelfs het omliggende Andesgebergte. De Plaza de Armas is een gezellig pleintje waar zowel gisteren als vandaag een groepje speelt. Vrolijke Spaanse melodieën klinken over het plein en trekken de aandacht van zowel jong als oud. Aan de rand staan kraampjes waar kleurrijke schilderijen verkocht worden.

We bezoeken hier de Catedral Metropolitana, een indrukwekkend gebouw dat binnenin enorm groot en knap is.

Terwijl we verder kuieren door de stad langs de verschillende kleinere parkjes en groene plekjes valt het ons op wat een romantische zielen die Chilenen wel niet zijn. Overal staan er kussende koppeltjes en ook op de bankjes wordt er fameus wat afgekust.

In het gras liggen de arbeiders van de gemeente voor hun siësta, genietend van het warme winterzonnetje.

Deze eerste dagen hebben we het heel rustig aangedaan, kwestie van er kalm in te bollen en wat te wennen aan de nieuwe omgeving en de Spaanse taal. Dat is toch wel de grootste aanpassing, maar we trekken ons goed uit de slag.

’s Avondslaat nemen we de metro naar de busterminal, van hieruit vertrekt de nachtbus naar onze volgende bestemming.